Η σιωπηλή κινητικότητα ισχυρών οικονομικών παραγόντων που βλέπουν στον πρώην πρωθυπουργό τη «συντηρητική εναλλακτική» μετά τον Μητσοτάκη
Η Πυθία αποκαλύπτει
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα για τη συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με την Αμερικανίδα πρέσβη Κίμπερλι Γκιλφόιλ άνοιξαν μια συζήτηση πολύ ευρύτερη από τη διπλωματική της διάσταση.
Πίσω από το φαινομενικά «ανεπίσημο» ραντεβού, κυβερνητικοί κύκλοι διαβάζουν επιχειρηματικές διασυνδέσεις που επαναφέρουν στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ενός νέου πολιτικού φορέα στον χώρο της Κεντροδεξιάς.
Η Γκιλφόιλ —με καταγωγή από τον συντηρητικό κύκλο του Ντόναλντ Τραμπ— λειτούργησε περισσότερο ως αφορμή: το επίκεντρο βρίσκεται πλέον στους Έλληνες επιχειρηματίες που φέρονται να πιέζουν υπόγεια υπέρ μιας πρωτοβουλίας Σαμαρά, βλέποντας σε εκείνον μια θεσμική και πολιτικά «καθαρή» εναλλακτική στο υπάρχον κυβερνητικό μοντέλο.
Οι ισχυροί παίκτες και τα οικονομικά δίκτυα
Σύμφωνα με πηγές που γνωρίζουν τις ισορροπίες του επιχειρηματικού παρασκηνίου, συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες με πρόσβαση στα κέντρα ισχύος της χώρας έχουν αρχίσει να συντονίζονται γύρω από το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού.
Πρόκειται για πρόσωπα με συμφέροντα σε ενέργεια, υποδομές, ΜΜΕ και χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες, που θεωρούν ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαντλήσει τη δυναμική της και αναζητούν μια πιο ιδεολογικά συνεκτική και προβλέψιμη ηγεσία.
Οι ίδιοι βλέπουν στον Σαμαρά έναν «παραδοσιακό» εκφραστή της Δεξιάς, ικανό να επανασυνδέσει τη βάση της παράταξης με το συντηρητικό της ένστικτο και να προσφέρει πολιτική σταθερότητα χωρίς προσωπικές εξαρτήσεις.
Η υποστήριξή τους δεν είναι ακόμη δημόσια, αλλά μεθοδεύεται μέσα από δίκτυα επιρροής, οικονομικές επαφές και στρατηγική επικοινωνίας.
Η ψυχραιμία του Σαμαρά και η πίεση των ισχυρών
Παρά την αυξανόμενη κινητικότητα γύρω του, ο Αντώνης Σαμαράς τηρεί αποστάσεις και χαμηλό προφίλ.
Σύμφωνα με πρόσωπα που συνομιλούν μαζί του, δεν έχει λάβει καμία οριστική απόφαση· γνωρίζει όμως ότι η πίεση από επιχειρηματικούς κύκλους είναι πραγματική και δεν πρόκειται να υποχωρήσει εύκολα.
Οι πιέσεις αυτές, λένε οι ίδιες πηγές, δεν έχουν χαρακτήρα εντολής, αλλά προσδοκίας: μια «επένδυση» σε ενδεχόμενη πολιτική του επιστροφή, που θα μπορούσε να αναδιατάξει ισορροπίες και συμφέροντα.
Ο πρώην πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται το βάρος μιας τέτοιας απόφασης — και δεν επιθυμεί να φανεί ότι λειτουργεί κατ’ εντολή ισχυρών παρασκηνίων.
Μαξίμου υπό πίεση και ανησυχία για «νέους πόλους»
Στο Μέγαρο Μαξίμου, η κινητικότητα αυτή παρακολουθείται με ανησυχία.
Η κυβέρνηση βλέπει πως οι επιχειρηματικές αντιθέσεις, που μέχρι τώρα περιορίζονταν σε διακριτικές αποστάσεις, αρχίζουν να αποκτούν πολιτικό πρόσημο – με αναφορά σε έναν πρώην πρωθυπουργό που διαθέτει θεσμικό βάρος και απήχηση στη βάση της ΝΔ.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η ανησυχία δεν αφορά μόνο στην πολιτική ρητορική του Σαμαρά, αλλά την πιθανότητα ανασχηματισμού των συμμαχιών εξουσίας, όπου οικονομικά δίκτυα με διεθνή ερείσματα φαίνεται να αναζητούν νέο σημείο αναφοράς.
Στρατηγική αναμονής και «αόρατες» διεργασίες
Ο ίδιος ο Σαμαράς επιδιώκει να διατηρήσει απόλυτο έλεγχο του χρόνου και του τρόπου με τον οποίο θα κινηθεί.
Η στρατηγική του είναι να παραμείνει θεσμικός αλλά παρών, παρακολουθώντας τη φθορά της κυβέρνησης και καλλιεργώντας επαφές χωρίς δημόσια δέσμευση.
Το πολιτικό τοπίο παραμένει ρευστό, όμως οι επιχειρηματικές διεργασίες γύρω του έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν μορφή.
Αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί περισσότερο το Μαξίμου: όχι μια άμεση ανακοίνωση νέου κόμματος, αλλά η σταδιακή συγκρότηση ενός παράλληλου συστήματος στήριξης, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποκτήσει πολιτική υπόσταση.
