Η Έλενα Ακρίτα απαντά με προσωπική ανάρτηση στον Κώστα Βαξεβάνη, ανασύροντας στιγμές από το παρελθόν τους και στηλιτεύοντας τη στάση του. Συνεχίζεται η δημόσια αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο δημοσιογράφους
Νέο επεισόδιο προστέθηκε στη δημόσια σύγκρουση ανάμεσα στην Έλενα Ακρίτα και τον Κώστα Βαξεβάνη, με την Ακρίτα να επανέρχεται μέσω ανάρτησής της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απαντώντας σε προηγούμενη τοποθέτηση του δημοσιογράφου και εκδότη του Documento. Η γνωστή δημοσιογράφος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παραθέτει προσωπικά στιγμιότυπα από τη δημοσιογραφική της πορεία, ενώ ασκεί κριτική για το κλίμα και τις επιλογές που χαρακτήρισαν την περίοδο κατάρρευσης των «Νέων» και την αντιμετώπισή της όταν διαφώνησε με τη γραμμή της εφημερίδας.
Με ιδιαίτερα προσωπικό και ευθύ τρόπο, η Έλενα Ακρίτα αναφέρεται στην απόφασή της να παραμείνει τότε στο συγκρότημα, αλλά και στην αποχώρησή της αργότερα, όταν – όπως λέει – λογοκρίθηκε επειδή αντέδρασε σε «fake news». Η ανάρτηση έχει έντονο συναισθηματικό φορτίο και συνοδεύεται από ευθείες αιχμές κατά του Κώστα Βαξεβάνη.
Παρακάτω παρατίθεται αυτούσιο το πλήρες κείμενο της ανάρτησης της Έλενας Ακρίτα:
Όταν ξεκινούσε το Ντοκουμέντο πριν δέκα περίπου χρόνια, ο Κώστας Βαξεβάνης με πήρε τηλεφωνο.
- Είσαι η πρώτη που καλώ, μου είπε. Εσένα και τον Καρτερο. Να έρθετε, να με στηρίξετε σε αυτό το ξεκίνημα.
Ηταν η εποχή που τα ΝΕΑ κατέρρεαν. Μετά τον Ψυχαρη και πριν τον Μαρινάκη. Όλοι δουλεύαμε μήνες απλήρωτοι, χωρίς να ξέρουμε τι μας ξημερώνει το αύριο. - Δεν μπορώ να αφήσω την εφημερίδα, του είπα. Θα είναι σαν να φυγομαχώ.
- Μα θα κλείσει μου απάντησε.
Είχε δίκιο, τότε όλοι το ίδιο πίστευαμε. - Θα το παλέψουμε κι όσο πάει. Αλλιώς θα μείνουν πολλοί συνάδελφοι χωρίς δουλειά.
- Μπραβο για τη στάση σου, μου είπε. Και η πόρτα μου πάντα ανοιχτή για σένα.
Ευχαριστώ παρακαλώ, κλείσαμε το τηλέφωνο.
Κάποια χρόνια αργότερα θα έφευγα από τα ΝΕΑ, την εφημερίδα στην οποία βάλαμε πλάτη για να τη σώσουμε.
Και θα έφευγα χτυπώντας την πόρτα πίσω μου, πάλι γιατί δεν μπορούσα να κρατήσω το βρωμόστομά μου κλειστό όταν τα fake news στην εφημερίδα είχαν ξεσαλώσει με τη δήθεν ιδιόκτητη βίλα του Τσίπρα. Έγραψα την αλήθεια, λογοκρίθηκα, παραιτήθηκα. Πλήρωσα το τίμημα κι ήταν βαρύ γιατί την αγαπούσα αυτή τη δουλειά.
Εγώ παιδιά έτσι είμαι. Από πιτσιρίκα, έτσι είμαι. Όταν έχω να πω κάτι το λέω. Δεν στρογγυλεύω τα λόγια μου, δεν υπολογίζω συνέπειες.
Θα μπορούσα να το βουλώσω και να τα έχω καλά με όλους.
Ή μάλλον δεν θα μπορούσα.
Γιατί δεν ήθελα.
Μασημένα λόγια ποτέ, ισορροπίες ποτέ, ισαποστακισμούς ποτέ.
Έτσι είμαι. Αυτή είμαι. Αν δω το άδικο και δε μιλήσω, υποφέρω. Το άδικο για τον άνθρωπο, το άδικο για το ζώο. Κωλοχαρακτηρας; Πεισματάρα; Κεφάλι αγύριστο; Μπορεί. Αλλά το βράδυ κοιμάμαι ήσυχα, λίγο το ‘χεις;
Κι όσοι μ’ αγαπάνε, μ’ αγαπάνε πολύ. Κι όσο με αντιπαθούν, με αντιπαθούν πολύ. Γιατί στα δικά μου τα κιτάπια, είναι ντροπή να τα ‘χεις καλά με όλους. Πρέπει να επιλέγεις. Πρέπει να παίρνεις θέση. Αλλιώς δεν αξίζει αυτή η ζωή.
Κατάλαβες Κώστα;
Και τελικά να σου πω κάτι.
I’ m too old for this shit.
Κατάλαβες, Κώστα;
