Της Χρύσας Κακατσάκη
Βαθιά πολιτικοποιηµένος ο Βίκτωρ Ουγκώ, έζησε και τις τρεις εξεγέρσεις του 19ου αιώνα, ειδικά εκείνη του 1848 που κατάφερε τελικά να καταργήσει τη συνταγµατική µοναρχία και στη θέση της να ανακηρυχθεί η ∆εύτερη Γαλλική ∆ηµοκρατία. Ο συγγραφέας βρισκόταν εκείνες τις ιστορικές µέρες στα γραφεία της εφηµερίδας «National», η οποία καλούσε όλα τα δυσαρεστηµένα κοινωνικά στρώµατα να αντιταχθούν στην αυταρχική εξουσία του βασιλιά Λουδοβίκου Φιλίππου. Περιγράφοντας τα γεγονότα αναφέρει µια χαρακτηριστική φράση: «Ακούγαµε τον τροχό της Ιστορίας να τρίζει».
Φαινοµενικά δεν υπάρχει καµιά σχέση µεταξύ τής τότε επαναστατικής ατµόσφαιρας και της σηµερινής κυβερνητικής αναµπουµπούλας, ωστόσο έχουν κάτι κοινό: οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από δηµοσιεύµατα τα οποία ο βασιλιάς κατηγορούσε ότι θέλουν να τον ανατρέψουν, χωρίς να λαµβάνει υπόψη τη γενική δυσαρέσκεια του κόσµου. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη λοιπόν, καλοµαθηµένος όπως ήταν από τα ελεγχόµενα ΜΜΕ σε ρόλο αυλοκόλακα, κακοφάνηκαν τόσο το ρεπορτάζ του «Βήµατος» για την αλλοίωση του ηχητικού υλικού όσο και της «Εστίας» για τα sms της Μαρέβας Γκραµπόφσκι προς τον επιχειρηµατία που απεργάζεται την πτώση της κυβέρνησης.
Είναι ωστόσο επιστηµονικά τεκµηριωµένο ότι τα άτοµα που καταφεύγουν σε θεωρίες συνωµοσίας είναι ανασφαλή, γνωρίζοντας κατά βάθος πως η αναρρίχησή τους στην εξουσία δεν οφείλεται στις ικανότητές τους, αλλά στην κληρονοµιά ενός ονόµατος και στα διαπλεκόµενα συµφέροντα.
Το καινούργιο ζήτηµα που ανακύπτει αφορά τη σύζυγο του πρωθυπουργού. Αν η πληροφορία για τα µηνύµατα είναι ακριβής, µε ποια ιδιότητα ανέλαβε να παίξει τη διαµεσολαβήτρια; Φυσικά στην περίπτωσή της ισχύει απολύτως η τετριµµένη έκφραση «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίµια, πρέπει και να φαίνεται τίµια». Και η αλήθεια είναι ότι η Μαρέβα έχει δώσει πολλά δικαιώµατα. Από την παρέµβασή της στην επίπλωση του Μεγάρου Μαξίµου, λες και είναι σπίτι της, µέχρι τα τραπεζώµατα στους αρχιτέκτονες στη Στοά Αττάλου, σαν να είναι υπουργός Πολιτισµού ή πρέσβειρα καλής θελήσεως.
Οι περισσότερες σύζυγοι πρωθυπουργών µεταπολιτευτικά ήταν διακριτικές, είχαν περιορισµένες δηµόσιες εµφανίσεις και µόνο όταν το απαιτούσε η εθιµοτυπία ή το διπλωµατικό πρωτόκολλο. Μοναδική εξαίρεση η ∆ήµητρα Λιάνη, που εκµεταλλεύτηκε την ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου και έγινε κράτος εν κράτει µαζί µε τις χαρτορίχτρες και τις καφετζούδες.
Και φυσικά ήταν χυδαίες οι επιθέσεις που δέχτηκε από την «Αυριανή» και άλλες κίτρινες φυλλάδες, όµως λοιδορήθηκε και επικρίθηκε και από σοβαρά έντυπα µε βασική αιτιολογία ότι ήταν εξωθεσµικό πρόσωπο. Η Μαρέβα βέβαια αντιπροσωπεύει τη νεωτερική εποχή, στην οποία οι αστοί επιθυµώντας να µετατρέψουν την οικονοµική τους δύναµη σε κεφάλαιο κοινωνικού κύρους αρχίζουν να µιµούνται τους πανίσχυρους κανόνες της εικόνας µε κοσµικές εκδηλώσεις, ώστε να προσφέρονται άρτος και θεάµατα στους υπηκόους.
Ας µη δυσανασχετεί λοιπόν ο Μητσοτάκης ότι στοχοποιείται, γιατί και το ζευγάρι και τα παιδιά του επέλεξαν συνειδητά τα µανταλάκια της δηµοσιότητας. Μοιάζει µε κάποιον που έγινε ναυτικός ξέροντας ότι τον πειράζει η θάλασσα. Και αφού είναι τόσο έξυπνη και δυναµική δεν µπορεί να υπερασπιστεί µόνη της τον εαυτό της;
Πρόκειται λοιπόν για ένα ακόµη επικοινωνιακό σόου, αφού όλοι γνωρίζουµε ότι αν αποκεφάλιζε όσους υπουργούς συναλλάσσονται µε επιχειρηµατίες και καναλάρχες, θα σχηµάτιζε κυβέρνηση µόνο µε τον Πίνατ.
