Ο μόνος που έχει λόγο να αγχώνεται είναι ο Τσίπρας, που δεν βρίσκει στελέχη για το νέο του κόμμα
Κύκλοι προσκείμενοι στον Αλέξη Τσίπρα διακινούν την –τουλάχιστον φαιδρή– πληροφορία ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δήθεν επιδιώκει να εντάξει στο ΠΑΣΟΚ τρία κορυφαία πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: τον Αλέξη Χαρίτση, την Έφη Αχτσιόγλου και τον Νάσο Ηλιόπουλο. Οι διαρροές επιχειρούν να παρουσιάσουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ως πολιτικό «στρατολόγο» που αναζητά επειγόντως ενισχύσεις από τον χώρο της ξεπεσμένης και φαιδρής Αριστεράς του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ.
Η πραγματικότητα, όμως, μόνο με γέλια μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Γιατί πολύ απλά, τι ακριβώς να τους κάνει; Ποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτουν; Τι αντιπροσωπεύουν στο εκλογικό σώμα; Πού ακριβώς έχουν αφήσει αποτύπωμα πέρα από έναν στενό κομματικό μικρόκοσμο;
Το αφήγημα περί «μεγάλου φλερτ» δεν αντέχει ούτε στοιχειώδη πολιτική λογική. Το πολιτικό βάρος των τριών είναι περιορισμένο, οι δημοσκοπικές τους απήχησεις ανύπαρκτες και η όποια επιρροή τους εξαντλείται σε έναν στενό κομματικό πυρήνα της πρώην ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης –κι αυτό το γνωρίζουν όλοι στο πολιτικό παρασκήνιο– δεν έχει κανένα λόγο να αναζητεί στελέχη που δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν. Η δημόσια εικόνα τους δεν μπορεί να ενισχύσει το ΠΑΣΟΚ, ούτε να το ανοίξει σε νέα κοινά. Γι’ αυτό και όσοι πραγματικά γνωρίζουν, απορούν πώς είναι δυνατόν να ανακυκλώνονται τέτοιες «πληροφορίες» σαν να ήταν πολιτικά γεγονότα πρώτης γραμμής.
Αυτό που πραγματικά αποκαλύπτουν οι διαρροές δεν είναι οι προθέσεις του Ανδρουλάκη, αλλά ο πανικός που επικρατεί στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα. Με το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος να πλανάται πάνω από την πολιτική σκηνή, ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα απλό –και ταυτόχρονα σκληρό– πρόβλημα: δεν βρίσκει στελέχη.
Οι «παρεούλες του παρελθόντος», οι γνωστές ομάδες επιρροής που τον περιέβαλαν για χρόνια, δεν αρκούν για να δώσουν κύρος, εύρος ή πολιτική δυναμική σε ένα νέο εγχείρημα. Το στελεχιακό του δυναμικό είναι περιορισμένο, φθαρμένο και χωρίς ιδιαίτερη απήχηση στην κοινωνία.
Έτσι, οι διαρροές περί «επαφών με Ανδρουλάκη» λειτουργούν ως επικοινωνιακό σωσίβιο για τον Τσίπρα. Επιχειρούν να εμφανίσουν τα τρία πρόσωπα ως τάχα περιζήτητα και πολιτικά ισχυρά, την ώρα που τα πραγματικά δεδομένα δείχνουν ότι κανείς δεν τα θεωρεί κομβικά για το μέλλον της κεντροαριστεράς.
Και αυτό ακριβώς εξηγεί γιατί Χαρίτσης, Αχτσιόγλου και Ηλιόπουλος εμφανίζονται «έκπληκτοι» και «ανήσυχοι» με τη συζήτηση: διότι η πολιτική τους εικόνα έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από το περιβάλλον Τσίπρα, που ψάχνει απεγνωσμένα να χτίσει αφήγημα.
Αν υπάρχει κάτι σαφές μέσα σε όλη αυτή τη θολή συζήτηση, είναι ότι ο μόνος που έχει άγχος είναι ο Τσίπρας.
Και το άγχος του αφορά το πιο βασικό:
πώς θα στελεχώσει ένα νέο κόμμα όταν δεν έχει πλέον ανθρώπους με πολιτικό υπόβαθρο να το στηρίξουν;
