Με βαριά ατζέντα και ακόμα βαρύτερη προπαγάνδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσγειώνεται σήμερα στο Βερολίνο, αναζητώντας διεθνή νομιμοποίηση την ώρα που στο εσωτερικό της χώρας η κοινωνία ασφυκτιά. Η συνάντησή του με τον νέο καγκελάριο της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, παρουσιάζεται από το Μαξίμου ως «ευκαιρία επανεκκίνησης» των ελληνογερμανικών σχέσεων, αλλά για την ελληνική κοινή γνώμη μοιάζει περισσότερο με ακόμα μια σκηνή στο θέατρο της εξαπάτησης.
Ο πρωθυπουργός μεταφέρει στις αποσκευές του το γνωστό success story περί «ισχυρής ανάπτυξης» και «ευρωπαϊκής αξιοπιστίας», που διαρκώς καταρρέει μπροστά στα μάτια των πολιτών: ρεκόρ ακρίβειας σε βασικά αγαθά, διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία, ανεργία που καμουφλάρεται με τρίωρα και voucher, και μια Δημοκρατία που ασθμαίνει υπό το βάρος παρακολουθήσεων, ελέγχου των ΜΜΕ και αυταρχικών πρακτικών.
Την ίδια στιγμή που ο Μητσοτάκης θα μιλά για «επενδύσεις και γεωπολιτική σταθερότητα», η Ελλάδα χάνει ανθρώπινο κεφάλαιο, τα νοικοκυριά δεν βγάζουν τον μήνα και η δημόσια διοίκηση διαλύεται από πελατειακές τοποθετήσεις και απευθείας αναθέσεις. Το αφήγημα της «ισχυρής Ελλάδας» είναι εξαγώγιμο μόνο σε φόρουμ όπως η «Ημέρα της Οικονομίας» του CDU, όπου απόψε θα απευθύνει λόγο γεμάτο θριαμβολογίες – αλλά και γεμάτο σιωπές για τα αδιέξοδα που βιώνουν οι πολίτες του.
Το Βερολίνο για τον Μητσοτάκη δεν είναι πεδίο διεκδίκησης, αλλά βήμα εντυπώσεων: ένας ακόμη σταθμός στην καμπάνια αυτοπροβολής, που χτίζεται πάνω στα ερείπια μιας κοινωνίας σε κρίση. Το δυστύχημα είναι πως όσο ο πρωθυπουργός επιλέγει να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί των ευρωπαϊκών αιθουσών, τόσο πιο επώδυνα αυτά συσσωρεύονται – και θα εκραγούν.
