Μέσα στη λατρευτικής διαστάσεως ανύψωση της προσωπικότητας του σημερινού πρωθυπουργού από τα επιδοτούμενα μέσα ενημέρωσης και τις ποικιλώνυμες ομάδες συμφερόντων που επωφελούνται της… χρηστής διακυβέρνησης Μητσοτάκη, έχει χτιστεί και ο μύθος ότι ο σύγχρονος Μωυσής απογείωσε την οικονομία της Ελλάδος. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα.
Ο Μωυσής, δυστυχώς, έβλεπε τα τρένα να περνούν. Και συνεπαρμένος από τις ιδεοληψίες του αλλά και τις προσοδοφόρες εξαρτήσεις του, στέρησε στην ελληνική οικονομία βήματα ανάπτυξης δεκαετιών.
Εξηγώ αμέσως το γιατί: Ο Μωυσής ήταν αυτός που διέταξε την παύση των ερευνών για εξορύξεις υδρογονανθράκων από το θαλάσσιο υπέδαφος, επειδή οραματίστηκε ως μοναδικός προφήτης ότι τα «συμβατικά καύσιμα» έχουν πεθάνει. Στη θέση τους θα ερχόταν η «πράσινη ενέργεια» από τους ανεμόμυλους της Αστυπάλαιας.
Ο Μωυσής διέταξε και την οριστική απόσυρση του λιγνίτη, του μεγαλύτερου δηλαδή ενεργειακού πόρου που διαθέτει η χώρα. Είδε σε ένα όραμα ότι δεν τον χρειαζόμαστε. Γιατί περάσαμε στην εποχή της «πράσινης» ηλεκτροκίνησης. Κι η πατρίδα έπρεπε να πρωτοπορεί. Να διώξει τα φουγάρα, πιο γρήγορα κι από τους Γερμανούς.
Με την πρώτη ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη τα πράσινα άλογα του κυρίου Μητσοτάκη γκρεμίστηκαν βεβαίως στα εξ ων συνετέθησαν. Κι όταν έσκασε η κρίση στην Ουκρανία, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι το ανέκδοτο της γρήγορης προσαρμογής στην ηλεκτροκίνηση φτάνει μόνο για να φορτίζει το ποδήλατό του.
Μόνο και μόνο γι’ αυτή τη μνημειώδη αστοχία ο πρωθυπουργός έπρεπε να λογοδοτεί και όχι να υμνείται. Η χώρα δεν έχει προσανατολισμό. Εγκατέλειψε την πρωτογενή παραγωγή, απέτυχε να δημιουργήσει εγχώρια βιομηχανία, ξεπούλησε τον τομέα των υπηρεσιών και πλέον εισάγει τα πάντα. Από κλιματιστικά μέχρι… λεμόνια.
Πιστός στο δόγμα εθνικής μοιρολατρίας που ορίζει ως βαριά βιομηχανία της χώρας τον μαζικό τουρισμό, ο Μητσοτάκης στήριξε την ανάπτυξη σε αυτή την επισφαλή «μονοκαλλιέργεια», που στην πρώτη καταιγίδα, όταν ήρθε δηλαδή η πανδημία, σκόρπισε τους καρπούς της στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα. Σήμερα τα σύγχρονα εργοτάξια του τουρισμού παίρνουν πάλι μπρος, αλλά δεν εγγυώνται ούτε ανάπτυξη ούτε ευημερία. Μόνο έσοδα για ολίγους και εκλεκτούς που χτίζουν πολυτελείς μονάδες fast track με «μιλημένες» επιδοτήσεις και μισθούς πείνας για τα ντόπια «γκαρσόνια της Ευρώπης».
Η Ελλάδα δεν έχει πλέον πρόθυμους ξένους εργάτες να μαζέψουν τις ελιές, δεν έχει όμως και δικούς της νέους πρόθυμους να «λιώνουν» σερβίροντας τουρίστες για να πάρουν στο τέλος του μήνα 500 και 600 ευρώ. Προτιμούν να κάτσουν σπίτι τους με το επίδομα ανεργίας ή να πάρουν τη βαλίτσα τους και να δοκιμάσουν την τύχη τους έξω από τα σύνορα της χώρας. Το brain drain των Μνημονίων επεκτάθηκε επί Μητσοτάκη και στις τάξεις των νέων που δεν διαθέτουν ειδικά προσόντα.
Η χώρα, λοιπόν, δεν έχει προσανατολισμό. Από τις 25 «στρατηγικές επενδύσεις» που εντάχθηκαν στον αναπτυξιακό νόμο με αφετηρία το 2019 η συντριπτική πλειονότητα αφορά εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών, ανεμογεννήτριες και τουριστικά καταλύματα. Με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν όλες μαζί λιγότερες από 3.000 θέσεις εργασίας!
Αλλά αυτό είναι μόνο το ένα σκέλος του προβλήματος. Γιατί εκτός από προσανατολισμό η χώρα δεν έχει και επιδόσεις. Ήλιο, θάλασσα και… μελτέμια εξακολουθεί να πουλάει και τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για αφελείς.
Δεν θα σταθώ μόνο στους δείκτες ανάπτυξης, που πάτησαν απότομο φρένο το τρίτο τρίμηνο του έτους, την περίοδο δηλαδή της τουριστικής αιχμής! Αποχαιρετήσαμε για φέτος τον φιλόδοξο στόχο αύξησης του ΑΕΠ κατά 5,6%. Κι ήταν τέτοιο το σοκ που έφτασαν οι κυβερνητικοί «αρμόδιοι» να μιλούν για «τεχνικό ή στατιστικό λάθος» της (ολο)δικής τους Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Η μείωση του χρέους είναι και αυτή εντελώς πλασματική. Οφείλεται στην αύξηση του ΑΕΠ, όχι λόγω ανάπτυξης, αλλά λόγω διψήφιου πληθωρισμού! Γι’ αυτό και δεν έρχεται η πολυδιαφημισμένη «αναβάθμιση» των οίκων αξιολόγησης, κι ας μοιράζει ψέματα ο Σκυλακάκης.
Η χώρα τάχα μου έγινε αίφνης «Ελντοράντο επενδύσεων». Χωρίς να έχει ανακτήσει καν την επενδυτική βαθμίδα. Παραμύθια και φαντασιώσεις. Που αναγκάζουν ακόμη και το «δικό τους» ΙΟΒΕ να τους διαψεύδει επιβεβαιώνοντας την επιδείνωση του οικονομικού κλίματος σε επίπεδο χαμηλότερο και από το περσινό, με κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής: Μείωση κατά 4,5% τον Σεπτέμβριο, έναντι αύξησης 5,3 στην Ε.Ε.
Το εμπορικό ισοζύγιο βουλιάζει, καθώς όποια προσπάθεια γίνεται στις εξαγωγές ισοπεδώνεται από ραγδαία αύξηση των εισαγωγών. Η χώρα επί της ουσίας δεν παράγει τίποτα. Ξέρετε όμως ποιο είναι το χειρότερο; Οτι η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως νίκησε την ανεργία!
Πρωταθλήτρια είναι, δυστυχώς, η χώρα μας και σε μεγάλη απόσταση από τη δεύτερη Ισπανία στην ανεργία των νέων. Εχει τη χειρότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, βάσει των επίσημων στατιστικών στοιχείων της Κομισιόν. Αλλά ούτε κι αυτό θα το διαβάσετε στα μέσα ενημέρωσης που εξυμνούν την εικονική πραγματικότητα του Μωυσή. Αυτά άλλωστε δεν χολοσκάνε για την ανεργία. Με το μπούκωμα που έχουν εξασφαλίσει θα μπορούν στο τέλος να επιβιώνουν και χωρίς υπαλλήλους…
