Του Μιχάλη Ψύλου
Η φήμη του προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν ως «συνετού λογιστή» καταρρέει. Τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας είναι σε πολύ πιο χειρότερη κατάσταση από ό,τι αναμενόταν.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα της πέρυσι ανήλθε στο 5,5% του ΑΕΠ, ενώ η κυβέρνηση περίμενε 4,9%. Αλλά ακόμη κι έτσι, το Γαλλικό έλλειμμα θα ήταν πολύ μακριά από το όριο του 3%, που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.
«Ευτυχώς», η Γαλλία είχε καλύτερες επιδόσεις στο έλλειμμα από τη Σλοβακία (-7%), τη Βουλγαρία (-6,6%), την Ουγγαρία (-5,7%), την Πολωνία (-5,5%) και τη Λετονία (-5).
Την ίδια ώρα, σε απόλυτους αριθμούς το δημόσιο χρέος της χώρας αναμένεται να αυξηθεί στα 3,2 τρισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το τέλος του έτους. Κανένα άλλο μέλος της ΕΕ δεν είναι τόσο βαριά χρεωμένο σε απόλυτες τιμές. Και με ποσοστό 111% του ΑΕΠ, η Γαλλία είναι πλέον η τρίτη πιο υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ μετά την Ελλάδα και την Ιταλία.
Στη Γερμανία επίσης, μπορεί οι αριθμοί για το έλλειμμα και το χρέος να ευημερούν, αλλά η οικονομία είναι σε ύφεση. Η μεταποίηση καταρρέει και η χώρα θα έχει τη χειρότερη ανάπτυξη μεταξύ των G20 το 2024.
Για τη Γαλλία πάντως μένει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει τον «ζουρλομανδύα» και του νέου Συμφώνου Σταθερότητας, του οποίου οι κανόνες είναι δυσκίνητοι παρά τη μεγαλύτερη ευελιξία που παρέχει μέχρι το 2026.
Η εφαρμογή των κανόνων του 60% για το χρέος και 3% του ελλείμματος, σπρώχνει και τη Γαλλία «με την πλάτη στον τοίχο», σε μια πολιτική λιτότητας. Κάτι που θα έχει σοβαρές συνέπειες για το κυβερνητικό στρατόπεδο και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Οι προβλέψεις των ινστιτούτων δημοσκοπήσεων προβλέπουν νίκη της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν, με πάνω από 10 μονάδες έναντι του κόμματος Μακρόν.
«Ακόμη και η υποστήριξη προς την Ουκρανία οδηγεί τώρα σε δημοσιονομικούς και πολιτικούς πονοκεφάλους», γράφει η Le Monde .
Στο πλαίσιο αυτό, η Γαλλία, όπως και η Ελλάδα, προσπάθησαν στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ να εξασφαλίσουν την έκδοση κοινού χρέους της ΕΕ- τουλάχιστον για τις νέες κοινές αμυντικές πολιτικές: Ευρωομόλογα δηλαδή στο όνομα της ΕΕ. Αλλά έπεσαν σε γερμανικό «τοίχο».
Κουβέντα φυσικά για έκδοση κοινού χρέους για τη λεγόμενη «διπλή μετάβαση»: σε οικολογικές μορφές ενέργειας και τη ψηφιακή τεχνολογία.
Οι «πράσινες» προθεσμίες έχουν μετακινηθεί στο άγνωστο μέλλον και οι προσδοκίες έχουν μειωθεί σημαντικά. Πολλοί δεν αποκλείουν μάλιστα ακόμη και να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων το NextGenerationEu. Κάτι που θα οδηγούσε σε σοβαρή απώλεια ανταγωνιστικότητας της ΕΕ στη διεθνή σκηνή.
Οι πόροι για όλα τα «άλματα προς τα εμπρός» στα οποία καλείται η ΕΕ, μπορούν να βρεθούν μόνο με το ποιοτικό άλμα στα ευρωομόλογα. Το κλίμα, ασφαλώς, δεν είναι ευνοϊκό.
Ίσως όμως η πίεση των «αριθμών» να πείσει την ΕΕ –και κυρίως τη Γερμανία- να κάνει ένα break στη δημοσιονομική σύσφιξη και στην πολιτική λιτότητας. Εδώ έκανε «διάλειμμα» η Αμερική στην πολιτική της έναντι του Ισραήλ, με τη ψήφιση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ της απόφασης για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Ποιος θα στοιχημάτιζε ότι η Ουάσιγκτον θα αποστασιοποιηθεί απότομα από το Ισραήλ μετά από 75 χρόνια, σταθερής στήριξης; Κι όμως συνέβη….
