Στη Σορβόννη ο Τσίπρας “τα μαζεύει” για το νέο κόμμα και επιχειρεί να θολώσει τα νερά. Η αμηχανία, οι αντιφάσεις και η προσπάθεια να κοροϊδέψει την κοινωνία
Ξεχωριστό ενδιαφέρον – αλλά και αμηχανία – προκάλεσε η χθεσινή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε για ακόμη μια φορά να εμφανιστεί ως φορέας ενός “νέου προοδευτικού ευρωπαϊκού οράματος”.
Μίλησε για μια Αριστερά που «δεν το βάζει στα πόδια, αλλά πατάει τα πόδια της στη γη»· μια φράση που ήχησε περισσότερο σαν αυτοαναφορική υπεράσπιση, παρά σαν πολιτική τοποθέτηση με ουσία.
Ωστόσο, το πραγματικό ενδιαφέρον δεν βρισκόταν στο περιτύλιγμα της ομιλίας, αλλά στην αντίδρασή του μετά.
Όταν ένας Έλληνας φοιτητής τον ρώτησε αν σκοπεύει να ιδρύσει νέο κόμμα και πώς βλέπει την ενότητα της Αριστεράς, ο Τσίπρας… “τα μάζεψε”.
Απάντησε ότι η συζήτηση για νέο κόμμα «γίνεται ερήμην του», αλλά έσπευσε να συμπληρώσει ότι «αφουγκράζεται την κοινωνία, γιατί τα κόμματα δημιουργούνται από τα κάτω και όχι εκ των άνω».
Μόνο που η φράση αυτή είναι το απόλυτο πολιτικό τέχνασμα – και όσοι γνωρίζουν την τακτική του Τσίπρα, καταλαβαίνουν ότι απλώς προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Τα “μαζεύει” μετά τις αποκαλύψεις – Προσπαθεί να προλάβει το κύμα αμφισβήτησης
Η σπουδή του να αποστασιοποιηθεί από τις πληροφορίες για το νέο κόμμα δεν είναι τυχαία.
Έρχεται μετά τις συνεχόμενες αποκαλύψεις για τον σχεδιασμό ενός νέου πολιτικού σχηματισμού με το όνομά του στο επίκεντρο, τις οποίες ο ίδιος ουδέποτε διέψευσε κατηγορηματικά.
Τώρα, όμως, που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν χαμηλές προσδοκίες για το λεγόμενο “κόμμα Τσίπρα”,
και το αφήγημά του δεν συγκινεί ούτε τους πρώην συντρόφους του, επιχειρεί να αλλάξει ταχύτητα.
Η απάντησή του στη Σορβόννη είναι χαρακτηριστική μιας πολιτικής υπεκφυγής:
Δεν αρνείται, δεν επιβεβαιώνει, απλώς θολώνει τα νερά.
Και την ίδια στιγμή, προσπαθεί να κρατήσει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα — χωρίς να δεσμεύεται πουθενά.
Η στρατηγική του “δήθεν αφουγκραστή” και η πραγματικότητα
Με το πρόσχημα ότι “ακούει την κοινωνία”, ο Τσίπρας προσπαθεί να εμφανιστεί ως πολιτικός που δεν κινείται από προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά από «λαϊκές ανάγκες».
Όμως, πίσω από αυτή την επικοινωνιακή ρητορική, κρύβεται η κλασική του τακτική:
Να δημιουργεί προσδοκίες, να αποσύρεται τακτικά και να επανέρχεται όταν θεωρεί ότι το έδαφος είναι πιο πρόσφορο.
Το πρόβλημα είναι ότι το κοινό δεν πείθεται πλέον.
Η απομάκρυνσή του από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, οι συνεχείς εσωκομματικές ρήξεις και η εικόνα ενός πολιτικού που “παίζει καθυστερήσεις” έχουν διαβρώσει το πολιτικό του κεφάλαιο.
Η χθεσινή του εμφάνιση στη Σορβόννη δεν θύμιζε ηγέτη με όραμα, αλλά έναν πολιτικό που προσπαθεί απλώς να παραμείνει σχετικός.
Η αντίφαση λόγων και πράξεων
Ο Τσίπρας μίλησε για μια Αριστερά “που δεν το βάζει στα πόδια”, αλλά την ίδια στιγμή ο ίδιος έχει εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης εδώ και μήνες.
Μιλά για κοινωνικές ανάγκες, ενώ δεν έχει αρθρώσει ούτε μία ουσιαστική πρόταση για την ακρίβεια, την ανεργία ή τη δημοκρατική εκτροπή που καταγγέλλει.
Εμφανίζεται ως “ηγέτης της προοδευτικής Ευρώπης”, αλλά δεν έχει πολιτικό χώρο ούτε στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Η στάση του στη Σορβόννη ήταν ένα ακόμα επεισόδιο πολιτικού διπλού λόγου:
Ένας πρώην πρωθυπουργός που προσποιείται ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει γύρω του, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι οι επαφές του για το νέο κόμμα είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Η κοινωνία δεν πείθεται από υπεκφυγές
Το κοινό πλέον αντιλαμβάνεται την επικοινωνιακή τακτική του Τσίπρα.
Η ρητορική περί “αφουγκράσματος της κοινωνίας” θυμίζει περισσότερο μια προσπάθεια επιβίωσης παρά πολιτική αναγέννηση.
Οι πολίτες, που βιώνουν καθημερινά τα αδιέξοδα της ακρίβειας και της κοινωνικής ανισότητας, δεν πείθονται από ασαφείς υποσχέσεις και ακαδημαϊκού τύπου τοποθετήσεις.
Η εικόνα ενός πολιτικού που “τα μαζεύει” στο εξωτερικό την ώρα που η χώρα στενάζει στο εσωτερικό, μόνο ως ένδειξη πολιτικής αδυναμίας μπορεί να εκληφθεί.
