Οσοι επιμείνουν ότι «αυτή είναι η τελική ευκαιρία» να κλείσουν οι εθνικές εκκρεμότητες με απαράδεκτες συμφωνίες για το Αιγαίο και την Κύπρο ως «φόρου υποτελή» στην Τουρκία το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να δώσουν στην Ελλάδα την τελική σπρωξιά στον γκρεμό
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Λίγες μέρες μετά την παρουσίαση του βιβλίου μου «Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή», την 1η Ιουλίου, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, όπου για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική μας Ιστορία και στην ιστορία της κεντροδεξιάς παράταξης δύο ηγέτες της, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, έκαναν κοινή παρέμβαση για τα εθνικά και πολιτικά πράγματα του τόπου, παλαιά και έμπειρη διπλωματική πηγή με ενημέρωσε για το εξής: «Διακεκριμένοι διπλωμάτες ρωτούν πού κρατάει η σκούφια σου, αλλά πρωτίστως ρωτούν πού το πάνε οι δύο πρωθυπουργοί. Aυτό τους καίει. Οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα είναι τροχοδρομημένες εδώ και καιρό και στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά, και αίφνης προκύπτει η κοινή εμφάνιση των δύο. Μην ξεχνάς ότι οι διπλωμάτες καριέρας στέλνουν εκτιμήσεις στις υπηρεσίες τους στις χώρες τους και, αν υπάρξει κάτι ικανό να τις ανατρέψει, ευρίσκονται εκτεθειμένοι. Αν αλλάζει κάτι, πρέπει να το ξέρουν. Τι συμβαίνει, λοιπόν;».
Δεν είχα να απαντήσω κάτι συγκεκριμένο στην πηγή. Δεν ομιλώ ποτέ για λογαριασμό πολιτικών. Είναι ωραία «μέθη», αλλά επικίνδυνη! Οσοι συνάδελφοί μας πάτησαν τις κόκκινες γραμμές στο παρελθόν και βρέθηκαν στην απέναντι όχθη της δημοσιογραφίας το πλήρωσαν. Κατά το κοινώς λεγόμενο, «κάηκαν στο ζέσταμα». Αν και αισθάνθηκα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο ότι η στιγμή ίσως, υπό προϋποθέσεις, να αποδειχθεί ιστορική στο μέλλον, αγνοούσα και αγνοώ τη συνέχεια, αν υπάρχει.
Περιορίζομαι λοιπόν στις δημόσιες ομιλίες τους και στα μηνύματα που έστειλαν. Ο Καραμανλής ξεκαθάρισε ότι το συνυποσχετικό για τη Χάγη δεν περνά από τη Βουλή, γιατί δεν περνά από τον λαό. Δεν απείλησε. Ενημέρωσε ρεαλιστικά για το πώς έχει η κατάσταση, όπως πάντα έχει μάθει να ενημερώνει τους συμμάχους. Στο φως! Και το 2004, όταν τον κάλεσε ο πρόεδρος Μπους στη Ραφήνα για το δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, τον ενημέρωσε ότι και εκατό παρεμβάσεις να κάνει ο ίδιος στους αδελφούς μας Κυπρίους θα το απορρίψει ο κυπριακός λαός. Εγένετο με ποσοστά-ρεκόρ, πέριξ του 70%. Ο Σαμαράς ήταν επίσης στους ίδιους τόνους στο Πολεμικό Μουσείο.
Είχε βγει μάλιστα νωρίτερα από τον Καραμανλή να τα πει, σε πιο σκληρό τόνο, με τη φράση «Διάλογο με τον πειρατή δεν κάνεις». Και οι δύο λοιπόν δεν είπαν κάτι πρωτότυπο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν τους. Αυτό που προκάλεσε αναστάτωση στις διπλωματικές αντιπροσωπίες ήταν ότι ένωσαν για τον εθνικό σκοπό τα πολιτικά κεφάλαιά τους. Αυτή ήταν η πολιτική πυρηνική βόμβα του Πολεμικού Μουσείου. Που, αν πυροδοτηθεί σε ώρα εθνικής ανάγκης, δεν υπάρχει πολιτικός θόλος, σύστημα αεράμυνας Iron Dome για να την αναχαιτίσει.
Ο θόρυβος, ένεκα και της θερινής ραστώνης, καταλάγιασε προσωρινώς. Μια κοινή εκδήλωση που έκαναν για το Αιγαίο οι σύλλογοι «Παναθηναϊκή» και «Ευριπίδης» στο Πολεμικό Μουσείο, στις 30 Σεπτεμβρίου, προκάλεσε νέο συναγερμό στο σύστημα για τυχόν νέα παρέμβαση των δύο πρώην πρωθυπουργών, ο οποίος εκφράστηκε και με πρωτοσέλιδα ρεπορτάζ που με βεβαιότητα την πιθανολογούσαν. Ο συναγερμός ήταν άκυρος. Η εκδήλωση ήταν κατά βάση πολιτιστική. Οι… σειρήνες «ήχησαν» ξανά εκκωφαντικά στα γενέθλια της Ν.Δ., από τα οποία οι δύο άνδρες επέλεξαν να απουσιάσουν. Και γιατί να πάνε, δηλαδή;
Το πρωί των γενεθλίων, ο διορισμένος -εκ μετεγγραφής από το επιτελείο του Παπανδρέου και μη εκλεγμένος- υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωνε άνετος στον Σκάι ότι δεν τον νοιάζει αν τον πουν μειοδότη (άρα, δεν τον νοιάζει να μείνει η ρετσινιά της μειοδοσίας στην παράταξη), και εκείνοι θα κατέβαιναν με… κεριά στη Ρηγίλλης να ακούσουν τον Κυριάκο; Αυτή τη φορά, οι αντιδράσεις για τη νέα «παρέμβασή» τους έλαβαν άλλη μορφή. Αλλάξαμε «πίστα». Διαβάσαμε σε ιστότοπο πανικόβλητα δημοσιεύματα, ότι το σχέδιο των δύο είναι να αποκαθηλώσουν τον Κυριάκο από την πρωθυπουργία για να δώσουν το δαχτυλίδι σε άλλον. Εξ ιδίων τα αλλότρια.
Ο Καραμανλής ποτέ δεν υπονόμευσε τον Μητσοτάκη, όπως οι μητσοτακικοί τον ίδιο το 1997 και τον Μιλτιάδη Εβερτ το 1995. Αντιθέτως, είχε υπουργό Εξωτερικών του την Ντόρα Μπακογιάννη. Διαβάσαμε απειλές ότι, αν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί το ξανακάνουν, θα βγουν οι σκελετοί της χρεοκοπίας και του «Ζαππείου 1» από την ντουλάπα. Αρα, αν το συνεχίσουν, θα δεχθούν ανηλεή επίθεση. Λαγός την φτέρην έσειεν…
Κυκλοφόρησαν, τέλος, και επισήμως αυτά που ακούμε στους διπλωματικούς κύκλους από τον Αύγουστο: προειδοποιήθηκαν ότι, αν δεν σιωπήσουν για πάντα, θα κριθούν ένοχοι αποσταθεροποίησης της χώρας. Αλλά ως «αποσταθεροποίηση» δεν νοείται, όπως πολλοί θεωρούν, η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Ως αποσταθεροποίηση νοείται το άγχος κάποιων διεθνών κέντρων μην τυχόν και χαλάσουν οι συμφωνίες που ψήνονται (αν δεν είναι έτοιμες) για το Αιγαίο και την Κύπρο στο παρασκήνιο. Αυτό είναι το άγχος! Καραμανλής και Σαμαράς, όμως, είναι παλιοσειρές. Δεν είναι χθεσινοί παίκτες.
Αντιλαμβάνονται πως, αν το Πολεμικό Μουσείο ήταν μια υποψία ιστορικής στιγμής, η μέρα που θα έρθει και κάποιοι θα αποπειραθούν να εκβιάσουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα για να υπογράψει μια επονείδιστη συμφωνία μείωσης του εθνικού ζωτικού χώρου στο Αιγαίο είναι δέκα φορές πιο ιστορική. Και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εκφράζω εντελώς προσωπική άποψη και ρωτώ: να φοβηθούν τι, για να μη μιλήσουν ξανά αν χρειαστεί; Τι έχουν να φοβηθούν; Ο Ομπάμα στην αυτοβιογραφία του λέει με ονόματα και διευθύνσεις ποιος έριξε την Ελλάδα στα βράχια της χρεοκοπίας – και το όνομα που αναφέρει δεν είναι του Καραμανλή. Αλλου είναι. Ο Σαμαράς στο «Ζάππειο 1» προειδοποίησε την τρόικα του Τόμσεν (έπειτα από εισήγηση του τότε οικονομικού συμβούλου του, Ιωάννη Μουρμούρα) ότι ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής λήψης μέτρων των Μνημονίων είναι λάθος, θα προκαλέσει τεράστια ύφεση και θα γονατίσει τον κόσμο. Σήμερα, αυτό το παραδέχονται όλοι, από τον Τόμσεν και το ΔΝΤ έως τον Στουρνάρα.
