Το ζητούμενο από όσους ζητούν διαγραφή δεν είναι να φύγει η μύγα από το γάλα. Είναι ότι ο Κασσελάκης έχει περισσότερες πιθανότητες από τους άλλους να εκλεγεί.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το καταλάβαμε: κάποιοι Συριζαίοι και θέλουν να διαγράψουν τον Στέφανο Κασσελάκη.
Αλλά από τι θέλουν να τον διαγράψουν; Από μέλος του κόμματος, ή από υποψήφιο πρόεδρο; Γιατί από πρόεδρο, υποτίθεται ότι, τον έχουν διαγράψει ήδη – και αυτή τη στιγμή είναι άνευ.
Αλλά επειδή τα καθώς πρέπει κόμματα πρέπει να έχουν κι έναν πρόεδρο, θα ψηφίσουν -λένε- για να βγάλουν κι αυτοί έναν. Τι ζόρι τραβάνε; Ας τον βγάλουν να τελειώνουν.
Δεν τελειώνουν όμως. Γιατί υπάρχουν αρκετοί που θέλουν μεν να βγει πρόεδρος, αλλά αυτός να μην είναι ο Κασσελάκης. Γούστο τους και καπέλο τους.
Δεν μένει παρά να ψηφίσουν άλλον -τον Φαραντούρη, ή τον Γκλέτσο ας πούμε, αφού ο Τεμπονέρας δεν προσφέρεται- εκείνοι που βγάζουν τους προέδρους: τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Η ιδέα να μαζευτούν οι «87» και να χρίσουν κάποιον της αρεσκείας τους πρόεδρο -για να μην ξοδεύονται σε κάλπες και ψηφοδέλτια τώρα, που δεν τους περισσεύουν τα λεφτά- δεν είναι και τόσο της προκοπής.
Συνεπώς, η λύση είναι όσοι θέλουν να κάνουν τον πρόεδρο φρενοκομείου, να σηκώσουν το χέρι. Όποιον διαλέξουν εκείνοι που έχουν δικαίωμα ψήφου, παίρνει τον ρόλο και κακό του κεφαλιού του.
Προς τι η φασαρία να μην είναι ο Κασσελάκης υποψήφιος δια της διαγραφής;
Κάπως πρωτότυπο, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, ποιος ακριβώς διαγράφει; Το Πειθαρχικό του κόμματος; Η Κεντρική Επιτροπή; Οι άλλοι υποψήφιοι;
Άντε και το αποφάσισαν. Αν μετά όσοι συγκροτούν το συνέδριο απαντήσουν: εμείς δεν εγκρίνουμε τη διαγραφή και διαγράφουμε εσάς από «όργανα»;
Ακόμη και αν δεν γίνει έτσι, αν πλακώνουν όσοι ψήφισαν τον Κασσελάκη -που πέρυσι ήταν το «νέο ρεύμα» και δεν χρειαζόταν πόθεν έσχες και δήλωση φρονημάτων για να είναι υποψήφιος- και πουν ότι τον ξαναθέλουν;
Εδώ είναι το ζουμί. Το ζητούμενο από όσους ζητούν διαγραφή δεν είναι να φύγει η μύγα από το γάλα. Είναι ότι ο Κασσελάκης έχει περισσότερες πιθανότητες από τους άλλους να εκλεγεί.
Έτσι επιστρέφουμε στις παλαιές καλές πρακτικές Αριστεράς, κατά τις οποίες η κομματική γραφειοκρατία δεν έχει αντίρρηση να λένε τη γνώμη τους τα μέλη, αρκεί να συμφωνούν με τη δική της.
Αν όμως η «βάση» πρόκειται να αποφασίσει ότι ο πρόεδρος δεν θα αλλάξει, σε όσους δεν τον θέλουν, δυο επιλογές μένουν: να διαγραφεί ο Κασσελάκης, ή να διαγράφει η βάση.
Έτσι όπως το πάνε βέβαια, θα συμβούν και τα δύο και όταν -και αν- βγάλουν πρόεδρο, δεν θα υπάρχει κόμμα στο οποίο να προεδρεύει.
Προς το παρόν φαίνεται να ισχύει αυτό που είπε η Θεοδώρα Τζάκρη – και ας μην της το είχαμε: «Αν κόψετε τον Κασσελάκη, θα βγάλουμε πρόεδρο το σακάκι του».
Ας βάλει ο Θεός το χέρι του, να μην το πάρουν τοις μετρητοίς και αρχίσουν να διαγράφουν σακάκια.
ΥΓ: Προφανώς το προσέξατε: ο πιο σοβαρός και κυρίως λογικός, αυτή την εποχή στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Πολάκης.
