Σε παρέμβασή του, ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Στέφανου Κασσελάκη, ο Μάρκος Χατζησάββας, σημειώνει τα ακόλουθα σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
Ήμασταν κάποτε κάτι νέοι και περίεργοι αριστεροί με κάτι περίεργες φαντασιώσεις για έναν πολιτικό χώρο που θα έφερνε ενότητα, δημοκρατία, σύγχρονα φιλολαϊκά προτάγματα… και βαθειά μες τις φαντασιώσεις μας βλέπαμε και την συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας, ακόμα και τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου!
Το τολμήσαμε το 1990, το φτιάξαμε και το φροντίσαμε αυτό το όραμα. Εμπιστευτήκαμε τις απανωτές ηγεσίες του και τις θωρακίσαμε κάθε φορά (όχι άκριτα) βάζοντας τα μούτρα μας μπροστά… Από τον Χ. Φλωράκη, τη Μ. Δαμανάκη, τον Ν. Κωνσταντόπουλο, τον Αλ. Αλαβάνο…. Δεν επιτρέψαμε ποτέ και σε κανέναν, ούτε να μηχανορραφήσει ούτε να υπονομεύσει…, ούτε τον αποχωρήσαντα ούτε τον διάδοχο. Κι αυτό πάλι βάζοντας τα μούτρα μας μπροστά…!
Όταν σήκωσε το χέρι του ο Αλ. Τσίπρας ήμασταν εκεί ξανά. Είδαμε στο πρόσωπο του την ελπίδα να πάμε πιο μακριά, πιο γρήγορα… Αφήσαμε πίσω ηλικιακές επετηρίδες, ανησυχίες για έλλειψη εμπειρίας και συγκρότησης και στρατευτήκαμε. Τον στηρίξαμε, δεν μας στήριξε… Το μόνο κίνητρο ήταν να φτάσουμε όλοι μαζί ψηλά!
Τον κάναμε πρωθυπουργό… Μας έκανε «μάγκες»… Κατάπιαμε αποστάσεις από τις οργανωμένες δομές της κοινωνίας (όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα κ.α.) υπηρετώντας ένα σωρό θολά κι ατεκμηρίωτα ιδεολογήματα… Κατάπιαμε επίσης ένα αναιτιολόγητο σκασμό από μικρούληδες και ανθυπο-μέτριους «στενούς» συνεργάτες, για τους οποίους αρνούμασταν πεισματικά να θεωρήσουμε ότι τον χαρακτηρίζουν…
Τον δικαιολογούσαμε για όλα. Λέγαμε «δεν πειράζει, είναι ουτοπίες της γενιάς του…». Τον ακούγαμε να διακηρύττει ενότητα, άνοιγμα και διεύρυνση, την ίδια ώρα που βλέπαμε να γίνεται ο 54ος των 53ών. Να στήνει ένα υποτυπώδη εσωκομματικό στρατό που θα τον υπεράσπιζε από την αμφισβήτηση και τις ασύμμετρες φιλοδοξίες συνομιλήκων του και την ίδια ώρα να τοποθετεί στη διοίκηση αυτού του στρατού έναν (μία) από αυτούς!
Στο τέλος, λύγισε από την αμφισβήτηση και την υπονόμευση, «καταφέρνοντας» να μην είναι κανείς δίπλα του με καρδιά και ψυχή για να τον στηρίξει… Οι περισσότεροι από όσους δήλωναν «δίπλα του» ήταν προσχηματικά και από ιδιοτέλεια…
Κι εκεί εμφανίζεται ο Στέφανος Κασσελάκης. Άφθαρτος, γεμάτος ελπίδες, όρεξη, λάμψη, λόγο εύληπτο για τους πολλούς… αλλά μεταξύ άλλων και με υποσχέσεις για χτύπημα μιας εσωκομματικής νοσηρότητας, που μας «γερνούσε» ως χώρο και ως πολιτικά όντα! Το αφήγημα «για μια καλύτερη ζωή» δεν ήταν το μεγάλο δέλεαρ για μας…, αν και μεθοδικά και βήμα-βήμα άρχισε να το περιγράφει με πρακτικό τρόπο, προτάσεις και ψήγματα πολιτικού προγράμματος. Δεν είναι ακόμα η ώρα να κριθεί ο Στέφανος για όλα αυτά… Η δραματική μας συρρίκνωση, το εν γένει ποιόν μας και η αυτονόητη περίοδος χάριτος… δεν μας το επιτρέπει. Είμαστε εδώ, δρούμε, συμβάλλουμε, εμπιστευόμαστε, ελπίζουμε και… θα τα καταφέρουμε!
Και έτσι, μετά από 9 μήνες ανάληψης της ηγεσίας του κόμματος από τον νέο πρόεδρο, έρχεται να «λερώσει» τη νέα ελπίδα και στράτευση της ωριμότητάς μας πλέον… το αίσθημα ματαίωσης ή μετάνοιας για την αποχώρησή του, που πιθανώς κατέκλυσε τον αποχωρήσαντα Αλέξη Τσίπρα. Κατανοώ τα ανθρώπινα στοιχεία της υπόθεσης αυτής, αλλά δεν κατανοώ, δεν ανέχομαι, δεν επιτρέπω σε κανέναν την μεθοδευμένη υπονόμευση και τις μηχανορραφίες απέναντι στις επιλογές μου, τις ελπίδες μου και οτιδήποτε με κρατάει ακόμα στη στράτευση!
Διότι Αλέξη μου, υπονόμευση και μηχανορραφίες είναι όλα αυτά που «δείχνουν» εσένα…: και τα χατήρια για παραμονές «δικών σου» σε καίριες κομματικές θέσεις, και τα επεισόδια στο συνέδριο με την Όλγα Γεροβασίλη, και τώρα με το τσουβάλιασμα σε ένα κείμενο 87 αμφισβητούντων και άλλα που δεν είναι του παρόντος… Για άλλη μια φορά. δεν μπόρεσες καν να κρατήσεις μια διακριτή στάση, ακόμα κι απ’ αυτούς που έκλεψαν 11 έδρες από το κόμμα σου, για να ευτελίσουν μετά δημόσια (και εκ του αποτελέσματος) το όποιο εγχείρημά τους… Δυστυχώς μας βάζεις απέναντι και μάλιστα με τρόπο ανεπίστρεπτο!
Οπότε… watch us now
Δείτε την ανάρτηση του Μάρκου Χατζησάββα:
