Κόκκινα δάνεια: Το καρτέλ των εισπρακτικών, το σκάνδαλο «Ηρακλής» και η λεηλασία των δανειοληπτών

Κόκκινα δάνεια: Οι εισπρακτικές και οι τράπεζες κερδοσκοπούν με το σκάνδαλο «Ηρακλής». Καρτέλ 98% της αγοράς, 20.000 ακίνητα σε πλειστηριασμούς και ο λογαριασμός στους φορολογουμένους


Ανοιχτή πληγή για την ελληνική κοινωνία παραμένουν τα κόκκινα δάνεια, ύψους περίπου 80 δισ. ευρώ. Αντί οι εισπρακτικές εταιρείες που τα διαχειρίζονται να προχωρούν σε ρυθμίσεις και «κουρέματα», κωλυσιεργούν και πιέζουν για ολοένα και περισσότερες νομικές διευκολύνσεις στις διαδικασίες πλειστηριασμών.


Κάτω από τους στόχους – Στον αέρα ο «Ηρακλής»

Οι εισπρακτικές εταιρείες βρίσκονται και φέτος κάτω από τους στόχους είσπραξης, θέτοντας σε κίνδυνο το σύστημα κρατικών εγγυήσεων «Ηρακλής» ύψους 19 δισ. ευρώ. Εάν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται, οι εγγυήσεις κινδυνεύουν να καταπέσουν και το Δημόσιο να πληρώσει τους «επενδυτές» που αγόρασαν τα δάνεια σε εξευτελιστικές τιμές.


Πλειστηριασμοί αντί ρυθμίσεων

Αντί για εξυγίανση, οι εισπρακτικές έχουν επιλέξει τον δρόμο των πλειστηριασμών. Τα περισσότερα δάνεια παραμένουν αρρύθμιστα, ενώ τράπεζες και servicers έχουν ήδη αποκτήσει πάνω από 20.000 ακίνητα σε πλειστηριασμούς που οι ίδιες προκάλεσαν. Στόχος τους, να πιέσουν τους δανειολήπτες παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην ως «απατεώνες με μαύρο χρήμα».


Το success story των τραπεζών, τα μπόνους και τα μερίσματα

Με τον «Ηρακλή», οι τράπεζες ξεφορτώθηκαν τα κόκκινα δάνεια από τους ισολογισμούς τους και διαφημίζουν σήμερα success story, υψηλά κέρδη, γενναία μερίσματα και μπόνους για τις διοικήσεις τους. Η ειρωνεία: το σχέδιο που βαφτίστηκε «Ηρακλής» για να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία», δημιούργησε έναν λαβύρινθο αδιαφάνειας και μια τεράστια κοινωνική πληγή.


Εταιρείες-σφραγίδες σε φορολογικούς παραδείσους

Τα κόκκινα δάνεια τιτλοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν σε «Εταιρείες Ειδικού Σκοπού» με έδρα την Ιρλανδία και άλλους φορολογικούς παραδείσους. Οι πραγματικοί μέτοχοι είναι άγνωστοι, οι εταιρείες δεν πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα και οι δανειολήπτες βρίσκονται παγιδευμένοι απέναντι σε νομικά τείχη.


Το καρτέλ των εισπρακτικών

Η αγορά των κόκκινων δανείων ελέγχεται από ένα σκληρό καρτέλ έξι εταιρειών που διαχειρίζεται το 98,2% της αγοράς. Οι τρεις μεγαλύτερες (Intrum, Cepal, doValue) έχουν το 85,9%.

  • Intrum Hellas: 80% στον σουηδικό όμιλο Intrum AB, 20% Τράπεζα Πειραιώς.
  • Cepal Holdings: 80% στη Davidson Kempner, 20% Alpha Bank.
  • doValue Greece: 80% στον ιταλικό όμιλο doValue S.p.A., 20% Eurobank. Διαχειρίζεται δάνεια της Εθνικής με επενδυτή τη Bain Capital Credit.

Παρά την εικόνα «ανεξάρτητων» εταιρειών, οι συστημικές τράπεζες παραμένουν άμεσα εμπλεκόμενες, με ποσοστά 20% στις εταιρείες, για να αποφεύγεται τυπικά η κατηγορία των τριγωνικών συναλλαγών.


Η μεγάλη απάτη σε βάρος των φορολογουμένων

Ο «Ηρακλής» αντί να καθαρίσει το τραπεζικό σύστημα, έστησε μια τεράστια παγίδα: οι δανειολήπτες συνθλίβονται από τα funds, οι εισπρακτικές πλουτίζουν, οι τράπεζες εμφανίζουν success story και το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο να καλύψει τις ζημιές. Ουσιαστικά, το ελληνικό κράτος εγγυάται τα κέρδη των funds και πληρώνει τις απώλειες με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Διαβάστε οπωσδήποτε

google news svg icon

Ακουλούθησε το Periodista.gr στο Google News για να μαθαίνεις όσα δεν τολμούν ή δεν θέλουν να γράψουν οι άλλοι.

Περισσότερα

Άρθρα
ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Η ηχηρή απουσία από την ομιλία Τσίπρα – Το μήνυμα που ανησύχησε τους επιτελείς

Η απουσία της Όλγας Γεροβασίλη από την ομιλία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη προκαλεί ερμηνείες και σενάρια για την επόμενη μέρα του πρώην πρωθυπουργού

Μυστική δημοσκόπηση – «καμπανάκι πολιτικού θανάτου» για τον Μητσοτάκη: Κατρακυλά η ΝΔ – Κάτω από το 25% η πραγματική απήχηση λίγο πριν τη...

Μυστική δημοσκόπηση-σοκ μετά το καλοκαίρι δείχνει κατάρρευση της ΝΔ κάτω από το 25%. Πτώση άνω των 5 μονάδων στην πρόθεση ψήφου και πανικός στο Μαξίμου λίγο πριν τη ΔΕΘ

Προβληματισμός και μεγάλη αγωνία των ολιγαρχών για τον Τσίπρα – Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Μαρινάκη

Σκεπτικισμός στους επιχειρηματικούς κύκλους που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς η εμφάνισή του στο συνέδριο του Economist θεωρήθηκε «άχρωμη» και χωρίς απήχηση