Ποια δελεαστική προσφορά έκανε ο κινέζος πρόεδρος στους άραβες που τραβάει το χαλί στο δολάριο εφαρμόζοντας τακτική «made in USA»
Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έκανε μια προσφορά που είναι δύσκολο να αγνοήσει ή αρνηθεί η Αραβική Χερσόνησος: Η Κίνα εγγυάται την αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου της, άρα τα κέρδη της, αρκεί να πληρώνει σε… γιουάν!
Πράγμα που πίσω από τις λέξεις, σημαίνει, υπονόμευση αρχικά, γκρέμισμα τελικά του δολαρίου.
Πως θα επιτευχθεί;
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας αργού πετρελαίου στον πλανήτη εδώ και πέντε χρόνια – το ήμισυ από την αραβική χερσόνησο και περισσότερο από το ένα τέταρτο από τη Σαουδική Αραβία.
Φαινομενικά, ο Xi και η μεγάλη κινεζική αντιπροσωπεία του από αξιωματούχους και επιχειρηματίες, συναντήθηκαν με τους ηγέτες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) για να προωθήσουν την επέκταση του εμπορίου.
Το Πεκίνο υποσχέθηκε να «εισάγει αργό πετρέλαιο με συνεπή τρόπο και σε μεγάλες ποσότητες από το ΣΣΚ».
Και το ίδιο ισχύει και για το φυσικό αέριο.
Επομένως, δεν είναι περίεργο που το πρελούδιο για το βασιλικό καλωσόρισμα του Xi στο Ριάντ διεύρυνε το εμπορικό πεδίο και επαινούσε τις αυξημένες στρατηγικές/εμπορικές συνεργασίες σε όλο το ΣΣΚ, με «επικοινωνίες 5G, νέα ενέργεια, διάστημα και ψηφιακή οικονομία.»
Σχεδόν το 80% του εμπορίου στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου συνεχίζει να τιμολογείται σε δολάρια ΗΠΑ.
Από εδώ και πέρα, είπε ο Xi, η Κίνα θα χρησιμοποιεί το γιουάν για το εμπόριο πετρελαίου, μέσω του Εθνικού Χρηματιστηρίου Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου της Σαγκάης, και κάλεσε τις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου να συμμετάσχουν.
Η διεθνοποίηση του γιουάν, η κατατρόπωση του δολαρίου και οι Δρόμοι του Μεταξιού της Αραβίας
Ο υπουργός Εξωτερικών Wang Yi υποτίμησε στις ανακοινώσεις του τη «στρατηγική επιλογή» της Κίνας και της ευρύτερης Αραβίας.
Υπεγράφησαν δεόντως εμπορικές συμφωνίες άνω των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων – αρκετές συνδέονται σημαντικά με τα φιλόδοξα έργα της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) της Κίνας.
Και αυτό μας φέρνει στους δύο βασικούς δεσμούς που δημιούργησε ο Xi της Αραβίας: την στρατηγική BRI (Belt and Road Initiative – Πρωτοβουλία Ζώνη και Δρόμος) και τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
H στρατηγική BRI θα λάβει σοβαρή ώθηση από το Πεκίνο το 2023, με την επιστροφή του Belt and Road Forum.
Τα δύο όρουμ πραγματοποιήθηκαν το 2017 και το 2019.
Τίποτα δεν συνέβη το 2021 λόγω της αυστηρής πολιτικής της Κίνας για μηδενικό Covid, η οποία έχει πλέον εγκαταλειφθεί για όλους τους πρακτικούς σκοπούς.
Το 2023 επιστρέφει δυναμικά η BRI
Η BRI, η οποία ξεκίνησε πρώτη φορά πριν από 10 χρόνια από τον Xi, από την Κεντρική Ασία (Αστάνα) και τη Νοτιοανατολική Ασία (Τζακάρτα), όχι μόνο ενσαρκώνει μια πολύπλοκη, πολλαπλών τροχιών διευρασιατική κίνηση εμπορίου / συνδεσιμότητας, αλλά είναι η γενική αντίληψη της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα.
Έτσι, το φόρουμ του 2023 αναμένεται να φέρει στο προσκήνιο μια σειρά από νέα και επανασχεδιασμένα έργα προσαρμοσμένα σε έναν κόσμο μετά Covid και με προβλήματα χρέους, και κυρίως στη φορτωμένη γεωπολιτική και γεωοικονομική σφαίρα Ατλαντισμός εναντίον Ευρασιανισμού.
Επίσης ο Xi στο πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό μετά την Covid, μετέβη στη σύνοδο κορυφής της SCO στην οποία το Ιράν εντάχθηκε επίσημα ως πλήρες μέλος.
Η Κίνα και το Ιράν έκλεισαν το 2021 μια συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης διάρκειας 25 ετών, ύψους 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε επενδύσεις.
Αυτός είναι ο άλλος κόμβος της διττής στρατηγικής της Κίνας για τη Δυτική Ασία.
Τα εννέα μόνιμα μέλη της SCO αντιπροσωπεύουν πλέον το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Μία από τις βασικές τους αποφάσεις στη Σαμαρκάνδη ήταν να αυξήσουν το διμερές εμπόριο και το συνολικό εμπόριο σε τα δικά τους νομίσματα.
Και αυτό μας συνδέει περαιτέρω με ό,τι συμβαίνει στο Μπισκέκ της Κιργιζίας, σε πλήρη συγχρονισμό με το Ριάντ: τη συνεδρίαση του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου της Ευρασίας, το σκέλος εφαρμογής πολιτικής της Οικονομικής Ένωσης Ευρασίας (EAEU).
Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin, στο Κιργιστάν, δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλός: «Το έργο έχει επιταχυνθεί στη μετάβαση στα εθνικά νομίσματα σε αμοιβαίους διακανονισμούς… Η διαδικασία δημιουργίας μιας κοινής υποδομής πληρωμών και ενσωμάτωσης εθνικών συστημάτων της διαβίβασης οικονομικών πληροφοριών έχει ξεκινήσει .»
Το επόμενο Ανώτατο Ευρασιατικό Οικονομικό Συμβούλιο θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσία τον Μάιο του 2023, ενόψει του Φόρουμ Belt and Road.
Τα παραπάνω οδηγούν σε έναν νέο γεωοικονομικό οδικό χάρτη αφού η κίνηση προς το πετρο-γιουάν (το γιουάν που πληρώνει για πετρέλαιο και φυσικό αέριο τους Άραβες), προχωρά παράλληλα με την κίνηση προς μια «κοινή υποδομή πληρωμών» και κυρίως, ένα νέο εναλλακτικό νόμισμα που παρακάμπτει το δολάριο ΗΠΑ.
Αυτό ακριβώς σχεδιάζει ο επικεφαλής της μακροοικονομικής πολιτικής της EAEU, Sergey Glazyev, δίπλα δίπλα με Κινέζους ειδικούς.
Ολικός οικονομικός πόλεμος: Η κίνηση της Κίνας θυμίζει… ΗΠΑ!
Η κίνηση προς το πετρογιουάν δεν έρχεται χωρίς κίνδυνο: την αντίδραση των ΗΠΑ που επί 50 χρόνια βλέπουν το δολάριο να βασιλεύει να πηγαίνει προς την… δύση του.
Συνοπτικά, το 1971, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον τράβηξε τις ΗΠΑ από τον κανόνα του χρυσού.
Τρία χρόνια αργότερα, μετά το πετρελαϊκό σοκ του 1973, η Ουάσιγκτον προσέγγισε τον υπουργό πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, τον διαβόητο Σεΐχη Yamani, με την παροιμιώδη προσφορά-δεν-μπορείς-να αρνηθείς: αγοράζουμε το πετρέλαιό σου σε δολάρια ΗΠΑ και σε αντάλλαγμα αγοράζεις τα ομόλογα του Δημοσίου μας, πολλά όπλα.
Πεκίνο και ΣΣΚ θα υιοθετήσουν το πετρογιουάν αργά αλλά σταθερά, και σίγουρα με μηδενική «διαφήμιση».
Η καρδιά του θέματος, για άλλη μια φορά, είναι η αμοιβαία έκθεσή τους στον δυτικό οικονομικό παράγοντα.
Στην περίπτωση της Κίνας, υπάρχει η«ασφάλεια» των περισσοτέρων από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου.
Στην περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας όμως, είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τη «στρατηγική αυτονομία» – όπως αυτή που απολαμβάνει το Ιράν – όταν το πετροδολάριο είναι βασικό στοιχείο του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το μενού των πιθανών αυτοκρατορικών αντιδράσεων περιλαμβάνει τα πάντα, από ένα ήπιο πραξικόπημα / αλλαγή καθεστώτος έως Σοκ και Δέος για το Ριάντ – ακολουθούμενο από αλλαγή καθεστώτος.
Ωστόσο, αυτό στο οποίο στοχεύουν οι Κινέζοι -και οι Ρώσοι- ξεπερνάει πολύ τη δύσκολη κατάσταση της Σαουδικής Αραβίας (και των Εμιράτων).
Το Πεκίνο και η Μόσχα έχουν προσδιορίσει ξεκάθαρα πώς τα πάντα –η αγορά πετρελαίου, οι παγκόσμιες αγορές εμπορευμάτων– συνδέονται με τον ρόλο του δολαρίου ΗΠΑ ως αποθεματικού νομίσματος.
Και αυτό ακριβώς συζητούν στις συνόδους της ΕΑΕΕ.
στις συζητήσεις του SCO·
από τώρα και στο εξής στις συζητήσεις BRICS+.
και η διττή στρατηγική του Πεκίνου σε ολόκληρη τη Δυτική Ασία επικεντρώνονται στην υπονόμευση του δολαρίου.
Το Πεκίνο και η Μόσχα, εντός του πλαισίου BRICS, και περαιτέρω εντός του SCO και της EAEU, συντονίζουν στενά τη στρατηγική τους από τις πρώτες κυρώσεις στη Ρωσία μετά το Μαϊντάν το 2014 και τον de facto εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας που εξαπολύθηκε το 2018.
Τώρα, αφού η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση τον Φεβρουάριο του 2022 που ξεκίνησε η Μόσχα στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ μεταπήδησε, σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, έχουμε προχωρήσει πέρα από την επικράτεια του Υβριδικού Πολέμου και έχουμε μπει βαθιά στον Ολοκληρωμένο Οικονομικό Πόλεμο.
Το SWIFT απομακρύνεται
Όλος ο Παγκόσμιος Νότος απορρόφησε το «μάθημα» της συλλογικής (θεσμικής) Δύσης παγώνοντας, τα συναλλαγματικά αποθέματα ενός μέλους της G20.
Αν αυτό συνέβη στη Ρωσία, μια πυρηνική υπερδύναμη θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε κράτος.
Δεν υπάρχουν πλέον «κανόνες».
Η Ρωσία από το 2014 βελτιώνει το σύστημα πληρωμών της SPFS, παράλληλα με το CIPS της Κίνας, παρακάμπτοντας το δυτικό σύστημα τραπεζικών μηνυμάτων SWIFT και χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο από τις Κεντρικές Τράπεζες σε όλη την Κεντρική Ασία, το Ιράν και την Ινδία.
Σε όλη την Ευρασία, περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις κάρτες Visa και Mastercard και χρησιμοποιούν κάρτες UnionPay ή/και Mir, για να μην αναφέρουμε το Alipay και το WeChat Pay, και τα δύο εξαιρετικά δημοφιλή στη Νοτιοανατολική Ασία.
Η σταδιακή αλλαγή
Φυσικά το πετροδολάριο –και το δολάριο ΗΠΑ, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 60% των παγκόσμιων συναλλαγματικών αποθεμάτων – δεν θα ξεχαστούν εν μία νυκτί.
Ο Xi είναι απλώς το τελευταίο κεφάλαιο σε μια σεισμική μετατόπιση που τώρα οδηγείται από μια επιλεγμένη ομάδα στον Παγκόσμιο Νότο και όχι από την πρώην «υπερδύναμη».
Οι συναλλαγές στα δικά τους νομίσματα και ένα νέο, παγκόσμιο εναλλακτικό νόμισμα είναι ακριβώς στην κορυφή των προτεραιοτήτων αυτής της μακράς λίστας εθνών – από τη Νότια Αμερική έως τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία – που θέλουν να ενταχθούν στο BRICS+ ή στο SCO, και σε αρκετά περιπτώσεις και τα δύο.
Το στοίχημα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
Και όλα έχουν να κάνουν με την υποταγή ή την άσκηση πλήρους κυριαρχίας.
Όπως είπε ο κορυφαίος Ρώσος διπλωμάτης Sergei Lavrov, στη διεθνή διακομματική Ευρασιατική διάσκεψη:
«Ο κύριος λόγος για τις σημερινές αυξανόμενες εντάσεις είναι η πεισματική προσπάθεια της συλλογικής Δύσης να διατηρήσει μια ιστορικά φθίνουσα κυριαρχία στη διεθνή σκηνή με όποιο μέσο μπορεί…
Είναι αδύνατο να παρεμποδιστεί η ενίσχυση των ανεξάρτητων κέντρων οικονομικής ανάπτυξης, οικονομικής ισχύος και πολιτική επιρροή.
Αναδύονται στην κοινή μας ήπειρο της Ευρασίας, στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική».
