Του Γιώργου Λακόπουλου
Τι παθαίνουν οι πολιτικοί όταν βλέπουν τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» με τα γυαλιά των άλλων; Ρωτήστε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ακολούθησε τυφλά τους Αμερικανούς στο Ουκρανικό, προσφέροντας στον διεφθαρμένο Ζελένσκι περισσότερα από όσα όφειλε η χώρα, ως μέλος του ΝΑΤΟ: τον αγκάλιαζε, τον ξέπλενε, τον έφερε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τον μπούκωνε με ελληνικά όπλα -σε βάρος της άμυνας των νησιών- και εμφάνιζε την Ελλάδα ως… εμπόλεμη με τη Ρωσία!
Τώρα κινδυνεύει και από τους Αμερικανούς και από τους Ρώσους, που έχουν βάλει τον Ουκρανό στη μέση και τον τεμαχίζουν. Όπως κινδυνεύει από τα νταραβέρια του, με την -καθόλου άσπιλη- Φον ντερ Λάιεν, που τον πατρονάριζε σ’ αυτό το θέμα.
Με την ευκαιρία: την εταιρία που συνδιοικεί ο σύζυγός της -μπλεγμένη στα κόλπα του Μπουρλά με τα εμβόλια, όσο και η ίδια η αρχικομισάριος- επιδοτεί γενναιόδωρα η Ελλάδα, για να «επενδύσει». Θα τα συζήτησαν κι αυτά στην -ανάρμοστη- «διάσκεψη» των δυο ζευγαριών στην Κρήτη, το θέρος του το 2023.
Χωρίς περίσκεψη, ο Μητσοτάκης έκανε την Ελλάδα «προβλέψιμη» για φανεί αρεστός στον ανοϊκό Μπάιντεν. Αλλά, τώρα το ιμπέριουμ του -απρόβλεπτου, και παρανοϊκού- Τράμπ απέναντι στην παραπαίουσα κοινοτική Ευρώπη, οδηγεί σε απομόνωση την Αθήνα.
Απόδειξη ότι ξοδεύει τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων σε αμερικάνικες εταιρίες δημοσίων σχέσεων, για να αποκτήσει πρόσβαση στον νέο σερίφη του Λευκού Οίκου.
Εκ παραλλήλου η πολυτραγουδισμένη σχέση του Μητσοτάκη με τον αποσταθεροποιημένο Μακρόν, εξελίσσεται σε φιάσκο. Αγόραζε γαλλικά όπλα χωρίς ρήτρες, παραβλέποντας ότι όσοι πουλάνε σήμερα όπλα στη μια πλευρά, θα πουλήσουν αύριο και στην άλλη. Είτε τα ίδια, είτε τα αντιμετρά τους. «Πελάτες μου», που έλεγε κι ο Βέγγος…
Η πρωθυπουργική Ι.Χ. «διπλωματία των εξοπλισμών» διαμόρφωνε, κατά δήλωσή του, ελληνική υπεροπλία στο Αιγαίο, με αεροσκάφη Rafale και φρεγάτες Belharra των Γάλλων. Αλλά, τώρα πήγε στο Παρίσι για να αποτρέψει την πώληση στον Ερντογάν πυραύλων που τα εξισορροπούν.
Από τα συμφραζόμενα της επίσκεψης, προκύπτει… κρυάδα από Μακρόν: καλή είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αλλά καλύτερα τα συμφέροντα της γαλλικής βιομηχανίας οπλικών συστημάτων.
Δεν είναι μόνο οι Γάλλοι. Οι Ιταλοί οργανώνουν συμπαραγωγές drones με την οικογένεια Ερντογάν, οι Ισπανοί τον προμηθεύουν με πολεμικό υλικό και οι Γερμανοί του δίνουν υποβρύχια, για λόγους… ισορροπίας απέναντι στην Ελλάδα. Στην οποία πούλησαν άρματα, με όρους: να μην πάνε στα νησιά, αλλά στον Έβρο.
Η κοινοπραξία των Eurofighter -Αγγλία, Γερμανία ,Ιταλία Ισπανία- παζαρεύει με την Άγκυρα και η «εξυπνάδα» που αναγνωρίζει στον σουλτάνο ο Τράμπ, φέρνει τους Τούρκους πιο κοντά στα αμερικανικά αεροσκάφη νεότερης γενιάς.
Δεν είναι θέμα προτιμήσεων -είναι οι μπίζνες ηλίθιε. Αφού η Τουρκία έχει μεγαλύτερο πορτοφόλι, θα πάρει και περισσότερα όπλα… Για να την ανταγωνιστεί η Ελλάδα πρέπει να μείνει λιγότερο βούτυρο.
Εκτός αν «τα βρούμε» με τους Τούρκους στο Αιγαίο και μας αφήσουν ήσυχους ως βολικούς εταίρους τους -όπως είναι πάντα το υπονοούμενο, της εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων ετών.
Να κάνουμε ταμείο: ανατροπή στην Ουκρανία, απερίσκεπτη ανατίναξη των γεφυριών με τη Ρωσία, μηδενική οξυδέρκεια στα ελληνοαμερικανικά, αδειάσματα από εταίρους στην Ευρώπη -τι στήσιμο κι αυτό από τη Μελόνι- άδοξο τέλος του φλερτ με την Τουρκία. Συν κακές παρέες στην περιοχή, με τον εγκληματία -κατά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που αναγνωρίζει η Ελλάδα- Νετανιάχου.
Μα τόσο αφελείς -και πολεμοχαρείς- είναι οι σημερινοί ένοικοι του μεγάρου Μαξίμου; Όχι ακριβώς. Απλώς η εξωτερική πολιτική τους ενσωμάτωσε μονομερείς φανατισμούς και ασκείται με αγοραπωλησίες εξοπλισμών. Υπάρχει λόγος: τα όπλα τα συμφωνούν κυβερνήσεις, αλλά τα παράγουν και τα πουλάνε εταιρίες- business as usual, για να καταλαβαινόμαστε…
Αν όμως μιλάμε για το αποτέλεσμα στο διεθνές στάτους της χώρας: «Κυριάκο χάσαμε»!
