Κάλλιον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν,
Ιπποκράτης
Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος*
Ο δυτικός τύπος και οι κυβερνήσεις (μαζί και η ανεκδιήγητη δική μας) πανηγυρίζει για την πτώση του Άσαντ και την «απελευθέρωση» της Συρίας. (Μικρή υπενθύμιση προς επιλήσμονες. Η Συρία και οι Άσαντ ήταν από τους φιλικότερους παράγοντες διεθνώς προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Λίγη ντροπή δεν κάνει κακό).
Δεν τους απασχολεί καθόλου ότι αυτοί που πήραν την εξουσία στην «απελευθερωμένη» Συρία είναι αυτοί που έκαναν καριέρα ως «αποκεφαλιστές» του ISIS και της Αλ Κάιντα, αυτοί που έβαζαν τις βόμβες στο Μπατακλάν και αλλού. Δεν τους απασχολεί ότι ο νέος ισχυρός άνδρας της Συρίας έχει επικηρυχθεί, όχι από το Ιράν ή τη Ρωσία, αλλά από το ίδιο το FBI.
Ο σκοπός, εν προκειμένω η ανατροπή του Άσαντ και ο διαμελισμός της Συρίας, αγιάζει τα μέσα. Έπρεπε να απαλλαγούμε από την αιμοσταγή δικτατορία του Άσαντ. Το ότι λίγο πιο πέρα, το Ισραήλ εξοντώνει 100 Παλαιστίνιους την ημέρα ουδόλως τους απασχολεί. «Το Ισραήλ είναι δημοκρατία», λένε. Πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο πατήρ Μπους ξεκίναγε υποτίθεται τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που, τελικώς, απεδείχθη «πόλεμος με την τρομοκρατία» καθ’ οιουδήποτε απειλεί έστω και κατ’ ελάχιστον την αμερικανική και ισραηλινή κυριαρχία στη Μέση Ανατολή.
Ούτε ενοχλεί τους δυτικούς πολιτικούς, «διανοούμενους» και «δημοσιογράφους» το ότι, όχι κάποιος Ρώσος ή Ιρανός, αλλά ο ίδιος ο Καθολικός Μητροπολίτης του Χαλεπίου με οδύνη διαπιστώνει ότι ήρθε το τέλος για «την πλούσια, μεγαλοπρεπή και μοναδική ιστορία των Χριστιανών του Χαλεπίου».
Κάποτε παραπλανούσαν τους Ανατολικούς υποσχόμενοι ελευθερία και δολάρια. Αργότερα έκαναν ολόκληρες συνωμοσίες για να αποδείξουν δήθεν την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ και να δικαιολογήσουν την εισβολή σε αυτή τη χώρα. Μετά έλεγαν ότι απειλεί ο Καντάφι τον λιβυκό λαό και έπρεπε να επέμβουν να τον σώσουν. Τον έσωσαν ισοπεδώνοντας τη χώρα του και γυρνώντας την στον Μεσαίωνα. Στις λαϊκές αγορές της Λιβύης πουλάνε τώρα δούλους.
Τώρα όμως χρησιμοποιούν πια τα πιο πρωτόγονα ψέματα και μια εντελώς ασυνάρτητη δικαιολόγηση για όσα κάνουν. Δείγμα κι αυτό της ταχύτητας με την οποία κατεδαφίζεται στη Δύση όχι μόνο η ανθρωπιστική, δημοκρατική και αντιαποικιακή πολιτική και ιδεολογική κληρονομιά της νίκης επί του Ναζισμού, αλλά και η κληρονομιά της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.
Φασισμός και Πόλεμος είναι δίδυμα αδελφάκια
Αν υπάρχει ασυναρτησία στην όλη δυτική ρητορεία, υπάρχει ασυναρτησία εις το τετράγωνο στους δικούς μας «ηγέτες» και ολόκληρο τον γαλαξία των ΜΜΕ, «αναλυτών», δημοσιογράφων και δεν συμμαζεύεται, που πρέπει τώρα να μας εξηγήσουν πως ο υποτιθέμενος μεγάλος στρατηγικός μας σύμμαχος και εταίρος, το Ισραήλ, συμμάχησε με τον κύριο αντίπαλο της Ελλάδας, την Τουρκία, για να φέρει τις πιο ακραίες μορφές του Ισλάμ στην εξουσία στη Δαμασκό. (Προηγουμένως είχε ξανά συμμαχήσει για να εκδιώξει τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ από εκεί που ζούσαν επί χιλιετηρίδες, αυτό όμως πέρασε κάπως στο ντούκου).
Πριν από λίγο καιρό μας έλεγαν ότι η Χεζμπολάχ και η Χαμάς ήταν ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις και όχι λαϊκά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα με ισλαμική ιδεολογία, όπως πραγματικά είναι σε μεγάλο βαθμό υπό το ισλαμικό τους ένδυμα, η εμφάνιση των οποίων εξηγείται από την κρίση του αραβικού εκσυγχρονισμού, εθνικισμού, σοσιαλισμού και κομμουνισμού, που σπρώχνει αναπόφευκτα σε μια μορφή Ισλάμ του λαούς του αραβομουσουλμανικού κόσμου, που δεν έχουν αλλού διέξοδο.Αλλά η Χεζμπολάχ και η Χαμάς είναι άγγελοι εξ ουρανού συγκρινόμενοι με τους αποκεφαλιστές της Αλ Κάιντα, που έφεραν στην εξουσία στη Συρία για να πετύχουν την ανατροπή του Άσαντ που χαιρετίζουν τώρα οι δικοί μας.
Ουδέν κακό βέβαια αμιγές καλού. Τέτοια μεγάλα γεγονότα, ρωγμές στην ιστορική συνέχεια, δίνουν τη δυνατότητα στους αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές να κρίνουν ποιος από αυτούς που διαβάζουν, ακούνε και βλέπουν, αλλά και ποιος πολιτικός τους, αξίζει να τον διαβάζουν, να τον ακούνε και να τον βλέπουν.
Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι μόνο αν η Συρία απελευθερώθηκε, όπως διατείνονται, είναι αν θα υπάρχει καν η Συρία. Το Ισραήλ έσπευσε ήδη να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη αεροπορική επιχείρηση της ιστορίας του καταστρέφοντας το σύνολο των συριακών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, αλλά και διάφορα ερευνητικά και πανεπιστημιακά ινστιτούτα. Όσο για τον ίδιο τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών ξεκαθάρισε ότι σκοπός της επιχείρησης είναι ο διαμελισμός της Συρίας, που θα πάρει ενδεχομένως, αλλά μπορεί και όχι, τη μορφή μιας δήθεν ομοσπονδίας, επιδίωξη που ταιριάζει με την από δεκαετιών υψηλή στρατηγική της τάσης που κυβερνά το Ισραήλ, όπως την ανέπτυξε ο Οντέν Γινόν και που είναι ο διαχωρισμός όλων των κρατών της Μέσης Ανατολής σε μικρότερα τμήματα. (Αυτό το σχέδιο είναι και η περίφημη «διζωνική δικοινοτική της Κύπρου, που αφενός διαλύει την ενότητα του κράτους, αφετέρου επιτρέπει στους ξένους να το διοικούν εκμεταλλευόμενοι την διαρκή σύγκρουση των κοινοτήτων. Πρόκειται για τις δοκιμασμένες συνταγές των αποικιοκρατών από τη Βοσνία μέχρι τις Ινδίες και από τη Μέση Ανατολή έως την Αφρική).
Ιδού η ακριβής δήλωση του υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Γκιντεόν Σαάρ:
Πριν από μία δεκαετία έγραψα και μίλησα για την άποψη ότι είναι μη ρεαλιστικό ότι η Συρία μπορεί να παραμείνει ένα ενοποιημένο κράτος με αποτελεσματικό έλεγχο και κυριαρχία σε όλο το έδαφός της. Ο λογικός δρόμος είναι η αυτονομία για τις διαφορετικές μειονότητες στη Συρία, ενδεχομένως σε ένα ομοσπονδιακό πλαίσιο. Αυτό είναι ένα ζήτημα που η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει.
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί που ξέρουν και τι κάνουν και τι λένε, γιατί από τα όργανά τους κινδυνεύουμε να πάθουμε γενική σύγχυση.
Αυτά τα ολίγα περί Συρίας. Γιατί βέβαια η Συρία είναι μόνο η αρχή του Χάους που θα κυριαρχήσει σύντομα (γιατί εδώ ακολουθούνται συνταγές Γκουντέριαν ως προς την ταχύτητα και τους αιφνιδιασμούς) σε όλη την περιοχή, για να μην αναφερθούμε στο τρένο Δαμασκός-Τεχεράνη (χωρίς να ξεχνάμε Λίβανο και Παλαιστίνη) που ετοιμάζεται τώρα να αναχωρήσει, ενώ υπάρχουν βεβαίως και περαιτέρω «διακλαδώσεις», για μελλοντική βέβαια χρήση, όχι άμεσα φαντάζομαι, προς Μόσχα, Κεντρική Ασία και Πεκίνο, αλλά και προς Δυσμάς, Μεσόγειο και Ευρώπη. Η ιστορία δεν θα σταματήσει στη Δαμασκό και ο επιτιθέμενος δεν πιάνει αιχμαλώτους.
Μόνο μια ισχυρή συμμαχία όλων των δυνάμεων, σε όλες τις ηπείρους, που αντιτίθενται σε μια τέτοια πορεία, διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, μπορεί να τους σταματήσει, κάτι που, προς το παρόν τουλάχιστο, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τυχόν αυταπάτες θα πληρωθούν πολύ ακριβά από όλη την ανθρωπότητα.
*Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα. Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Ράπτη (Pablo) στην έκδοση της διεθνούς επιθεώρησης για την Αυτοδιαχείριση “Utopie Critique”. Έχει γράψει τα βιβλία: “Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες” (Ινφογνώμων 2017), “Η Κύπρος σε Παγίδα” (Λιβάνης, 2008), “Η Αρπαγή της Κύπρου” (Λιβάνης, 2004) και “Φάκελος Ελλάς – Τα αρχεία των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών” (Λιβάνης, 1993).
