Δυο θέματα μονοπώλησαν τις «βιτρίνες» των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ την εβδομάδα που πέρασε. Η πολιτική παρέμβαση Τσίπρα για την αναγκαιότητα συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων και η ρατσιστική και ομοφοβική παρέμβαση Κούγια για την υποστήριξη του κακοποιητή συναδέλφου του, Απόστολου Λύτρα: δυό κόντρα θέματα, απλωμένα στο γκροτέσκο φόντο της ευρωπαϊκής επικαιρότητας – ζωής: την έκρυθμη πολιτική κατάσταση στην επαπειλούμενη από την ακροδεξιά Γαλλία, τo ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (“EURO 2024”) στο Βερολίνο και τον συνεχιζόμενο αφόρητο καύσωνα στη χώρα μας…
«Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν μπορούν να μένουν απαθείς. Ούτε να εξουδετερώνουν η μία την άλλη με ανώφελους κι άγονους εμφύλιους» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην παρθενική εκδήλωση του ιδρύματος που φέρει το όνομά του, (σ. σ: του «Ινστιτούτου Αλέξης Τσίπρας») και κάλεσε τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς «να μιλήσουν στον πληθυντικό αριθμό και όχι στον ενικό. Να μάθουν πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουν την αφαίρεση και τη διαίρεση»…
Λογικό, φρόνιμο, επίκαιρο και αναγκαίο, ίσως, όμως διόλου πρωτότυπο και εφικτό: κάτι που διαχρονικά, στα δύσκολα, ζητούσαν οι των ισχνών κομμάτων της παραδοσιακής Αριστεράς αδύναμοι αρχηγοί – κάτι που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας το προσπάθησε πολύ, περισσότερο κι απ’ τον Ηλία Ηλιού, κι από τον Λεωνίδα Κύρκο ακόμα: το πάλεψε εσωκομματικά και εξωκομματικά επί τετραετίαν, από την επομένη της ήττας του (με 31%) το 2019, έως την συντριβή του (με 17%) το 2023, αλλά απέτυχε.
Και αποχώρησε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας χώρο στους εσωκομματικούς υπονομευτές (ή φραξιονιστές ή πολέμιους ή βαρίδια) της προσπάθειάς του. Τους οποίους, όπως ήταν φυσικό, κέρδισε θριαμβευτικά στις εσωκομματικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου 2023 (56,69%) ο εκφραστής της συνέχειας της προσπάθειάς του για «πρόσθεση και πολλαπλασιασμό» του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης.
Αφήνω ελαφρώς ασχολίαστη – ως καλοκαιρινή τροφή για σκέψεις, επικοινωνιακές στρεβλώσεις και μικροπολιτικές ίντριγκες – την… ιδέα Τσίπρα για την αναγκαιότητα συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, και ξεπερνώντας με αηδία και περιφρόνηση την ρατσιστική και ομοφοβική «παρέμβαση» Κούγια για την υποστήριξη του κακοποιητή συναδέλφου του – με την ελπίδα να μπει κι αυτός, όπως κι εκείνος, φυλακή – περνάω στο φόντο της ευρωπαϊκής επικαιρότητας – ζωής. Την έκρυθμη πολιτική κατάσταση στην επαπειλούμενη από την επικράτηση της ακροδεξιάς Γαλλία, ας πούμε…
Όπου, ώ του θαύματος, η …ιδέα Τσίπρα δοκιμάζεται στην πράξη, στην περιοχή της γαλλικής κεντροαριστεράς: Σοσιαλιστές, Πράσινοι, Κομμουνιστικό Κόμμα και Ανυπότακτη Γαλλία, αποφάσισαν… «να μιλήσουν στον πληθυντικό αριθμό και όχι στον ενικό»!.. Να κατέβουν στις βουλευτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου μετωπικά, δηλαδή, με κοινό πρόγραμμα και κοινούς υποψήφιους, ενάντια στην ακροδεξιά της Λεπέν.
Κι όπου «η κοινωνία των μεταναστών», τα εκατομμύρια των εμιγκρέ πρώτης, δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς, γίνονται εικόνα και ομοίωση της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γαλλίας στο “EURO 2024” και παίζουν μπάλα δημοκρατική, αντιφασιστική. Όπως ο Γουαδελουπινός Μάρκους Τουράμ κι ο Μαλιανός Οσμάν Ντεμπελέ. Και όπως ο Αλγερινοκαμερουνέζος σούπερ σταρ Κιλιάν Εμπαπέ: «Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της χώρας μας και θέλω να μιλήσω με ολόκληρο τον γαλλικό λαό και με τη νεολαία», είπε στη συνέντευξη Τύπου πριν το ματς, παραβιάζοντας το αντί – πολιτικό πρωτόκολλο της ΟΥΕΦΑ . Κι ύστερα, «Είμαστε μια γενιά που μπορεί να κάνει τη διαφορά…. Βλέπουμε τα άκρα να χτυπούν την πόρτα της εξουσίας και έχουμε την ευκαιρία να διαμορφώσουμε το μέλλον της χώρας μας… Καλώ σε ψηφοφορία κατά των εξτρεμιστών που θέλουν να διχάσουν τη χώρα!.. Θέλω να είμαι περήφανος που φοράω αυτή τη φανέλα, δεν θέλω να εκπροσωπώ μια χώρα που δεν αντιπροσωπεύει τις αξίες μου…».
Χαμός!.. Σύγκρουση δημοκρατίας – φασισμού και, στη μέση, συντετριμμένος σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Γάλλος… Μητσοτάκης: ο Εμανουέλ Μακρόν!.. Και η… κεντροδεξιά του… “Όσοι σκανάρουν τον πίνακα για έναν φιλελεύθερο σωτήρα θα απογοητευτούν”, συμφωνούν οι Γάλλοι αναλυτές, προβλέποντας ότι “ο κεντρώος συνασπισμός του Μακρόν κινδυνεύει να εξαφανιστεί σε μια ψηφοφορία που εκτείνεται σε δύο γύρους – στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου – τόσο από την αριστερά όσο και από την ακροδεξιά”.
Ωστόσο, η ακριβέστερη πρόβλεψη για το πολιτικό μέλλον της γαλλικής κεντροδεξιάς – και, κατά συνέπεια, του ίδιου του προέδρου Μακρόν – είναι ο χρησμός του αναλυτή στο πανεπιστήμιο Paris Panthéon-Assas, Μπενζαμέν Μορέλ: «Μετά τις επερχόμενες εκλογές, το κέντρο κινδυνεύει να ξαναγίνει ο τόπος όπου πηγαίνουν οι πολιτικοί για να πεθάνουν», υποστηρίζει σε δήλωσή του στο POLITIKO, «αφού, όπως όλα δείχνουν, ο συνασπισμός που είχε υφάνει γύρω του ο Εμανουέλ Μακρόν διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και ο προεδρικός του θώκος έχει ήδη αρχίσει να τρίζει»!..
Εντάξει, η πρόβλεψη του Μορέλ είναι ότι πρέπει για κατακλείδα αυτού του άρθρου αφού, θα συμφωνείτε φαντάζομαι, μοιάζει να περιγράφει την επιθυμητή από την πλειονότητα του εκλογικού σώματος της χώρας μας, κατάληξη του… δικού μας Μακρόν (σ. σ: του Κυριάκου Μητσοτάκη και της δικής του «κεντροδεξιάς») στις επόμενες εθνικές εκλογές…
Με βάση τις ενδείξεις από την συντριβή του με 28% στις ευρωεκλογές μιλάμε. Και με την ελπίδα ότι στη συγκεκριμένη συνθήκη η ελληνική κεντροαριστερά θα είναι… πληθυντική.
