Ο παρανοϊκός πλανητάρχης, με όπλο τα social media, επιστρέφει ως εκδικητής των ΜΜΕ και της πραγματικότητας
Του Νίκου Τσαγκρή
Η τελετή της ορκωμοσίας του ήταν η ΕΙΚΟΝΑ του παγκόσμιου πολιτικού πολιτισμού της «νέας εποχής» :Ο μέγας τράγος του 21ου αιώνα, ο «παρανοϊκός όσο και ο Χίτλερ» δήθεν πολιτικός, ο φασίστας, ο λαϊκιστής, ο οπορτουνιστής, ο μισογύνης, ο ομοφοβικός, ο ρατσιστής, ο υπόδικος με φάκελο δεκάδων ποινικών και αστικών αδικημάτων φαντομάς Ντόναλντ Τραμπ, θρονιασμένος για δεύτερη φορά στην κορυφή του κόσμου, στη Ροτόντα του Καπιτωλίου της Ουάσιγκτον, να ορκίζεται εκδίκηση ενάντια στους δικαστές, τους δημοκρατικούς πολιτικούς αντιπάλους του και, πρώτα απ’ όλα, ενάντια στα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τον Τύπο: «Τον «μεγάλο εχθρό του αμερικανικού λαού» όπως, τον στηλίτευσε για πολλοστή φορά υπό τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των μεγάλων ολιγαρχών της Silicon Valley (των Τζεφ Μπέζος (Amazon, Blue Origin), Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Meta, Facebook), Σούνταρ Πιτσάι (Alphabet, Google) Σαμ Άλτμαν (Open AI), Σου Ζι Τσου (Tik Tok), και, βέβαια, του… σούπερ – ντούπερ κολλητού του Έλον Μασκ), απ’ τους οποίους ήταν περικυκλωμένος.
«Η ΕΙΚΟΝΑ είναι ανίκητη, έχει πάντα την τελευταία λέξη: καμιά γνώση δεν μπορεί να της αντισταθεί, να τη διευθετήσει, να την εκλεπτύνει…», έλεγε ο Ρολάν Μπαρτ. Και η συγκεκριμένη εικόνα με τον Ντόναλντ Τράμπ να ορκίζεται εκδίκηση κατά των ΜΜΕ (και ιδιαίτερα του Τύπου) υπό την προστασία των μεγιστάνων των social media ήταν μια εικόνα σαφής, καθαρή και ξάστερη, μια εικόνα κομμένη στα δύο: Από τη μιά ο Τραμπ και τα social media (σ. σ: η υποκειμενική – ή εικονική, αν θέλετε – αντίληψη της πραγματικότητας, όπως διαμορφώνεται από τα παραδομένα στον Τραμπ και τον «τραμπισμό» social media) κι από την άλλη ό,τι απέμεινε από την αντικειμενική (την αληθινή, αν θέλετε) πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, με την μερική ή πλήρη υποστήριξη του υπαρκτού Τύπου και των λοιπών συμβατικών ΜΜΕ.
Μιλάμε για μια αναδυόμενη νέα τάξη πραγμάτων όπου, στη θέση της – ούτως ή άλλως, συντετριμμένης – «παγκοσμιοποίησης», εγκαθίσταται ένας νέου τύπου διχασμός, τον οποίο περιγράφει θαυμάσια ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Θοδωρής Γεωργακόπουλος*, ως εξής: «Στις ΗΠΑ, αλλά ολοένα και περισσότερο και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, ο διχασμός δεν είναι πια πολιτικός. Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε στρατόπεδα ανάλογα με τις πεποιθήσεις ή την ιδεολογία, αλλά ανάλογα με την υποκειμενική αντίληψη της πραγματικότητας. Τα στρατόπεδα ζουν, πια, σε διαφορετικούς κόσμους. Σε παράλληλες, ασύμπτωτες αλήθειες. Δεν τους χωρίζει απλά χάος – δεν τους ενώνει, πια, τίποτε…
»Στην αποδώ πλευρά παραμένουν οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται και αναγνωρίζουν κάποιες αντικειμενικές αλήθειες. Στην αποκεί πλευρά, όμως, διαμορφώνεται ένας άγριος, στρεβλός, ανύπαρκτος κόσμος γεμάτος με βιαστές μετανάστες, φονικά εμβόλια, απαστερίωτο γάλα και άνδρες που γίνονται επίτηδες γυναίκες για να παίζουν γυναικεία αθλήματα και να κατουράνε στις λάθος τουαλέτες…
»Η υποταγή των αλγορίθμων των ολιγαρχών της Σίλικον Βάλεϊ στον Τραμπ θα τους εγκλωβίζει αυτούς τους ευάλωτους ανθρώπους και ακόμα περισσότερους σαν κι αυτούς ακόμα πιο βαθιά σε αυτό το τρομακτικό παράλληλο σύμπαν, το γεμάτο σκοτεινούς κινδύνους, από τους οποίους, φυσικά, μόνο ο Μεγάλος Ηγέτης θα μπορεί να τους προστατεύσει».
Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στο ίδιο άρθρο του, ο Θ.Γ. αποκαλύπτει τις προεκλογικές στρατηγικές… μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που πήραν οι Μαρκ Ζούκερμπεργκ, Έλον Μασκ και οι άλλοι ολιγάρχες της Σίλικον Βάλεϊ, προκειμένου να «υποτάξουν» τους αλγόριθμους των Μέσων τους στον Ντόναλντ Τραμπ και να στηρίξουν την… MAGA (“Make America Great Again” / «Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά») καμπάνια του.
Και βέβαια το αντιδραστικό καθεστώς που, από τις πρώτες στιγμές της ορκωμοσίας του, άρχισε να καθιδρύει υπογράφοντας και με τα δυό του χέρια δεκάδες διχαστικά, ρατσιστικά έως και φασιστικά, ξενοφοβικά, ομοφοβικά και αντί – woke διατάγματα, και όποιον πάρει ο… Χάρος.
Με την άλλη πλευρά («το άλλο στρατόπεδο», ας πούμε), τους δημοκρατικούς πολίτες του κόσμου, τους Ευρωπαίους, κυρίως, δημοκρατικούς πολίτες και κάποιους απ’ τους πολιτικούς (ό,τι απέμεινε από την αντικειμενική – την αληθινή, αν θέλετε – πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα) να απαντά σπασμωδικά, με πολιτικά μισόλογα και αντακλαστικές πράξεις… αντίστασης του τύπου «αποσυνδεθείτε από το “X” του Έλον Μασκ και το Facebook του Ζούκερμπεργκ»…
Με μόνη παρηγοριά,την καθαρή στάση μέρους του Τύπου και των άλλων «συμβατικών» ΜΜΕ, όπως ο Guardian, που πρώτος, ανάμεσα στις ευρωπαϊκές εφημερίδες, έδωσε τον τόνο της αντίστασης στον «τραμπισμό», δηλώνοντας προς τους αναγνώστες του ότι «Με την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ και την ανάληψη των καθηκόντων του με πλήρη έλεγχο της αμερικανικής κυβέρνησης και την υποστήριξη εξαιρετικά ισχυρών βαρόνων της τεχνολογίας αρχίζει μια κρίσιμη στιγμή, σε παγκόσμιο επίπεδο, για την δημοσιογραφία που καταγράφει αληθινά γεγονότα». Και ξεκαθάρισε ότι «η εμπεριστατωμένη, βασισμένη σε γεγονότα ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας θα ζητήσει από όσους βρίσκονται στην εξουσία να λογοδοτήσουν και να σταθμίσουν τον αντίκτυπο των αποφάσεων που λαμβάνονται στον Λευκό Οίκο, σε ανθρώπινο επίπεδο…».
Και κάποιων πολιτικών όπως ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ. Που τάχθηκε ολοκάθαρα κατά του Τραμπ και των μεγιστάνων υποστηρικτών του της Silicon Valley, κατηγορώντας τους ότι θέλουν να ανατρέψουν την δημοκρατία μέσα από τα social media. Τονίζοντάς ότι «οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να καταστούν υπόλογοι για τη «δηλητηρίαση της κοινωνίας» και τη διάβρωση της δημοκρατίας, με τους αλγορίθμους που επιλέγουν εκείνοι να λειτουργούν τα μέσα αυτά»…
Τώρα, το πώς απαντούν οι Έλληνες πολίτες, οι Έλληνες πολιτικοί και τα ελληνικά ΜΜΕ στον Τραμπ και τον «τραμπισμό» των μεγιστάνων των social media, το γνωρίζετε όσο κι εγώ, υποθέτω. Μπορεί και καλύτερα…
*Σε άρθρο του (11.1.2025) στην Καθημερινή, υπό τον τίτλο «Τα social media στην υπηρεσία του Τραμπ»
