Του Νίκου Λακόπουλου
Mε τις πιθανές ημερομηνίες των εκλογών να γίνονται αντικείμενο στοιχημάτων και ο προεκλογικός αγώνας να έχει αρχίσει -ενώ ο Πρωθυπουργός δεν έχει ακόμα αποφασίσει-η χώρα μπαίνει σε περίοδο αστάθειας πολύ πριν τις εκλογές.
Πρώτη φορά θα γίνουν εκλογές για να πάμε σε δεύτερες ή τρίτες εκλογές και μια κυβέρνηση αυτοαποσταθεροποιείται για να εμφανίσει τον ευατό της ως εγγυητή σταθερότητας.
Αν δεν ψηφίσουμε Μητσοτάκη θα έρθει το χάος, αλλά ήδη η κυβέρνηση οδηγεί σε ένα χάος, πολιτική αβεβαιότητα μέσα σε κλίμα έντασης με την Τουρκία και πορεία στο άγνωστο χωρίς ελπίδα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η πολιτική γίνεται υπόθεση παρασκηνίου όπου το τι θα ψηφίσουν οι πολίτες στις εκλογές είναι απλώς μία παράμετρος για να προκύψει μια κυβέρνηση που προετοιμάζεται ήδη στα παρασκήνια από αόρατους χειραγωγούς που βλέπουν στην πολιτική αστάθεια ένα δικό τους ρόλο.
Ο Πρωθυπουργός επικαλείται για να προσφύγει στις εκλογές ένα τοξικό κλίμα που εκείνος δημιουργεί, αλλά τελικά τον χρόνο των εκλογών και τα διλήμματά της θα καθορίσει ο Ερντογάν για ένα επιπλέον λόγο από το πότε και πού θα έχουμε ένα θερμό επεισόδιο:
Η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κληθεί να αντιμετωπίσει όσα θέματα προκύψουν με την Τουρκία με στόχο την κοινή εκμετάλλευση πόρων κι όχι αόριστα θέματα κυριαρχίας που τίθενται για να οδηγήσουν σε διαπραγματεύσεις.
Η επόμενη κυβέρνηση που δεν θα είναι μονοκομματική θα πρέπει να χειριστεί εθνικά θέματα σε διεργασίες που μπορεί να έχουν αρχίσει ΄ήδη στο παρασκήνιο, αλλά έχουν σταματήσει επειδή η Τουρκία ζητάει περισσότερα.
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα και οι εκλογές -που όσο πιο γρήγορα γίνουν τόσο το καλύτερο καθώς μπαίνουμε σε πολύμηνη αβεβαιότητα- η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προϊόν συνεργασιών με βασικό ζητούμενο αν αυτές θα περιλαμβάνουν ή όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τι θα κριθεί στις εκλογές
Αυτό που κρίνεται στις εκλογές με απλή αναλογική είναι η δυνατότητα να υπάρξει μια προοδευτική κυβέρνηση -μια προοπτική που σπεύδει να ανατινάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεξοφλώντας δεύτερες- ίσως και τρίτες εκλογές- που ελπίζει να του δώσουν αυτοδυναμία.
Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την κατασπάραξη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που μ΄έσα από τον μικρομεγαλισμό του -που του δημιουργεί το αίσθημα του πρωταγωνιστή- αντιλαμβάνεται ότι αν πάει σε δεύτερες και τρίτες εκλογές δεν θα γίνει από ρυθμιστής πρωταγωνιστής, αλλά κομπάρσος σε ένα έργο που το σενάριο του γράφει ο σημερινός -ίσως τελευταίος- πρόεδρός του.
Είναι μια κρίσιμη στιγμή η ώρα που το τρίτο κόμμα θα πάρει και θα καταθέσει την τρίτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης οδηγώντας τη χώρα σε νέες εκλογές: τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης θα έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά θα δουν να σχηματίζεται κυβέρνηση από την μειοψηφούσα Δεξιά πιθανόν με ένα κομμάτι του Κινάλ- ΠΑΣΟΚ ή κάποιου άλλου μικρού κόμματος.
Οι δεύτερες, τρίτες και …τέταρτες εκλογές
Υπάρχουν πολλοί λόγοι όμως που συνηγορούν στο ότι θα χρειαστούν -αν δεν σχηματισθεί κυβέρνηση στις πρώτες εκλογές- όχι μόνο δεύτερες και τρίτες εκλογές, αλλά και …τέταρτες αφού η κυβέρνηση αυτή θα είναι ετοιμόρροπη με το που θα γεννηθεί.
Υπό συνθήκες εθνικής κρίσης μια κυβέρνηση εθνικού σκοπού μπορεί να είναι μια αναγκαιότητα, αλλά πόσο θα κρατήσει μια τέτοια περίοδος και πώς θα βγουν τα πολιτικά κόμματα από μια τέτοια κρίση;
Tα σύννεφα στην οικονομία και πάνω από το Αιγαίο δεν επιτρέπουν κομματικές αλαζονείες και το δίλημμα των εκλογών ‘σταθερ΄ότητα’ η πολιτική αστάθεια» όπως το θέτει ο Μητσοτάκης -όπου «αστάθεια» είναι μια κυβέρνηση προοδευτική- είναι ψευτοδίλημμα:
Μια κυβέρνηση αυτοδύναμη -όπως την βλέπει- με τη βοήθεια άλλων δυνάμεων -που μπορεί να πάρει την μορφή «αποστασίας»- ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι όχι μόνο η αστάθεια, αλλά και μια μορφή πολιτικής ανωμαλίας.
Κυρίως γιατί περιφρονώντας την πραγματική λαϊκή εντολή -και επισείοντας την αναλογική εκπροσώπηση των ψηφοφόρων στη Βουλή ως κίνδυνο- η «σταθερότητα» της αυτοδυναμίας μιας κυβέρνησης μειοψηφίας οδηγεί σε κυβερνήσεις του παρασκηνίου αδύναμες και ανίκανες να διαχειριστούν τις θύελλες που έρχονται.
