Του Μιχάλη Ψύλου
Η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) είναι σταθερά πλέον η δεύτερη δύναμη στη χώρα. Σύμφωνα με το ερευνητικό ινστιτούτο Forsa, αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές στη Γερμανία, η AfD θα αποσπούσε 23% – σχεδόν 13 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες από το εκλογικό αποτέλεσμά του ακροδεξιού κόμματος στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές.
Την ίδια ώρα, τα κυβερνητικά κόμματα κοιτούν την… άβυσσο: Το SPD βρίσκεται στο 14% (από 25,7), οι Πράσινοι φθάνουν στο 13% απο 14,8% και οι Φιλελεύθεροι του FDP πρέπει ακόμη και να ανησυχούν για την επιστροφή στη γερμανική Bundestag με το 5% στις δημοσκοπήσεις (από 11,5%).
Η ακροδεξιά είναι αναμφίβολα το πιο επιτυχημένο σε εθνικό επίπεδο κόμμα, αλλά μερικές φορές είναι η ισχυρότερη δύναμη στα κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας. «Είναι η άσχημη οικονομική κατάσταση που τροφοδοτεί τον μύλο της ακροδεξιάς» λέει ο Χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός της Σαξονίας-Άνχαλτ, Ράινερ Χάσελοφ. «Το AfD δεν έχει τους καλύτερους ανθρώπους, απλά επειδή υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τα οικονομικά ζητήματα και πάλι σήμερα, τα ακροδεξιά κόμματα είναι επί του παρόντος τόσο δημοφιλή» λέει ο Χάσελοφ, που είναι επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης από το 2011 και τώρα είναι ο μακροβιότερος εν ενεργεία πρωθυπουργός στη Γερμανία.
Τέλος οι κόκκινες γραμμές
Αυτή είναι φυσικά η μία ανάγνωση για το φαινόμενο της ακροδεξιάς ανόδου, όχι μόνο στη Γερμανία αλλά σε όλη την Ευρώπη. Η δεύτερη αιτία είναι το μεταναστευτικό- προνομιακό γήπεδο για την ακροδεξιά, που ψαρεύει στα θολά νερά του φόβου των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στον κίνδυνο για την «ευημερία» τους, που συνιστούν δήθεν, οι πρόσφυγες.
Υπό την πίεση μάλιστα της ακροδεξιάς, η Ε.Ε καταρρίπτει όλες τις κόκκινες γραμμές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως φαίνεται και στην τελευταία απόφαση των ευρωπαικών θεσμικών οργάνων για το μεταναστευτικό. Το σχέδιο περιλαμβάνει πλέον στρατόπεδα κράτησης στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ στα οποία ακόμη και παιδιά θα είναι εγκλωβισμένα, απέλαση σε λεγόμενες ασφαλείς τρίτες χώρες και αποφάσεις ασύλου που βασίζονται σε αμφισβητήσιμες γρήγορες διαδικασίες -χωρίς εξαιρέσεις για ανηλίκους-χωρίς έλεγχο των αιτήσεων και φυσικά με τη «μυθοπλασία της δήθεν μη εισόδου» , που περιορίζει τα ένδικα μέσα των αιτούντων άσυλο.
Με απλά λόγια: Η ντροπή έρχεται ως δήθεν συμβιβασμός από τους «μετριοπαθείς». Το Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου αδικεί όμως τους ανθρώπους. Κόμματα όπως το SPD και οι Πράσινοι επαινούν τον εαυτό τους για την εφαρμογή αυτής της πολιτισμικής καταστροφής . Το λεγόμενο πολιτικό «κέντρο» γίνεται αναίτια ο μεγαλύτερος συνεργός του ακροδεξιού περιθωρίου.
Το ακραίο κέντρο
Στη Γαλλία, ο πρόεδρος του «κέντρου», Εμανουέλ Μακρόν, εξελέγη δύο φορές, μεταξύ άλλων, επειδή οι αντίπαλοί του τον είδαν ως το «μικρότερο κακό» στον δεύτερο γύρο εναντίον της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν . Μετά από χρόνια κοινωνικών περικοπών, η κυβέρνησή του αφήνει να πέσουν τώρα και οι τελευταίες μάσκες. Ο νέος «μεταναστευτικός νόμος» προβλέπει μια κοινωνία δύο τάξεων στην οποία άτομα χωρίς γαλλική υπηκοότητα δικαιούνται κοινωνικά επιδόματα μόνο μετά από πέντε χρόνια. Άτομα που συχνά πρέπει να μάθουν πρώτα τη γλώσσα και περιμένουν την άδεια εργασίας τους. Στο μέλλον, η γαλλική υπηκοότητα μπορεί να αφαιρεθεί και από όσους έχουν άλλη υπηκοότητα. Ποια είναι τα ίσα δικαιώματα για όλους αν κάποιοι στερηθούν αυτά τα δικαιώματα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης;
Δυστυχώς, οι εκπρόσωποι αυτού του ακραίου «κέντρου» ακολουθούν λογική …αγοράς. Στην κοινωνική πολιτική, το «κέντρο» πρέπει να κάνει περικοπές -ακόμη και ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφίας. Στο μεταναστευτικό πρέπει να γίνουν δεκτά τα αιτήματα της ακροδεξιάς.
Όχι τυχαία, η Λεπέν, ο Βίλντερς, το AfD, κάνουν λόγο για «ιδεολογική νίκη».
