Σε παρέμβασή της η Μαρία Απατζίδη αναφέρει τα ακόλουθα για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά:
Γιατί κεντροαριστερά;
Η αποτυχία της κυβερνώσας Αριστεράς να μετουσιώσει την εκλογική της νίκη σε ένα ευρύτατο δημοκρατικό μέτωπο, γκρέμισε πολλά από τα όνειρα του λαού μας.
Η αποτυχία συνοδεύτηκε από πολυδιάσπαση. Και αυτή με την σειρά της, σε εσωστρέφεια και αυτοτροφοδοτούμενη παρακμή.
Είναι πασιφανές ότι η Αριστερά συνεχίζει να πορεύεται με περιορισμένο πολιτικό ορίζοντα, απευθυνόμενη σε συγκεκριμένο κοινό, και χωρίς προοπτική διευρύνσεως. Γι’ αυτό κατόπιν σκέψεων και συζητήσεων με εκατοντάδες φίλους και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, επέλεξα την κατάλληλη στιγμή για το επόμενο πολιτικό βήμα. Την ένταξή μου στην κεντροαριστερά και στην Δημοκρατική Παράταξη.
Κρίνω ότι η κεντροαριστερά μπορεί να συνενώσει τον λαό και να παντρέψει διαφορετικές προσεγγίσεις που θα οδηγήσουν σε νικηφόρο πορεία και ανάληψη της εξουσίας.
Η ιστορική πραγματικότητα μας έχει αποδείξει ότι μόνον η κεντροαριστερά μπορεί να αντιστρέψει την πορεία καταστροφής στην οποία οδήγησαν την χώρα μας οι νεοσυντηρητικές πολιτικές. Ο πολιτικός δρόμος που χάραξε ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η μόνη ιστορική πολιτική περίοδος της μεταπολίτευσης που οι Έλληνες αναπολούν με νοσταλγία. Η χώρα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ μία μεγάλη πολιτική αλλαγή, ένα νέο ΄81.
Με ενδιαφέρουν οι διεργασίες που έχουν προκύψει στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, και θεωρώ ότι μπορούν να παράξουν λύσεις για την κοινωνία.
Ενώ η αριστερά κατακερματίζεται, η κεντροαριστερά ανασυντάσσεται. Εκτιμώ ότι η ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη είναι η μόνη που μπορεί να ανατρέψει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας.
Σε αυτό το κομβικό σημείο για την πολιτική ζωή στην Χώρα μας, ανακύπτουν μία σειρά επιλογών για την κεντροαριστερά: ανασυγκρότηση, συνεργασία, ένωση, ή σύμπραξη.
Διαφορετικά σενάρια με διαφορετικούς αποδέκτες και διαφορετικό είδος κινδύνων και ωφελημάτων.
Η ανασυγκρότηση προϋποθέτει οργανωτική ισχυροποίηση και κομματική επανασυσπείρωση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, σίγουρα ιδεολογική αυτοτέλεια, αλλά και κίνδυνο αποκοπής από την ευρύτερη αριστερά.
Η συνεργασία απαιτεί προγραμματική σύγκλιση μεταξύ των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, σίγουρα αυξάνει τα εκλογικά ποσοστά αλλά συγχρόνως θολώνει την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ.
Η ένωση θα οδηγήσει σε πολιτική ρευστοποίηση όσων κομμάτων ενωθούν, και απαιτεί την δημιουργία νέου κομματικού φορέα, ο οποίος μέχρι να αποκτήσει ομοιογένεια και βηματισμό θα πάρει αρκετό καιρό.
Η σύμπραξη ως μία προσωρινή εκλογική συμμαχία μπορεί να διεμβολίσει την δεξιά και ακροδεξιά πτέρυγα του πολιτικού φάσματος, αλλά απαιτεί συμφωνία κορυφής μεταξύ ηγεσιών, χωρίς την συμμετοχή της κομματικής βάσης.
Πιστεύω ότι η διαµόρφωση ενός αξιόπιστου κεντροαριστερού πόλου απέναντι στην κυβέρνηση της Ν∆, προϋποθέτει μακροπρόθεσμη στρατηγική νίκης. Χρειάζεται ηγεμονικό αφήγημα, τακτικές ανατροπής της απάθειας και ηττοπάθειας, λαϊκή συσπείρωση, κόντρα στο ρεύμα της συντηρητικοποίησης της πολιτικής ζωής.
Η οποιαδήποτε προοπτική ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς πρέπει να επέλθει από τα κάτω, και η σύγκλιση να γίνει σε επίπεδο ιδεών, και όχι σε επίπεδο προσώπων. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν πρέπει να κάνει εκπτώσεις στην ιδεολογική του ταυτότητα διατηρώντας αλώβητη την πατριωτική παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι πολιτικές συνεργασίες εμπεριέχουν πιθανά οφέλη αλλά και μεγάλους κινδύνους. Η πολυσυλλεκτικότητα και η σύγκλιση σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να εξελιχθεί σε αίτιο πολυδιάσπασης, ιδεολογικών ερίδων, και ενδοπαραταξιακού οργανωτικού χάους.
Εκτιμώ ότι η αριστερά πρέπει να έρθει εγγύτερα στην κεντροαριστερά, όχι το αντίθετο. Οι αριστερές φωνές για ανοικτά σύνορα και οι πολιτικές της woke κουλτούρας πρέπει να επαναξιολογηθούν, αλλιώς η κεντροαριστερά αντί για εξουσιαστικός πόλος, θα λειτουργεί ως φερέφωνο μη-κυβερνητικών οργανώσεων.
Εκφράζω την πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να έρθει σε ρήξη με το δόγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μόνιμη λιτότητα, το οποίο επανέρχεται δριμύτερο τους προσεχείς μήνες, καθώς η ΕΚΤ θα αποσυρθεί σταδιακώς από την αγορά κρατικών ομολόγων. Αλλιώς, αν επικρατήσει στην Ευρώπη μία νέα περίοδος «Μερκελισμού», και η ελληνική κεντροαριστερά δεν φροντίσει να αποδομήσει το δόγμα της μόνιμης λιτότητας, θα ωφεληθεί η ακροδεξιά, εισπράττοντας την λαϊκή δυσαρέσκεια.
Οι λαϊκές ζυμώσεις είναι το ζητούμενο. Για να επιτευχθεί μαζική κινητοποίηση των πολιτών και να καλλιεργηθεί κλίμα εκλογικής νίκης, η κεντροαριστερά πρέπει να προσφέρει ένα πολιτικό όραμα που να ανταποκρίνεται στις καθημερινές ανάγκες του λαού μας.
Επιζητούμε μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία, εδραιωμένη στον καθημερινό πολιτικό αγώνα, ερχόμενοι σε άμεση επαφή με τα προβλήματα του κόσμου, προσφέροντάς του αξιόπιστες λύσεις, μαθαίνοντας από την δική του εμπειρία και τα δικά μας λάθη.
Η εκπόνηση τεκµηριωµένων προτάσεων δεν είναι κάτι εύκολο. Απαιτεί έντονη πνευματική εργασία. Η πνευματική ραστώνη μεταξύ άλλων κακών, οδήγησε στον κατακερματισμό του προοδευτικού χώρου. Επιπλέον δημιούργησε ιδεολογικό κενό που το κάλυψε η ακροδεξιά στην Ευρώπη, διότι η κεντροαριστερά θεώρησε ότι δεν χρειάζεται να αντιπαρατεθεί ιδεολογικώς με την ακροδεξιά. Επαναπαύτηκε στις παλιές της δάφνες.
Η επιτυχής ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς αφ’ ενός πρέπει να ενσωματώνει νέες ιδέες, αφ’ ετέρου πρέπει να αποδείξει δια έργων, και όχι μόνο δια λόγων, ότι μπορεί να είναι ο πυλώνας των μεγάλων θεσμικών αλλαγών που έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Σε αυτόν τον υπέροχο αγώνα δηλώνω παρούσα, και έτοιμη για τις μεγάλες εθνικές και κοινωνικές προκλήσεις που θα επακολουθήσουν.
Μαρία Απατζίδη
Πρώην Βουλευτής
🟢⚪️Γιατί κεντροαριστερά;
— Apatzidi_Maria (@MariaApatzidi) July 22, 2024
Η αποτυχία της κυβερνώσας Αριστεράς να μετουσιώσει την εκλογική της νίκη σε ένα ευρύτατο δημοκρατικό μέτωπο, γκρέμισε πολλά από τα όνειρα του λαού μας.
Η αποτυχία συνοδεύτηκε από πολυδιάσπαση. Και αυτή με την σειρά της, σε εσωστρέφεια και… pic.twitter.com/GWerAdvO2h
