Του Γιώργου Λακόπουλου
Ποιος είπε ότι οι προτάσεις μορφής, ακόμη και όταν καταψηφίζονται, δεν έχουν αποτέλεσμα; Η τελευταία δεν ωφέλησε τον Ανδρουλάκη που είχε την πρωτοβουλία, αλλά τρεις άλλοι βγήκαν κερδισμένοι: ο Μητσοτάκης, η Κωνσταντοπούλου και η… Ζωή.
Ο Πρωθυπουργός μάζεψε τους βουλευτές της ΝΔ – έστω και αν έμεινε η απορία: τι ήταν αυτό που τους ενθουσίασε και τον χειροκροτούσαν σαν αλαφιασμένοι;
Η Κωνσταντοπούλου και η Ζωή πήραν το υπόλοιπο χαρτί. Η πρώτη γιατί έδειξε ότι μπορεί να μιλάει ακατάσχετα, αλλά τουλάχιστον κάνει αντιπολίτευση. Για τη δεύτερη φρόντισε ένας πρώην συνδικαλιστής χωροφύλακας που κυκλοφορεί ντυμένος βουλευτής της ΝΔ.
Έτσι η Ζωή Κωνσταντοπούλου βρέθηκε δημοκοπικά στο 12%.. Συν το «μπόνους» της υποκινήτριας συλλαλητηρίων, που της έδωσε ο Άδωνις.
Πάλι όλο και καλύτερα. Καμιά σχέση με το 3,17% του 2023, που έβαλε στη Βουλή το κόμμα με το ιδιότυπο όνομα «Πλεύση Ελευθερίας – Ζωή Κωνσταντοπούλου».
Στην ίδια δημοσκόπηση, έτσι να απλώσει το χέρι πιάνει την πλάτη του Ανδρουλάκη. Λες; Μπορεί να επαναλάβει – σαν ένα είδος ριμέικ – το κατόρθωμα του Τσίπρα το 2012; Από αρχηγός των άτακτων – του κόμματος με τις πολλές συνιστώσες και του «Δεκέμβρη», βρέθηκε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφήνοντας πίσω το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.
Τότε υπήρχε αιτία: οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ πέρασαν απέναντι, υιοθετώντας πολιτικές που παραβίαζαν την ιδεολογία και την πολιτική του παράδοση.
Τώρα τι υπάρχει; Απλώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σταυρώσει αρχηγό της προκοπής για να μαζέψει το γάλα που έχυσε ο Γ. Παπανδρέου – με το Μνημόνιο, τις διασπάσεις και τα διαλυτικά εσωκομματικά πειράματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει αυτό που ποτέ δεν είχε: οπαδούς. Η άρση της εμπιστοσύνης στον Τσίπρα, από τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που τον γιγάντωσαν, επανάφερε την παλιά «αμοιβαδοποίηση» του χώρου.
Έγινε 6-7 κόμματα, με τα τέσσερα στη Βουλή. Καλύτερα πολιτεύεται αυτό που δεν περίμενε κανείς: της Κωνσταντοπούλου. Υποτιμήθηκε, χλευάσθηκε, έχασε βουλευτές, αλλά η ίδια δείχνει περισσότερο συμβατή με τη συγκυρία.
Εκεί που οι άλλοι ψάχνουν συνταγές πολιτικού μάρκετινγκ, κάνουν «παραγωγική αντιπολίτευση» και βεβαιώνουν τον καθρέφτη τους ότι έχουν στην τσέπη την πρώτη θέση στις εκλογές και την πρωθυπουργία, η Ζωή απλά το κάνει κεραμιδαριό.
Είτε μιλάει για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, είτε για τον Τσίπρα και τις επιλογές του βρίσκεται πιο κοντά στη συλλογική αντίληψη και για τους δύο.
Διερευνόμενα τμήματα της κοινωνίας την παντρεύονται, ακόμη και αν δεν την ερωτεύονται – για να αντιστρέψουμε την παλιά ατάκα του «Γέρου».
Η εξήγηση βρίσκεται σ’ έναν στίχο του Τάσου Σαμαρτζή που μελοποίησε ο Νότης Μαυρουδής και τραγουδούσε η Βιτάλη: «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή, που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί». Αυτό το «κάτι» συμβαίνει και της πάει γάντι.
Κάποιοι αναλυτές την κατατάσσουν στους «αντισυστημικούς». Λίγο δύσκολο για πρώην πρόεδρο Βουλής, με διάσημους γονείς, μεταπτυχιακά στη Σορβόννη και το Columbia, άκρες σε μιντιακά συστήματα και σταδιοδρομία μεγαλοδικηγόρου.
Για όσους βλέπουν τις επόμενες εκλογές σαν κούρσα σε ιππόδρομο η Κωνσταντοπούλου είναι αυτή τη στιγμή σίγουρο άλογο. Ακόμη και αν η άνοδός παραπέμπει στα «Τέρατα» που νίκησαν κάποτε στη Eurovision…
Στους «καθώς πρέπει» δεν αρέσει. Αλλά αν η άσκηση της πολιτικής είναι πρωτίστως φάπες στους κυβερνητικούς, δεν υπάρχει καλύτερη.
