Του Ηλία Παπαναστασίου
Οι συγκλονιστικές εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ με τις αποχωρήσεις προκαλούν μεγάλες συζητήσεις για το «ποιόν» της Πολιτικής Τσακαλώτου ως Υπουργού Οικονομικών επί ΣΥΡΙΖΑ. Ο θαυμάσιος Μανόλης Κοττάκης, αρθογράφος αξιώσεων γράφει σε στήλη του News Break:
«H αναφορά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη στο περίφημο μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ, από τα οποία ουδείς γνωρίζει πόσα έχουν απομείνει σήμερα, άνοιξε πληγές στην Αριστερά. Αναγνώστηκε ως αιχμή εναντίον και του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ενώ κατά βάση στόχευε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Όλοι θυμόμαστε το μούδιασμα που επικράτησε στο εσωτερικό της Αριστεράς, όταν η πρώτη κίνηση που έκανε ως πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Αύγουστο του 2019 ήταν να μειώσει τον ΕΝΦΙΑ κατά 10% κάνοντας χρήση του μαξιλαριού. Το περιβάλλον του κυρίου Τσίπρα σχολίαζε αρνητικά τότε τα βέτο που έθετε ο Τσακαλώτος στον πρωθυπουργό του, όταν εκείνος του ζητούσε να ελαφρύνει λίγο πριν από τις εκλογές τους φόρους της μεσαίας τάξης, την οποία είχε τσακίσει. Ο «μεταρρυθμιστής» προτεστάντης, που ακόμη και προχθές το βράδυ στο Attica TV ξιφουλκούσε υπέρ της άγριας φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, είχε στυλώσει τα πόδια: «Οχι!»»
Και συνεχίζει ο εκπληκτικός Μανόλης Κοττάκης
«Στην πραγματικότητα το μαξιλάρι ήταν ένα από τα πολλά ενέχυρα που χρηματοδότησε ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του για να αποπληρώνεται το ελληνικό χρέος. Kατ’ απαίτησιν των δανειστών. Δεν ήταν το μοναδικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πράγματι σπουδαία δουλειά για λογαριασμό των ξένων (επί των ημερών του υπήρξε εμβάθυνση της αποικιοκρατίας) και πράγματι πρέπει να γραφτεί στην Ιστορία για τις υπογραφές που έβαλε, ώστε να εγγυηθεί το ελληνικό χρέος.
Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί ορισμένα μέλη της τότε κυβερνήσεως, τα οποία αντικρίζαμε -ακόμη και μέρα μεσημέρι- λιάδα στο μεθύσι σε μπαρ πέριξ του πλατείας Κολοκοτρώνη και της Ζαλοκώστα, αντιδρούν που ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να αναγνωρίσει αυτή την κληρονομιά. Η αποποίησή της είναι η μόνη επιλογή που διαθέτει για να μπορέσει να αποκτήσει στοιχειώδη επαφή με τα κοινά που τσάκισε ο κύριος Τσακαλώτος κατά τη διάρκεια της υπουργίας του. Η θητεία του συγκεκριμένου υπουργού στο υπουργείο Οικονομικών έχει πράγματι ιστορική αξία: Ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε Μνημόνιο χωρίς πεζοδρόμιο! Η χαρά των δανειστών.»
Χαρά που δεν κρύφθηκε κάτω από τα σαρδόνια χαμόγελα του Μητσοτάκη όταν αντιμετώπιζε τον Τσίπρα στην Βουλή, κάνοντας τον κυριολεκτικά «κόσκινο» για την αποτελεσματική διαδικασία «αποψίλωσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας» που έκανε για χάρη του ίδιου του Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, δεν θα χρειαστούν και πολλά μέτρα για να αποτελειώσει το έργο «φορολογικού Αρμαγεδδώνα των ελεύθερων επαγγελματιών» που ξεκινά αυτές τις μέρες με την νομοθέτηση ανάλογου Νομοσχεδίου. Για να μην θυμηθούμε την «Επαναστατική πολιτική κατάργησης της Ιδιοκτησίας» μέσω των Ηλεκτρονικών Πλειστηριασμών, όπου ο προλεταριακός σίφουνας Ευκλείδης, ενθυμούμενος τα νάματα του Proudhon αλλά και του Bakunin πως η «Ιδιοκτησία είναι κλοπή», ενστερνίστηκε το όραμα τους και προχώρησε με θυελλώδεις ρυθμούς στην υλοποίηση του πάραυτα το 2018, νομοθετώντας ανάλογα. Πάνω στην πρεμούρα του ο Ευκλείδης έκανε βέβαια ένα μικρό «λάθος», ξεκινώντας τους πλειστηριασμούς από τους «κάτω», δηλαδή τα φτωχαδάκια. Όμως μάλλον δεν ήταν «λάθος» αλλά ιδιοφυής, ασύλληπτου στρατηγικού βάθους, «πολιτική κίνηση». Ξεκίνησε από τους πλέον αδύναμους, για να προχωρήσει πιο γρήγορα στους πλέον ισχυρούς, δηλαδή τους «πάνω». Σου λέει ο Ευκλείδης, «Εάν εξαφανίσω την πλειοψηφία, τι απομένει ; Μια ισχνή μειοψηφία μεγαλοκεφαλαιούχων δηλαδή οι «πάνω». Αυτοί όμως όντας ελάχιστοι, τι αντίσταση θα μου φέρουν;» Η μεγαλοφυής τακτική του μεγάλου Ευκλείδη, θυμίζει στρατηγική Ιούλιου Καίσαρα «από την ανάποδη». Απλά, εκκαθαρίζω τους 50.000 φιλάθλους ενός γηπέδου και μου μένουν μόνο οι ποδοσφαιριστές και οι διαιτητές, δηλαδή όλο κι όλο, 25 άτομα. Σου λέει ο Ευκλείδης « Έχοντας εκπλειστηριάσει τις περιουσίες 50.000 φιλάθλων, μου μένουν μόνο αυτές της Ελίτ που αντιπροσωπεύει μια ασήμαντη, ισχνή μειοψηφία. Είναι δυνατόν να μου αντισταθεί μια τόσο μικροσκοπική (αριθμητικά) ομάδα;» Στρατηγική πρωτοφανέρωτη, ασύλληπτα πρωτότυπη, απερίγραπτα ιδιοφυής, ένα αληθινό μεγαλείο στρατηγικής, ένα Harvard καινοτομικής σκέψης με «ολίγη από Yale.»
Ο μεγάλος Σουν Τσου, Κινέζος γκουρού στρατηγικής και πόλεμου, σιωπά αμήχανα, ο διαβόητος Μαρξ αιφνιδιάζεται, ο βλοσυρός Λένιν βρίσκεται σε αμηχανία. Όλοι οι μεγάλοι της στρατηγικής, πόλεμου και επανάστασης, υποκλίνονται στο μεγαλείο σκέψης του Ευκλείδη, ενός αληθινού μαέστρου της πάλης των τάξεων, μιας παρεξηγημένης αριστερής ιδιοφυΐας που μετά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς προχώρησε στο «κόψιμο» του ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους, την περικοπή των συντάξεων χηρείας και φυσικά το «μαξιλάρι» των 37 δις που το γέμισε με «πούπουλα», χρήματα δηλαδή των ελευθέρων επαγγελματιών και μικρομεσαίων.
Όμως μη έχοντας αναγνώριση από τις λαϊκές τάξεις για το θεάρεστο έργο του, έχοντας παρεξηγηθεί από τοξικούς συντρόφους του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως από τον νέο Πρόεδρο, Στέφανο Κασσελάκη, ο Ευκλείδης, αηδιασμένος από την αχαριστία των χαμηλών τάξεων και τον διαρκή πόλεμο των ζηλόφθονων αντιπάλων του στο κόμμα, αποφάσισε να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω. Διαθέτοντας όλο το background της Βρετανικής φλεγματικότητας και gentleness, με ρωμαϊκή μεγαλοπρέπεια σε στυλ Σενέκα με «ολίγη από Κικέρωνα», αηδιασμένος κυριολεκτικά από το «όλον τοξικό» κλίμα του ΣΥΡΙΖΑ που προσβάλλει τον ευαίσθητο ψυχισμό του και τον λεπτεπίλεπτο, εύθραυστο, σχεδόν γυάλινο συναισθηματικό του κόσμο, κατέληξε στην εξαιρετικά δύσκολη απόφαση να «διαβεί τον Ρουβικώνα», αποχαιρετώντας συγκινημένος με το μαντήλι στο χέρι, το κόμμα στο οποίο ανήκε έως τότε, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στις φτωχές και χαμηλότερες τάξεις τα επίχειρα της αχαριστίας τους και σιγοψιθυρίζοντας τραγουδιστά, με μελαγχολική «αύρα άσματος» το γνωμικό που το χαρίζει στους αγνώμονες φτωχούς «Ουδείς αχρηστότερος του ευεργετηθέντος»! Αληθώς, ουδέποτε Αριστερός του «Ευκλείδειου υψόμετρου, βάθους και πλάτους» γνώρισε τέτοια απερίγραπτη αγνωμοσύνη από τους φτωχούς ανθρώπους, τους όποιους πάντοτε περιφρονούσε ο Ευκλείδης όμως τώρα είναι υποχρεωμένος να τους το δείξει. Αρκετά με την αχαριστία!
To «έτερον ήμισυ» της εσωκομματικής, σουπερ-αριστερής αντιπολίτευσης ακούει στο όνομα της Έφης, της μιας και μοναδικής Έφης Αχτσιόγλου, της γνωστής και ως «Μαρίας Αντουανέτας των Γιαννιτσών», είναι πασίγνωστο για το ύφος, στυλ και αύρα που εκπέμπει. Ύφος Μαρίας Αντουανέτας, στυλ Δουκίσης Πλακεντίας και αύρας Κόμισσας του Σάσσεξ, όλα στην συσκευασία μιας Περσόνας, εμπλεής αριστερού οίστρου, νευρικής εκδηλωτικότητας πασπαλισμένης με άχνη εμπάθειας, ανεπιτυχώς κρυμμένης κάτω από ένα περίτεχνα αραχνοΰφαντο βέλο το οποίο μάταια προσπαθεί να κρύψει την τοξικότητα συναισθημάτων που εκτοξεύονται κατά του νέου Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ, την σαφή άρνηση αποδοχής του ως νέου Πρόεδρου γαρνιρισμένη με διαρκή, καθημερινά, δηλητηριώδη βέλη εμπαθούς τοξικότητας από την Φαμ Φατάλ που ακούει στο τίτλο «Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών» και υπερτονισμένη νευροσπαστική διαδικασία που θυμίζει ήχους εκκρεμούς, όχι όμως σαν «Τικ-Τοκ» αλλά σαν «Φεύγω/Μένω-Μένω/Φεύγω. Αδιαλείπτως εκνευριστική διαδικασία σε καθημερινή βάση, προφανώς για να δημιουργηθεί διαλυτική και αμιγώς καταστροφική ατμόσφαιρα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πριν την αποχώρηση, συνειδητά και με την ανάλογη σφραγίδα «εκδικητικής μανίας». Εάν ρωτήσετε για ποιο λόγο όλη αυτή η συμπεριφορά της κ. Αχτσιόγλου, η απάντηση της είναι απλή «Δεν αναγνωρίζω το αποτέλεσμα Κύριοι, δηλαδή δεν αποδέχομαι την ήττα μου. Αφού δεν κατάφερα, παρόλη την υποστήριξη όλων των Συστημικών Μέσων της Δεξιάς να κερδίσω τον Κασσελάκη, δεν δέχομαι καμιά θέση που προσφέρει σε μένα, δεν αναγνωρίζω το αποτέλεσμα και σε τελευταία ανάλυση δεν μένω στον ΣΥΡΙΖΑ.» Φυσικά, δεν μπορεί να εκστομίσει όλα τα παραπάνω ευθαρσώς και κάνοντας μια ειλικρινή αποκάλυψη των μύχιων σκέψεων και συναισθημάτων της, έτσι άπλα. Τι απαιτείται λοιπόν; Ένα καλό «Αριστερό περικάλυμμα», ένα ρετουσάρισμα για να συσκοτισθεί συνολικά το όλο θέμα και να καλυφτεί η ουσία και η πραγματική του διάσταση. Αντί να αποκαλυφθεί το πρόβλημα που είναι ο χαρακτήρας, ο ανθρωπότυπος των Ηγετικών προσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και να τονισθεί ο απίστευτος ναρκισσισμός, η αβυθομέτρητη ματαιοδοξία και απέραντη κενοδοξία, η απίστευτη εμπάθεια και ακρατής κατινιά, η έλλειψη στοιχειώδους αβροφροσύνης και τακτ από ανθρώπους που «το παίζουν» british style ή παριστάνουν τις «Μαρίες Αντουανέτες» πολύ ύφος και στυλ αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να μην μπορούν να κρύψουν τον έκδηλο επαρχιωτισμό και τον απερίγραπτο πολιτικό τους νεοπλουτισμό αλλά και την συμπλεγματική συμπεριφορά προς τον «Άλλο» –τον Κασσελάκη, στην συγκεκριμένη περίπτωση– μια συμπλεγματική συμπεριφορά που έχει λάβει διαστάσεις «ασυγκράτητης ορμής». Από την επαρχία κατάγεται η Αχτσιόγλου και κοινωνικά από την μικροαστική τάξη. Όταν το «Εγώ» υστερεί, τότε η αναπληρωτική διαδικασία μέσω της «Ψυχολογικής αναπλήρωσης» καλύπτει το κενό. Και ποια είναι αυτή η αναπληρωτική διαδικασία αν όχι η «Φαντασιακή αναπλήρωση του Εγώ». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως εάν δεν είμαι στην πραγματικότητα αυτό που επιθυμώ, το αναπληρώνω με το «Φαντασιακά υπερτροφικό Εγώ της Ματαιοδοξίας και της οποίας η ονοματοθεσία είναι Μαρία Αντουανέτα.» Με άλλα λόγια «Μόνο εγώ αξίζω για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το διαισθάνομαι πως θα κερδίσω, όλα τα Συστημικά Δεξιά Μέσα με υποστηρίζουν κάνοντας σαν «τρέλα για μένα», πάει πολύ να μην κερδίσω. Εάν δεν κερδίσω φεύγω. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για μένα μόνο εάν γίνω Πρόεδρος, αλλιώς φεύγω. Τόσο απλά». Όταν λοιπόν ο «ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μόνο για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του Υπερτροφικού σου εγώ» και όχι το «Εγώ σου για να εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ» και όταν το «Εγώ σου είναι ο Γαλαξίας της ύπαρξης σου» και το Κόμμα είναι όχημα –κάτι σαν τουριστικό λεωφορείο– για να ικανοποιούνται οι φιλοδοξίες σου, αναρωτήσου εάν βρίσκεσαι στον «σωστό πολιτικό χώρο» ενώ φυσιολογικά ανήκεις στον αντίπαλο, δεξιό και συντηρητικό χώρο. Γιατί η νοσηρού χαρακτήρα ματαιοδοξία, το απίστευτα υπερτροφικό εγώ που συντηρείται από τις επιδοκιμασίες των πραιτοριανών και τις υπερμεγέθεις κολακείες των Συστημικών Δεξιών Μέσων Ενημέρωσης όπως έγινε κατά κόρον στην περίπτωση Αχτσιόγλου παράγει τελικά «Αδυναμία κατανόησης της Πραγματικότητας και το χειρότερο, παράγει μανία αντιστροφής». Τι σημαίνει «Μανία Αντιστροφής» ; Απλά, σημαίνει διαστρέβλωση της πραγματικότητας. «Κατηγορούμε σαν Ομπρέλα και σαν Ομάδα Αχτσιόγλου τον Κασσελάκη» το αντιστρέφουμε και λέμε το αντίθετο, «ο Κασσελάκης κατηγορεί (!) εμάς». Επίσης, εκτοξεύουμε εμπρηστικές, τοξικότατες και σχεδόν χυδαίες εκφράσεις εναντίον του Κασσελάκη ; Το αντιστρέφουμε και τον κατηγορούμε γι’ αυτό που κάνουμε εμείς!
Το επιμύθιο της Ιστορίας; Κατηγορούμε τον Κασσελάκη που δεν έκλεισε ούτε δυο μήνες (!) στην Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και δεν δοκιμάστηκε, πως «στρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ δεξιά!». Και ποιοι το λένε; Ο Ευκλείδης των 37 δις, των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, της περικοπής του ΕΚΑΣ, της περικοπής της σύνταξης χηρείας και μύρια άλλα. Και ποιος άλλος; Η κ. Έφη Αχτσιόγλου που υπέγραψε και με τα δυο της χέρια το 3ο Μνημόνιο, εφάρμοσε την «Αριστερή» λιτότητα των 37 δις και η ίδια έχει ένα αρνητικό παρελθόν. Ας το θυμηθούμε λίγο.
«Οι νόμοι 4512/2018 και 4564/2018 ονομάστηκαν «Νόμοι Αχτσιόγλου–Βρούτση» καθώς αποτυπώνουν τη θεσμική σύμπλευση των μνημονιακών συγκυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και ΝΔ–ΠΑΣΟΚ στο αντεργατικό οπλοστάσιο. Με το νόμο 4512 η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου κατάφερε να ξεπεράσει τον αλήστου μνήμης υπουργό Εργασίας Κωνσταντίνο Λάσκαρη της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της ΝΔ στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Ενώ με το νόμο 4564 έθεσε σε εφαρμογή τις «Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό», του ν.4172/2013 του Γιάννη Βρούτση, υπουργού Εργασίας της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις!» (Από άρθρο του Γιώργου Μούσγα στην ιστοσελίδα Ατέχνως).»
Αλλά και για την «ειλικρίνεια» της και την προσπάθεια να «κρύψει αλήθειες» η Χριστίνα Ταχιάου γράφει σε άρθρο της στο Protagon γράφει πως η Έφη Αχτσιόγλου εξαφανίζει τα «αντι–μνημονιακά» άρθρα μόλις έγινε υπουργός, προσποιούμενη «κάτι» διαφορετικό από όσα υποστήριζε παλαιότερα. Γράφει η Χριστίνα Ταχιάου– προφητικά– ήδη από το 2016 για Κατρούγκαλο–Αχτσιόγλου :
«Μάλιστα, το 2012 είχαν δημοσιεύσει από κοινού τη μελέτη «Μνημονιακές Πολιτικές και Εργατικό Δίκαιο» στην Επιθεώρηση Δικαίου. Για έναν περίεργο λόγο, όμως, η εν λόγω δημοσίευση είναι ανάμεσα σε εκείνες που έχουν διαγραφεί από την προσωπική της ιστοσελίδα. Φαίνεται πως η πρώτη κίνηση της νέας υπουργού ήταν να προσποιηθεί ότι διαγράφει μέρος του παρελθόντος της. Του αντιμνημονιακού παρελθόντος της όπως αυτό εκφραζόταν κυρίως μέσω του twitter, όπου ο λογαριασμός της διαγράφηκε το βράδυ που ανακοινώθηκε η υπουργοποίησή της. Η Εφη Αχτσιόγλου ενώ υπογράφει την υπουργοποίησή της (photo Nikos Libertas / SOOC) Η κίνησή της αυτή προκαλεί ερωτήματα, καθώς ό,τι γράφεται στο Διαδίκτυο δεν σβήνεται ουσιαστικά. Πηγή: Protagon.»
Η Έφη Αχτσιόγλου μας αποκάλυψε πόσο μέτριο είναι το πολιτικό της προφίλ, σκανδαλωδώς «υπερτιμημένο» από τα Μέσα Ενημέρωσης του Συστήματος άλλα και πόσο «υποτιμημένα» ήσαν τα αρνητικά της χαρακτηριστικά που αποκαλύπτονται σωρηδόν μέρα με την μέρα.
Απο την μεριά του ο Στέφανος Κασσελάκης, δεν έχει υπογράψει 3ο Μνημόνιο, δεν υπήρξε Υπουργός Κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ συνεπώς δεν φορτώθηκε «αρνητικά φόρτια εφαρμοσμένης πολιτικής». Η κριτική του για τα 37 δις του ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟΥ μαξιλαριού που υπερτιμηθήκαν από τους (δήθεν) «Αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σωστότατη και πολύ έξυπνη. Αρνείται να φορτωθεί το όνειδος της πιο βάρβαρης πολιτικής των τελευταίων 8-9 ετών και εάν χτυπήσει καίρια αρνητικά βαρίδια πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ όπως ορθότατα κάνει και εάν ταυτόχρονα ξεκαθαρίσει το τοπίο με τους λεγόμενους διαφωνούντες, έχει πολλές ελπίδες ανάκαμψης. Έχει απέναντι του τους πλέον Δεξιούς του ΣΥΡΙΖΑ που παριστάνουν μάλιστα τους «Αριστερούς» (!), συνεπώς είναι μάλλον εύκολοι αντίπαλοι. Ας τους στείλει εκεί οπού ανήκουν. Πάει πολύ να κατηγορείται ο Κασσελάκης από τους Δεξιούς, Δεξιότατους του ΣΥΡΙΖΑ που υποδύονται τους «Αριστερούς» στις θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζουν περιοδεύοντας ανά την Ελλάδα.
ΥΓ. Η Υστερία Δεξιών Μέσων Ενημέρωσης, Δεξιών του ΣΥΡΙΖΑ και Μητσοτάκη κατά Κασσελάκη, μάλλον κρύβει κάποιον ενδόμυχο φόβο. Κάτι τους φοβίζει αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η Υστερία εναντίον του διαρκώς, νυχθημερόν, 24 ώρες το 24ωρο!
