Του Τάκη Φωτόπουλου
1. Ο επαρχιακός θίασος της Υπερεθνικής Ελίτ που κυβερνά την Ελλάδα προχωρά τώρα ακάθεκτος, μετά την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της Κοινωνίας, κτυπώντας και τα τελευταία οχυρά κοινωνικών υπηρεσιών: την Υγεία και την Παιδεία.
2. Έτσι, μετά την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, του άλλου βασικού κοινωνικού αγαθού, τώρα προχωρά ακάθεκτη και στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Όμως, αγαθά που καλύπτουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες πρέπει να είναι υπεράνω της αγοράς –δηλαδή του πλειστηριασμού των σχετικών υπηρεσιών με βάση το πορτοφόλι– και να θεωρούνται απόλυτα αγαθά, στα οποία έχει δικαίωμα, χωρίς διακρίσεις, κάθε πολίτης μιας χώρας. Ειδάλλως δεν μιλάμε βέβαια για κοινωνία, αλλά απλά για τη ζούγκλα της αγοράς που παριστάνει την κοινωνία.
3. Η διαδικασία αυτή της ιδιωτικοποίησης ακόμη και της κάλυψης βασικών αναγκών, όπως η Υγεία και η Παιδεία, έχει φυσικά κρίσιμες συνέπειες όχι μόνο όσον αφορά την κάλυψη βασικών ανθρώπινων αναγκών σε μια Κοινωνία, με πλήρη παραμερισμό κάθε έννοιας Κοινωνικής Δικαιοσύνης αλλά, συνδυαζόμενη με το παράλληλο άνοιγμα των συνόρων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στη βαθμιαία εξαφάνιση του Ελληνικού λαού που ήδη προχώρα με ακάθεκτους ρυθμούς. Όταν δηλαδή, βαθμιαία, όχι μόνο όσοι διαχειρίζονται την κάλυψη βασικών αναγκών για την αναπαραγωγή ενός λαού, όπως η Υγεία και η Παιδεία, αλλά ακόμη και όσοι απλά μπορούν να καλύπτουν καν αυτές τις βασικές ανάγκες θα ανήκουν τελικά στους περιορισμένους κοινωνικούς κύκλους (ή τάξεις) των «βολεμένων», τότε αυτό σημαίνει μακροπρόθεσμα το βιολογικό τέλος αυτού του λαού. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των αναγκών συνοδεύεται με την παράλληλη διαδικασία ανοίγματος των συνόρων, που μας επιβάλλεται μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
4. Με άλλα λόγια, η δημόσια Υγεία καθώς και η δημόσια Παιδεία (δηλαδή η κάλυψη των σχετικών λαϊκών αναγκών από το κοινωνικό σύνολο και όχι από τα στενά οικογενειακά υποσύνολα ) δεν αντιπροσώπευαν απλώς αντίστοιχες σοσιαλιστικές «νίκες» αλλά αναγκαίες προϋποθέσεις για την αναπαραγωγή της ίδιας της Κοινωνίας στην οποία θεμελιώνεται ένας συγκεκριμένος Λαός. Εάν δηλαδή οι όροι «Ελλάδα» και «Ελληνικός λαός» έχουν το οποιοδήποτε συγκεκριμένο περιεχόμενο σήμερα, πέρα από το γλωσσικό (που βαθμιαία αποδυναμώνεται και αυτό– αν δεν παραποιείται βάναυσα), αυτό προϋποθέτει ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινά θεμελιακά χαρακτηριστικά όπως η γλώσσα, η κουλτούρα, οι παραδόσεις κλπ.
5. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η σημερινή παγκοσμιο-ποίηση της οικονομίας δεν συνοδεύεται και από ανάλογη παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας. Η αυξανόμενη επικράτηση της αγγλοσαξονικής κουλτούρας δεν είναι συμπτωματική, ούτε είναι άσχετη βέβαια με την αντίστοιχη επικράτηση της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, η οποία επίσης ξεκίνησε από τον αγγλοσαξονικό κόσμο και ουσιαστικά ελέγχεται ακόμη και σήμερα από αυτόν.
6. Η αποτυχία (που δεν ήταν βέβαια καθόλου τυχαία) και τελική κατάρρευση του «Υπαρκτού» Σοσιαλισμού έδωσε την τελική νίκη στην «ζούγκλα της αγοράς», που σήμερα είναι και παγκοσμιοποιημένη. Έτσι, η λαϊκή αγανάκτηση είτε διοχετεύεται σε ανώδυνες για το «σύστημα» απεργιακές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες είτε καταλήγει τελικά στην παθητική «αντίσταση», π.χ. όσον αφορά τη συμμετοχή στις συστημικές εκδηλώσεις ή ακόμη και στην ίδια την εκλογική διαδικασία.
7. Οι συνέπειες στο παγκόσμιο δημογραφικό σύστημα ήδη είναι ορατές. Στον μεν «Βορρά» παρατηρούνται συνήθως στάσιμοι ή ακόμη και φθίνοντες πληθυσμοί όπως ήδη συμβαίνει σε αρκετές χώρες, (η Ελλάδα είναι χαρακτηριστική σχετική περίπτωση) ενώ αντίθετα ο Νότος (Ινδία κ.λπ.) αφήνεται ελεύθερος να πολλαπλασιάζεται, χωρίς βέβαια κανένα συνολικό δημογραφικό σχέδιο για τον παγκόσμιο πληθυσμό. Έτσι εξασφαλίζεται όχι μόνο ο απόλυτος έλεγχος του Νότου από τον Βορρά αλλά και η δημιουργία ενός παγκόσμιου αποθεματικού εργασίας (reserve army of labor) διαθέσιμου στον Βορρά σε εξευτελιστικές αμοιβές (και συνακόλουθα χαμηλό κόστος εργασίας για τις υπερεθνικές επιχειρήσεις που ελέγχει βέβαια, βασικά, ο Βορράς).
