Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εύλογη η κριτική όταν δημοσιογράφοι έχουν στενές σχέσεις με την εξουσία
Periodista
Σάλο προκάλεσε απόλυτα εύλογη τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου από το βήμα της Βουλής, όταν αναφέρθηκε σε σοβαρό ζήτημα διαφάνειας και σύγκρουσης συμφερόντων στον χώρο των ΜΜΕ. Η πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας» ανέδειξε το γεγονός πως η δημοσιογράφος Τίνα Μεσσαροπούλου, η οποία εκφράζεται ανοιχτά υπέρ της κυβέρνησης σε τηλεοπτική εκπομπή, είναι σύζυγος του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Γιώργου Μυλωνάκη — χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό στο κοινό που την παρακολουθεί.
Η τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου προκάλεσε την αντίδραση της Τίνας Μεσσαροπούλου, η οποία απάντησε με προσωπική ανάρτηση στα social media, χωρίς όμως να αντικρούσει την ουσία της παρατήρησης: το δημοσιογραφικό ήθος και η υποχρέωση γνωστοποίησης πιθανών σχέσεων που επηρεάζουν την αντικειμενικότητα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με τη νομική της κατάρτιση και την κοινοβουλευτική της εμπειρία, έθεσε ένα θεμελιώδες ερώτημα για τη δημοκρατία και την ενημέρωση των πολιτών: Όταν ένας δημοσιογράφος έχει άμεσους οικογενειακούς δεσμούς με την εκτελεστική εξουσία, οφείλει ή όχι να το δηλώνει ρητά στο κοινό όταν εκφράζει δημόσιες θέσεις;
Η ΕΣΗΕΑ, σε ανακοίνωσή της, υπερασπίστηκε το μέλος της, Τίνα Μεσσαροπούλου, παραβλέποντας όμως τον πυρήνα της παρέμβασης: την ανάγκη για διαφάνεια, δεοντολογία και ανεξαρτησία στον δημοσιογραφικό λόγο. Αντί να ενθαρρύνει έναν υγιή δημόσιο διάλογο για τα όρια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, περιορίστηκε στην καταδίκη των δηλώσεων της Ζωής Κωνσταντοπούλου, παρουσιάζοντας εύλογη πολιτική κριτική ως «σεξιστική επίθεση».
Ας αναρωτηθούμε: είναι «σεξισμός» να θίγεται το ενδεχόμενο σύγκρουσης συμφερόντων; Ή μήπως είναι υποχρέωση κάθε πολιτικού να επισημαίνει καταστάσεις όπου η δημοσιογραφική ανεξαρτησία ενδέχεται να τίθεται υπό αμφισβήτηση;
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου —σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς— δεν δίστασε να θίξει ένα άβολο αλλά ουσιώδες ζήτημα. Όχι επειδή μια γυναίκα εργάζεται, αλλά επειδή μια δημοσιογράφος με οικογενειακή σχέση με μέλος της κυβέρνησης εκφράζει έντονα πολιτικές απόψεις υπέρ της κυβέρνησης, χωρίς σαφή δήλωση του πλαισίου μέσα στο οποίο κινείται. Σε μια εποχή που η εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ υποχωρεί, τέτοιες επισημάνσεις δεν πρέπει να λοιδορούνται, αλλά να συζητώνται σοβαρά.
Η δημοκρατία απαιτεί διαφάνεια, και η πολιτική κριτική δεν πρέπει να φιμώνεται στο όνομα μιας επίπλαστης ευθιξίας.
