Του Χρόνη Πολυχρονίου
Παρακολουθούμε όλοι μαζί οι πολίτες, άβουλοι και εμβρόντητοι την κλιμάκωση του Πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Παρακολουθούμε επίσης με δέος την έκκληση του Γερμανού Καγκελάριου κ. Σόλτς προς τους πολίτες της κραταιάς Χώρας του, να κάνουν μπάνιο μόνο με κρύο νερό, λόγω της δραματικής έλλειψης σε ενεργειακούς πόρους. Και αναλογιζόμαστε τι περιμένει εμάς τους Έλληνες, τους ενεργειακά πάμφτωχους.
Παρόλα αυτά ο εξοπλισμός με όλο και πιο σύγχρονα όπλα των Εθνικιστικών Ταγμάτων της Ουκρανίας συνεχίζεται με εντεινόμενο ρυθμό, ενώ καμία κουβέντα για διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους δεν επιτρέπεται να γίνει από την πλευρά του κωμικού Προέδρου κυρίου Ζελένσκυ. Η Ευρώπη βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος της διάλυσής της. Οι μικρών δυνατοτήτων ηγέτες της, υποτακτικοί στην υπηρεσία του Μπάιντεν, έχουν τελευταία λουφάξει, απολαμβάνοντας όμως ταυτόχρονα εμμονικά το αντί-Ρωσικό μένος τους. Ο Ελληνικός Λαός δεν κυριαρχείται βέβαια από τόσο αντί-Ρωσικά αισθήματα. Η Κυβέρνηση όμως Κυριάκου Μητσοτάκη είναι στην κορυφή της λίστας αποστολής όπλων ενάντια στην Ρωσία.
Εμείς προσωπικά έχουμε ξεκαθαρίσει με προηγούμενο άρθρο μας ( ‘’που είσαι Μέρκελ, που είσαι Τράμπ;’’) πως καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ‘’όλα τα εγκλήματα που εκεί συντελούνται και ότι είμαστε με την Ειρήνη και όχι με τον πόλεμο’’. Να δούμε όμως πως βλέπει το θέμα ένας κορυφαίος Αμερικανός Οικονομολόγος, Ακαδημαϊκός, στοχαστής-σχολιαστής, αναλυτής δημόσιας πολιτικής των Πανεπιστημίων Harvard και Columbia, Jefftey David Sachs, ο οποίος δίνει σε πρόσφατο άρθρο του την πραγματική διάσταση του πολέμου στην Ουκρανία. Μία ‘’θέση’’ που στην Ελληνική ‘’κουρδισμένη’’ δημοσιογραφία δεν ακούγεται, διότι …καίει. Πλην ελαχίστων βέβαια εξαιρέσεων.
‘’Ο πόλεμος στην Ουκρανία, λέει ο Τζέφρυ Σάκς, είναι η κορύφωση ενός 30ετούς σχεδίου του Αμερικανικού νέο-συντηρητικού κινήματος στις ΗΠΑ. Και ότι η Κυβέρνηση των Δημοκρατικών του σημερινού κυρίου Μπάιντεν είναι γεμάτη με τα ίδια ακραία στοιχεία που υποστήριξαν τους πολέμους των ΗΠΑ στην Σερβία (1999), στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003), στη Συρία (2011), στη Λιβύη (2011) και που έκαναν πρόσφατα άπειρα αίσχη προκειμένου να προκαλέσουν την Ρωσία στην εισβολή της στην Ουκρανία’’.
Το κίνημα των νέο-Συντηρητικών Neocon εμφανίστηκε την δεκαετία του 1970 γύρω από μία ομάδα διανοουμένων των Πανεπιστημίων Σικάγου (Leo Strauss) και Yale (Donald Kagan). Μία εκ των ηγετών του είναι και η ‘’γνωστή’’ μας Victoria Nuland. Είναι Νύφη του Donald Kagan, υπήρξε πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ υπό τον Τζώρτζ Μπούς Τζούνιορ και βοηθός Υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις 2013-2017. Είναι αυτή που στην ουσία ανέτρεψε τον φίλο-Ρώσο Πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτωρ Γιανουκόφσκυ. Τώρα υπηρετεί ως Υφυπουργός του Προέδρου Μπάιντεν και καθοδηγεί, ισχυρίζεται ο Τζέφρυ Σάκς, την πολιτική των ΗΠΑ έναντι του πολέμου στην Ουκρανία. Δηλαδή τις Οικονομικές κυρώσεις και τον στρατιωτικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Το κύριο μήνυμα των νέο-Συντηρητικών είναι ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυριαρχήσουν σε στρατιωτική ισχύ σε κάθε περιοχή του κόσμου, κλείνοντας έτσι τον δρόμο σε Ρωσία και Κίνα. Για τον λόγο αυτό απαιτείται η εγκατάσταση εκ των προτέρων, εκατοντάδων στρατιωτικών βάσεων σε …όλο τον κόσμο. Το συγκεκριμένο αυτό σχέδιο ζητούσε την επέκταση του ‘’δικτύου ασφαλείας’’ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη. Παρά την ρητή υπόσχεση του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών Hans Dietrich Genscher το 1990 ότι η Γερμανική ενοποίηση δεν θα ακολουθηθεί από την διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα Ανατολικά. Και παρά την σαφή προειδοποίηση του Κίσινγκερ ότι σε αυτήν την περίπτωση …’’η Αρκούδα θα αντιδράσει’’.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα στην τρέχουσα συγκυρία, πάντα κατά τον Τζέφρυ Σάκς, είναι ότι η Ρωσία θα κατακτήσει ένα μεγάλο τμήμα της Ουκρανίας, στην δε Ευρώπη η Οικονομική και Κοινωνική κρίση θα διευρυνθεί με ανεπανόρθωτες στάσιμο-πληθωριστικές συνέπειες λόγω του πολέμου και των κυρώσεων. Το τελικό αποτέλεσμα δηλαδή είναι ότι ο Πρόεδρος Μπάϊντεν σέρνει κυριολεκτικά την Ευρώπη σε μία γεωπολιτική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων.
Υπάρχει μόνο ένα παράθυρο για τους Ευρωπαίους ηγέτες, το οποίο όμως αρνούνται να ανοίξουν πεισματικά. Δίχως καθόλου διορατικότητα και σχεδόν εμμονικά. Να τερματιστούν οι νέο-συντηρητικές (μαζί με τις νέο-φιλελεύθερες) φαντασιώσεις των ΗΠΑ και να επιστρέψουν Ουκρανία και Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με το ΝΑΤΟ να δεσμεύεται ότι θα ‘’τερματίσει την διεύρυνση προς Ανατολικά’’.
Το δικό μας ερώτημα είναι εάν θα τους επιτρέψουν να τολμήσουν κάτι τέτοιο. Εσείς τι λέτε;
