Η δουλειά του Ανδρουλάκη δεν είναι να βοηθάει τον Μητσοτάκη στα δύσκολα, αλλά να πάρει τη θέση του – για να λύσει αυτά που δεν λύνει ο Μητσοτάκης.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Όλα καλά για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη. Στο κόμμα του έβαλε πιπέρι στο στόμα όσων έλεγαν «δεν κάνει», η κυβέρνηση αποδοκιμάζεται και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης κουτσαίνουν και οι Συριζαίοι φρόντισαν να πάει ένα σκαλί παραπάνω στην πελατειακή κλίμακα. Τι άλλο χρειάζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να κάνει το επόμενο βήμα;
Αυτό που χρειάζεται πάντα στην πολιτική: να μην κάνει το κρίσιμο λάθος. Εν προκειμένω, να μην ξεχνάει ότι είναι στην αντιπολίτευση και ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν είναι συμπληρωματικά μεγέθη – όπως πασάρουν συνήθως οι κυβερνήσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το εφάρμοσε στην ακραία μορφή του από την ώρα που πήρε την ηγεσία της ΝΔ. Με σλόγκαν «Όχι σε όλα», «Εκλογές εδώ και τώρα» και «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο για τη χώρα από την κυβέρνηση», πίνει νερό από τη βρύση, δυο φόρες ως τώρα.
Επειδή θέλει και τρίτη, επιδιώκει να μην του κάνει ο Ανδρουλάκης ότι έκανε αυτός στον Τσίπρα. Τον ξεκίνησε από την αποδοκιμασία της «ανεύθυνης αντιπολίτευσης» και τον πάει στην ψευδαίσθηση της «συναίνεσης» – για το καλό του έθνους και του λαού. Το οποίο, κατά τη λογική του, υπηρετείται μόνο αν κυβερνάει ο ίδιος ασύδοτα και οι άλλοι απλώς τον κάνουν χάζι.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, στην οποία βρίσκεται πλέον το ΠΑΣΟΚ, είναι περισσότερο αντιπολίτευση από τα άλλα κόμματα. Δουλειά της είναι να διαδεχθεί την κυβέρνηση και αυτό θα γίνει μόνο αν τη ρίξει στο καναβάτσο. Αν τη συνδράμει στα δύσκολα – όπως έγινε με τον νόμο για τον γάμο των ομόφυλων – δεν θα πάρει τη θέση της ποτέ.
Κατά τους κοινοβουλευτικούς κανόνες, όταν τα κάνει μπάχαλο η κυβέρνηση, όσοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση δεν παίζουν τους καλούς Σαμαρείτες. Δεν υπάρχουν πεδία συνεννόησης με τους Πρωθυπουργούς. Υπάρχει αδυσώπητη σύγκρουση με σκοπό την αλλαγή ρόλων. Αν δεν μπορεί ο ένας, έρχεται ο άλλος.
Αυτό είναι Δημοκρατία, από τότε οπού εφευρέθηκε ως πολίτευμα και έκτοτε δεν έχει αντικατασταθεί με τίποτε καλύτερο. Αυτός που κυβερνάει και αυτός που τον αντιπολιτεύονται δεν έχουν τίποτε κοινό και δεν υπάρχει μεταξύ τους αλληλοκατανόηση. Οι δυτικές Δημοκρατίες δια της αναμέτρησης των κομμάτων τους παραμένουν δημοκρατίες.
Η αναμέτρηση δεν ανακόπτεται για κανέναν λόγο. Αρκεί να γίνεται με ευπρέπεια, χωρίς αλητείες και χωρίς χτυπήματα κάτω από τη μέση, όπως είναι πχ να ακούει ο ένας τα τηλέφωνα του άλλου.
Στην Ελλάδα όσες φορές υπήρξε «συναντίληψη» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, μόνο ωφελημένο δεν βγήκε το πολιτικό σύστημα. Πχ μετά τη συγκυβέρνηση, υπό τον Παπαδήμο, από το 70-75% και παραπάνω, που έπαιρναν στις εκλογές αθροιστικά, έπεσαν στο 31% και σχεδόν διαλύθηκε η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία..
Τι σημαίνει «συναίνεση» μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης όταν τις αποφάσεις τις παίρνει μόνο η κυβέρνηση; Η αντιπολίτευση δεν σταματάει ποτέ. Ούτε σε καιρό πολέμου. Γι’ αυτό το Σύνταγμα δεν αναφέρει τίποτε για τον ρόλο της αντιπολίτευσης.
Δεν νοείται οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται σαν κόκορες στο κοτέτσι και οι αντιπολιτευόμενοι κάνουν τις κότες. Αυτό δεν είναι λειτουργία δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, αλλά πολιτική με όρους.
Η δουλειά του Ανδρουλάκη δεν είναι να βοηθάει τον Μητσοτάκη στα δύσκολα, αλλά να πάρει τη θέση του – για να λύσει αυτά που δεν λύνει ο Μητσοτάκης. Από το δημογραφικό μέχρι τα ελληνοτουρκικά. Τα υπόλοιπα συνιστούν ανόητες παραχωρήσεις στην κυβέρνηση και παραίτηση της αντιπολίτευσης από τον ρόλο που της ανέθεσε ο λαός.
Αν στο ΠΑΣΟΚ έχουν πρεμούρα να δείξουν ότι ασκούν «παραγωγική αντιπολίτευση» – όπως το λένε – δεν παίζουν καλά τον ρόλο τους. Θα το διαπιστώσουν στην επόμενη στροφή, που η κυβέρνηση θα τους τη ρίξει κατακέφαλα. Και η πολυτραγουδισμένη συνάντηση του Ανδρουλάκη με τον Πρωθυπουργό θα αποδειχθεί παγίδα σε βάρος του ΠΑΣΟΚ.
