Του Νίκου Λακόπουλου
Με ένα λιτό κείμενο ο Γιάννης Δραγασάκης συνόδευσε την παραίτησή του μιλάωντας για την ανάγκη για «ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και δεύτερον, μια προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ένα κόμμα στο οποίο η έννοια της δημοκρατίας και της Αριστεράς, αλλά και η ιστορία του ίδιου του κόμματος, υπονομεύονται και μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη και ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στο στόχαστρο της νέας ηγεσίας που με ανακοίνωσή του κόμματος δηλώνει πως “αριστερά σημαίνει να διατηρείς μια ξεκάθαρη κι αυστηρή στάση απέναντι στην αισχροκέρδεια των Τραπεζών, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων σου».
«Μαύρη μέρα για την Τράπεζα της Ελλάδας, σήμερα» σχολίασε ο Παύλος Πολάκης και ο Ευάγγελος Αντώναρος έγραψε: “Να πω ότι δεν χάρηκα πολύ, θα ήταν ψέμα». Ανήκε σε μια γενιά στελεχών που έγιναν «ολιγάρχες μιας συλλογικότητας αριστερής και ως έτσι ακόμα λειτουργούν» σχολίασε ο Καρανίκας.
Βέβαια πρόκειται για μια σουρρεαλιστική εικόνα ο Κασσελάκης να λέει στον Δραγασάκη τι είναι αριστερά -με τον Αντώναρο να εκφράζει τη χαρά του που φεύγει, αλλά φαίνεται πως δεν είδαμε τίποτε ακόμη.
“Πλησιάζει η στιγμή που η Κουμουνδούρου θα εκδώσει μια ανακοίνωση, που θα συνοδεύει την αποχώρηση ή την εκδίωξη του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι πιστεύουν ότι «δεν γίνονται αυτά», ας αλλάξουν πλευρό θα γράψει στο News 24 7 o Γιώργος Καρελιάς.
Η προτροπή για νέο κόμμα
Ο Θανάσης Καρτερός -από την Εφημερίδα των Συντακτών- θα γράψει πως “έκπτωση είναι να βάζεις την υπογραφή του κόμματος, που ο Δραγασάκης υπηρέτησε από την πρώτη στιγμή και για δεκαετίες, σε ανακοίνωση που διαβεβαιώνει ότι ο Κασσελάκης παραμένει σταθερός σε αξίες και αρχές που πρεσβεύει η Αριστερά, «επί της ουσίας», ενώ ο αποσυνάγωγος είναι αριστερός «για τους τύπους».
“”Επί της ουσίας: Να επιδεικνύεις τα πολυτελή σου σπίτια, να κάνεις φύλλο και φτερό τα προσωπικά σου δεδομένα, μέχρι master bedroom, να διαπράττεις διαρροές ότι αν ήθελες θα ήσουν υπουργός του Μητσοτάκη, του οποίου μέχρι προχτές δήλωνες οπαδός και φίλος, να ακκίζεσαι με τις αγιοσύνες και τους σταυρούς στις κολυμπήθρες, να χαρακτηρίζεις το ΝΑΤΟ Ιερή Συμμαχία, να σαλπίζεις πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, να αντιμετωπίζεις με ήξεις αφήξεις την υπόθεση της προοδευτικής συμμαχίας, να υπερηφανεύεσαι δημόσια ότι έχεις ζωή κι έξω από την πολιτική, δηλαδή έξω από την Αριστερά, να πετάς παρόλες για υπονόμευση από τον Τσίπρα και για μαύρα ταμεία και ύστερα να τις παίρνεις πίσω, να, να, να…”.
Η αποχώρηση του Γιάννη Δραγασάκη με την προτροπή για νέο κόμμα έγινε ψύχραιμα και ήσυχα καθώς η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ που έχει καταστατικό συνέδριο τον Οκτώβριο οδηγεί σε μια νέα διάσπαση.
Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ είτε επανεκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, είτε εκλεγεί ο Χάρης Δούκας ή ο Παύλος Γερουλάνος οδηγούν σε διάσπαση ένα κόμμα με κρίση ταυτότητας που δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις για απλά θέματα και πολύ περισσότερο για την στρατηγική του.
Αυτό το νέο κόμμα προφανώς δεν είναι η Νέα Αριστερά που ωστόσο όπως και ο Κόσμος του Πέτρου Κόκκαλη βρίσκεται σε αναζήτηση συμμαχιών σε ένα ευρύτερο χώρο που περιγράφει ο Γιάννης Δραγασάκης με έκταση από την ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία.
Ανασύνθεση ή ένα κόμμα από την αρχή;
Προφανώς η Εύη Αχτσιόγλου -παραλίγο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Αλέξης Χαρίτσης δεν θα βρεθούν ξανά στο ίδιο κόμμα με τον Γιάνη Βαρουφάκη και την Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας -στον οποίο απευθύνονται πολλοί από όσους μιλάνε για νέο φορέα- μπορεί να αναστήσει ένα σχηματισμό που έγινε ήδη έξι κομμάτια -και συνεχίζει να… παράγει κόμματα, κινήσεις και αποχωρήσεις.
Πιθανόν για να υπάρξει ένα νέο μαζικό και αριστερό κόμμα θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι διασπάσεις και να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι συζητήσεις για ένα ενιαίο φορέα από τα υπάρχοντα κόμματα που δεν ξέρουμε αν και πως θα υπάρχουν αύριο.
Είναι η πρώτη φορά πάντως που η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα τίθεται με τόση καθαρότητα και σαφήνεια χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται το πότε, πώς και από ποιους.
Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να γυρίσουν πίσω και από ό,τι φαίνεται δεν μπορούν να πάνε και μπροστά. Αλλά αν η λύση βρισκόταν στην αναβίωση -ή την ανασύνθεση, όπως είναι της μόδας να λέγεται, θα είχαμε ακόμα το Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Φιλελευθέρων -αν και πολλοί πιστεύουν πως τα έχουμε, αλλά σε ένα κόμμα.
