Χρειάζονται κίνητρα και προοπτικές για να στρέψουμε τους νέους σε δουλειές παραγωγής και το καινούργιο μοντέλο να συνδυάζει καινοτομία, παραγωγή, υπηρεσίες και δεξιότητες –επιμένω– που απαιτούνται στη σημερινή εποχή, επισημαίνει ο Ευάγγελος Mυτιληναίος σε συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Η επόμενη μέρα της πανδημίας θα συνοδευθεί από δυναμική ανάπτυξη αντίστοιχη αυτής μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και από ανθρώπους πιο δημιουργικούς, τονίζει στην «Κ» ο Ευάγγελος Mυτιληναίος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Μυτιληναίος. Χαρακτηρίζει «εθνικό διακύβευμα» την αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, επισημαίνοντας ότι ο στόχος είναι τόσο μεγάλος ώστε δεν χωρούν στείρες αντιπαραθέσεις. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, τονίζει. Η κρίση της πανδημίας φανέρωσε, άλλωστε, ότι η εθνική στοχοπροσήλωση στον τουρισμό παραγκώνιζε την πραγματική ελληνική βιομηχανία και μας έδειξε ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
«H επομένη της πανδημίας δεν θα συμβεί ξαφνικά σε μία ημέρα. Θα συμβεί σταδιακά και θα χρειαστεί ένα ικανό διάστημα επαναπροσαρμογής. Οταν φτάσουμε εκεί, θα είναι όλα καλύτερα σε σχέση με την preCOVID εποχή: πιο συνειδητοποιημένοι άνθρωποι, λιγότερο εγωιστές, με χαρά για τη ζωή και τη δημιουργία και τις οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις, και με μια οικονομία που θα αναπτύξει πολύ μεγάλη δυναμική, όπως έγινε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», υποστηρίζει.
Εστιάζοντας στα της οικονομίας επισημαίνει ότι «οι ελληνικές επιχειρήσεις άντεξαν μια πολυετή δημοσιονομική και πιστωτική κρίση με εξουδετερωμένο το τραπεζικό σύστημα. Λίγοι δεν τα κατάφεραν. Οι πολλοί όμως τα κατάφεραν και, μέσα από αξιοθαύμαστες επιχειρηματικές δεξιότητες που «αναγκάστηκαν» να αναπτύξουν, έχουν τώρα «αντισώματα» και γι’ αυτή την κρίση. Εχω μεγάλη εμπιστοσύνη στο μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων και τώρα πια και των τραπεζών». Επισημαίνει δε ότι η ανθεκτικότητα της μεταποίησης και των εξαγωγών είναι μόνο ένα δείγμα του μεγάλου rebound που θα ακολουθήσει».
Ειδική αναφορά κάνει ο Ευ. Mυτιληναίος στο θέμα του Ταμείου Ανάκαμψης. «Είναι γεγονός ότι οι πόροι του Ταμείου ανέρχονται σε ένα πολύ σημαντικό ποσό για τη χώρα μας. Αν σε αυτό το ποσό συνυπολογίσουμε και τη μόχλευση, τότε δίχως υπερβολή μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα νούμερο που μπορεί να πλησιάζει το σημερινό –μειωμένο λόγω κρίσης– ΑΕΠ. Ωστόσο το ποσό αυτό πρέπει να απορροφηθεί μέσα σε πολύ στενά χρονικά πλαίσια. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταρτίσει τη λίστα των προτεινόμενων δράσεων, ενώ έχει πραγματοποιηθεί και η σχετική κοστολόγησή τους. Αυτό που χρειάζεται είναι ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στις διαδικασίες δημοπράτησης, αδειοδότησης όπου απαιτείται, αλλά και ανάθεσης. Μην αναλωθούμε στη γραφειοκρατία και μην αρχίσουμε τη στείρα αντιπαράθεση και την αμφισβήτηση μπροστά σε ένα τέτοιο εθνικό διακύβευμα. Χρειάζεται συστράτευση όλων των δυνάμεων για να πετύχουμε».
Ο επιχειρηματίας τάσσεται υπέρ της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου. «Ενα παραγωγικό μοντέλο που δεν «παράγει» δεν μπορεί να είναι αποδεκτό, ούτε ευέλικτο. Για χρόνια, οι παραγωγικές ηλικίες βασίζονταν στην εστίαση ή στο λιανεμπόριο και όχι στην πρωτογενή παραγωγή. Ταυτόχρονα, η εθνική στοχοπροσήλωση στον τουρισμό παραγκώνιζε την πραγματική ελληνική βιομηχανία. Ηλθε η πανδημία και μας έδειξε ότι με αυτό το μοντέλο «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Χρειάζονται κίνητρα και προοπτικές, για να στρέψουμε τους νέους σε δουλειές παραγωγής, και το καινούργιο μοντέλο να συνδυάζει καινοτομία, παραγωγή, υπηρεσίες και δεξιότητες (επιμένω) που απαιτούνται στη σημερινή εποχή».
