Το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Documento φαίνεται να επιβεβαιώνει τα σενάρια περί πολιτικής σύγκλισης Τσίπρα – Δένδια και τον φόβο του Μαξίμου για πιθανή αντιμητσοτακική συμμαχία
Τα ρεπορτάζ που εδώ και παραπάνω από δύο χρόνια κάνουμε εδώ στο Periodista.gr για το παρασκήνιο συνεργασίας ή συνεννόησης Τσίπρα – Δένδια φαίνεται να βρίσκουν επιβεβαίωση μέσα από το νέο άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Documento. Ο γνωστός δημοσιογράφος παρουσιάζει με λεπτομέρεια τον τρόπο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να ελέγξει τις εσωκομματικές ισορροπίες στη Νέα Δημοκρατία, μετατρέποντας τον Νίκο Δένδια από πιθανό δελφίνο σε ελεγχόμενο αντίπαλο, ενώ ταυτόχρονα αναβιώνει τον Αλέξη Τσίπρα ως “βολικό” εχθρό στο δημόσιο πεδίο.
Το σενάριο Τσίπρα – Δένδια και ο φόβος του Μαξίμου
Σύμφωνα με την ανάλυση, ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει μια διπλή τακτική:
αφενός ακυρώνει κάθε εσωτερική αμφισβήτηση μέσα από δημόσιες κινήσεις απαξίωσης και, αφετέρου, διατηρεί “ζωντανό” τον αντιτσιπρικό άξονα, ώστε να συγκρατεί το κεντρώο ακροατήριο.
Η τακτική αυτή, όπως σημειώνει ο Βαξεβάνης, δεν είναι τυχαία. Αντανακλά έναν πραγματικό φόβο του Μαξίμου απέναντι στο ενδεχόμενο σύγκλισης συμφερόντων Τσίπρα – Δένδια, που θα μπορούσε να διαμορφώσει έναν εναλλακτικό πόλο εξουσίας.
Πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι, αναφέρει, έχουν ήδη μεταφέρει τέτοιες πληροφορίες στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, γεγονός που έχει οδηγήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να «σπάσει το δίπολο» προληπτικά.
Ο Δένδιας υπό πολιτικό περιορισμό
Ο Βαξεβάνης περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο Μητσοτάκης “ευνουχίζει πολιτικά” τον υπουργό του: κάθε υπαινιγμός ή διαφοροποίηση παρουσιάζεται ως «στιγμιαία παρεκτροπή» χωρίς ουσία, ενώ η εικόνα του Δένδια περιορίζεται σε ρόλο αδρανούς αντιφρονούντα.
Στην πράξη, σημειώνει, αυτό το παιχνίδι τον αποδυναμώνει στα μάτια της βάσης της ΝΔ, δημιουργώντας το αφήγημα ενός πολιτικού που «μιλάει, αλλά δεν πράττει».
Ο Τσίπρας ως “βολικός” αντίπαλος
Το άρθρο αναδεικνύει και τον ρόλο του Αλέξη Τσίπρα σε αυτή τη στρατηγική.
Ο πρώην πρωθυπουργός, που επανέρχεται στο προσκήνιο με το επερχόμενο βιβλίο του για το 2015, χρησιμοποιείται από το Μαξίμου ως εργαλείο ανασύνταξης του αντιτσιπρικού μετώπου.
Η επαναφορά του Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο εξυπηρετεί, σύμφωνα με τον Βαξεβάνη, τη “στεγανοποίηση” του μετακινούμενου κεντρώου ακροατηρίου που εξακολουθεί να παραμένει ο βασικός κορμός της εκλογικής δύναμης της ΝΔ.
Ο δημοσιογράφος παρατηρεί ότι η επιλογή Τσίπρα να μην απαντά επιθετικά, αλλά να επιδιώκει να δείξει «μεταμέλεια» και «νέο προφίλ», διευκολύνει τον Μητσοτάκη, καθώς επαναφέρει τη δημόσια αντιπαράθεση στα χρόνια των μνημονίων και όχι στα σημερινά προβλήματα διακυβέρνησης.
Το πολιτικό παιχνίδι φθοράς
Η στρατηγική που περιγράφει ο Βαξεβάνης δείχνει πως το Μαξίμου επενδύει σε ένα παιχνίδι πολιτικής φθοράς:
- αποδυναμώνει τον Δένδια εσωκομματικά,
- ανασύρει τον Τσίπρα ως σταθερό “αντίπαλο για το παρελθόν”,
- και διατηρεί τη δημόσια ατζέντα σε ελεγχόμενο πλαίσιο.
Στο πλαίσιο αυτό, ο δημοσιογράφος θεωρεί ότι η επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης με αφορμή το βιβλίο Τσίπρα δεν είναι τυχαία· αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου επαναπροσδιορισμού των πολιτικών ρόλων, με τον Μητσοτάκη να εμφανίζεται ως μοναδικός “λογικός πόλος σταθερότητας” απέναντι σε ένα «σύστημα αντιπάλων που ανακυκλώνονται».
Η σύγκλιση που ανησυχεί
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ίδιος ο Βαξεβάνης, χωρίς να μιλά ευθέως για συνεννόηση, περιγράφει ένα πλαίσιο στο οποίο Τσίπρας και Δένδιας μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά:
ο πρώτος, ως πρώην ηγέτης της αντιπολίτευσης που προσπαθεί να ανανεώσει το προφίλ του,
ο δεύτερος, ως εσωκομματικός πόλος που εκφράζει δυσφορία στο εσωτερικό της ΝΔ.
Η πιθανότητα μιας μελλοντικής πολιτικής σύγκλισης, έστω και σε επίπεδο συμφερόντων ή τακτικής, φαίνεται να είναι το σενάριο που τροφοδοτεί την ανησυχία του Μαξίμου.
Ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη:
Οι βολές κατά ριπάς σε διάρκεια λίγων ηµερών µεταφράστηκαν ως κίνηση που πιθανόν δηλώνει την επίσπευση διαδικασιών στο εσωτερικό της Ν∆ µε αντικείµενο την αλλαγή του προέδρου της Ν∆ εν πτήσει. Οσοι χάρηκαν χάρηκαν και πολύ γρήγορα άρχισαν να αναρωτιούνται πόσο Μητσοτάκης είναι ο Μητσοτάκης. Μέσω συνέντευξης, που κατά πληροφορίες προκάλεσε ο ίδιος, φρόντισε να εµφανίσει τον υπουργό του ως υποτακτικό που λέει και καµιά κουβέντα παραπάνω για να περνάει η ώρα. ∆ηµοσιοποίησε ότι µίλησε µε τον ∆ένδια τηλεφωνικά κι εκείνος τον διαβεβαίωσε ότι δεν έχει κανένα πρόβληµα µε την τροπολογία, την οποία µάλιστα και ψήφισε.
Φαίνεται ότι ο Μητσοτάκης έχει αποφασίσει να αντιµετωπίζει τον ανταρτοπόλεµο του Κερκυραίου δελφίνου µε συµπεριφορά πολιτικού ευνουχισµού του. Οσο αφήνει αιχµές πολυτελείας τόσο θα τις κόβει επιδεικτικά, παρουσιάζοντάς τες ως κακά σπυριά και όχι πραγµατική αρρώστια. ∆εν αµφισβητεί τον ανταρτοπόλεµο, αλλά τον υποβαθµίζει σε βολές µε άσφαιρα πυρά σαν αυτά που ρίχνονται στις στρατιωτικές επετείους. Με τον τρόπο αυτό υποβαθµίζει τον αντίπαλό του σε επιδειξία κάποιας άκαιρης φιλοδοξίας και τον δείχνει ως αναποτελεσµατικό στο κοµµατικό κοινό. Αν συνεχιστεί αυτή η διαδικασία (λέει ο ∆ένδιας, ακυρώνει ο Μητσοτάκης), θα καταφέρει να του αποδώσει την εικόνα του δειλού παρενοχλούντος την εξουσία του.
Η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε βασικό εχθρό του Μητσοτάκη δεν είναι άσχετη µε τον ∆ένδια. Οι καλοθελητές στο Μαξίµου αλλά και αρκετοί επιχειρηµατίες έχουν πληροφορήσει τον πρωθυπουργό ότι υπάρχει σχέδιο ανατροπής και αποποµπής του από τον ∆ένδια, ο οποίος θα εµφανιστεί, µαζί µε τον Τσίπρα, ως εκκαθαριστής της µητσοτακικής δυστοπίας. Το εκλογικό σώµα δεν είναι ανάγκη να δραπετεύσει προς ριζοσπαστικές ή ευφάνταστες λύσεις. Οι δύο νέοι πόλοι θα κινούνται σε κοινή αντιµητσοτακική κατεύθυνση, οπότε µπορεί να εξυπηρετήσουν ευρύτερες προσµονές και φιλοδοξίες.
Αν ισχύουν τα σενάρια και πολύ περισσότερο αν τα πιστεύει ο Μητσοτάκης, τότε είναι λογικό να επιχειρεί να σπάσει το δίπολο. Εµφανίζει τον ∆ένδια ως συνεχώς µεταµεληµένο αντιφρονούντα και τον Τσίπρα ως αµετανόητα επικίνδυνο την εποχή που ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός παλεύει για να δείξει τη µεταµέλεια και την εχεφροσύνη του.
Μια γεύση για το τι ετοιµάζει το καθεστώς Μητσοτάκη το διάστηµα της επικοινωνιακής εφόδου που θα γίνει µε το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού έδωσε ο Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος δήλωσε σε ερώτηση που του έγινε για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο: «Αν δεν ψήφιζαν οι τότε, κατά τους “συντρόφους της πλατείας”, “προδότες” και “γερµανοτσολιάδες” βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν∆ να µείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα έµενε στην Ευρώπη. Αρα ο κ. Τσίπρας έφτασε τη χώρα σ’ ένα σηµείο όπου ήταν στο χέρι άλλων κοµµάτων, εκείνων που έβριζε και ο ίδιος και οι σύντροφοί του, να κρατήσουν τη χώρα µας στην Ευρώπη. Κι επειδή ο κόσµος πρέπει να ακούει τα πράγµατα απλά και κατανοητά, εάν οι τότε “κακοί”, δήθεν προδότες και δήθεν γερµανοτσολιάδες βουλευτές της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ δεν έβαζαν την πατρίδα πάνω από το κοµµατικό συµφέρον και δεν ψήφιζαν να µείνει η χώρα στην Ευρώπη, τότε, επί των ηµερών του κ. Τσίπρα, η Ελλάδα πιθανότατα θα ήταν εκτός Ευρώπης και για να το κάνουµε λίγο απλό στον κόσµο, όταν θα ερχόταν µετά από κάποια χρόνια µια πρωτοφανής υγειονοµική κρίση, δεν θα είχαµε τα 40 δισ. για να µην κλείσουν οι επιχειρήσεις».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάνει ένα άλµα λογικής. Αφού όλα όσα έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν το καλό αποτέλεσµα της δικής τους στάσης, γιατί κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα που το εφάρµοσαν; Αλλά αυτό το απλό επιχείρηµα δεν θα βρεθεί κανένας να το θέσει. Το σύστηµα Μητσοτάκη θα χτυπάει τον Τσίπρα για πράγµατα που έχει αποφασίσει να µην απαντήσει για να υπερασπιστεί την κυβερνητική θητεία του, προσµένοντας ίσως καλή µεταχείριση από όσους πάλεψαν στο παρελθόν να τον εκτοπίσουν.
Ο Τσίπρας δεν θα απαντήσει για την ουσία της πολιτικής του. Η απόφαση να γράψει βιβλίο για το 2015 είναι µια χορηγία στον Μητσοτάκη. Επαναφέρει τη δηµόσια συζήτηση στο τερέν του αντιτσιπρικού µετώπου ενώ ο ίδιος δεν έχει τη διάθεση (έτσι δείχνει ως τώρα) να υπερασπιστεί κάτι άλλο από τη µεταµέλειά του. Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εµφανίζουν πλέον χαρακτηριστικά πολιτικής σχιζοφρένειας, παραµένοντας στο κόµµα τους έως ότου κληθούν να αποχωρήσουν.
Ο Μητσοτάκης επαναφέρει ως εχθρό τον Τσίπρα όχι για να τον αντιµετωπίσει, αλλά για να µπορεί να τον µαστιγώνει παραδειγµατικά. Οι δηµοσκοπήσεις δείχνουν ότι κρατάει ως βασικό κορµό των ψηφοφόρων του τους κεντρώους που τόσο ποθεί ο Τσίπρας. Αρα η αντιπαράθεση µε τον Τσίπρα στεγανοποιεί το µοναδικό µετακινούµενο κοινό όσο ο αντίπαλός του ψάχνει την (ή κάποια) Ιθάκη του.
