Του Γιώργου Λακόπουλου
Ο Ζαν Λουκ Μελανσόν υπήρξε ο χυδαιότερος υβριστής του Αλέξη Τσίπρα, σε μια περίοδο που προσπαθούσε να βρει χώρο να πατήσει στην κοινοτική Ευρώπη. Ούτε ο Βέμπερ δεν τον υπονόμευσε τόσο.
Όταν κλήθηκε -ο Μελανσόν-να σχολιάσει κάποιες δηλώσεις του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού εξέμεσε τα εξης εναντίον του:
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι μία από τις προσωπικότητες, τις πιο ελεεινές στη πολιτική ζωή της Ευρώπης».
Του καταλόγισε με άθλιο τρόπο το εξής ανυπόστατα:
» Ο Τσίπρας εξελέγη υποσχόμενος ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και όταν του παρουσίασαν ένα απαράδεκτο μνημόνιο το έθεσε σε δημοψήφισμα, χωρίς να αποδεχθεί τελικά τη βούληση του λαού του. Πρόδωσε το λόγο του. Γιατί ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του; Δεν θέλω να υπάρχει ούτε ένας Γάλλος πολίτης που να πιστεύει πως αν εγώ αναλάβω την εξουσία θα γίνω ένας ακόμη… Τσίπρας…«.
Αυτά δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει η Ρένα Δούρου – τομεάρχισσα Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και μέλος του Εκτελεστικής Γραμματείας, όπως υπογράφει.
Εμφανιζόμενη ως ενημερωμένη στα διεθνή θέματα σχολίασε το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών αρχίζοντας ως εξής: «Μερικές σκόρπιες πρώτες σκέψεις για το ιστορικό πρώτο βήμα της ενωμένης Αριστεράς στη Γαλλία…»
Για τους προοδευτικούς πολίτες στην Ευρώπη, αυτό που εμφανίζει ως «ενωμένη Αριστερά» , δεν είναι ένα παρά ένα συνονθύλευμα γκρουπούσκουλων που ευνοήθηκαν από την αντιλαϊκή πολιτική Μακρόν για να συμπτύξουν ένα εκλογικό σχήμα χωρίς προοπτική- κατά τους αναλυτές.
Η Δούρου όμως θαυμάζει ως «ισχυρό χαρτί» της Νέας Λαϊκής Οικολογικής και Κοινωνικής Ένωσης το «οικονομικό της πρόγραμμα», που » σηματοδοτεί την επιστροφή της κοινωνικής και δημοσιονομικής δικαιοσύνης» -επικαλουμένη μάλιστα και τον Τόμας Πικετί.
Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι στις αναλύσεις της στην Π.Γ ΣΥΡΙΖΑ -στην οποία τη συμπεριέλαβε περιέργως ο Τσίπρας- θα τους εξηγήσει πως «η συμφωνία μεταξύ των κομμάτων της Αριστεράς είναι ένα εξαιρετικό νέο για τη γαλλική και ευρωπαϊκή δημοκρατία«.
Ή το επιχείρημα: «Όσοι βλέπουν σε αυτή έναν θρίαμβο του ριζοσπαστισμού και του εξτρεμισμού, είναι φανερό ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτε από τις εξελίξεις του καπιταλισμού και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε εδώ και 10ετίες».
Η κυρία, επικαλούμενη «δεκάδες οικονομολόγους«,, ισχυρίζεται: » Οι Γάλλοι απέδειξαν με τη ψήφο τους στον α’ γύρο ότι πιστεύουν ότι υπάρχει εναλλακτική στην σημερινή οικονομική πολιτική. Κι έπεται συνέχεια την ερχόμενη Κυριακή στον β’ γύρο…»
Αποστομώνει μάλιστα προκαταβολικά και τον αντίλογο: «Θα κάνουν την εμφάνισή τους οι γνωστές Κασσάνδρες που θα προειδοποιούν για τα δήθεν δεινά που θα πλήξουν τη Γαλλία, την Ευρώπη, στην περίπτωση που χάσει την παντοδυναμία του ο Μακρόν και η ενωμένη Αριστερά φέρει τα πάνω -κάτω…».
Προς το παρόν ο κίνδυνος είναι «να φέρει τα πάνω κάτω» η ίδια στο κόμμα της. Προς ενημέρωσή της πάντως: πρώτο, έχουν εμφανιστεί ήδη και, δεύτερο, η Κασσάνδρα προέβλεπε όσα συνέβησαν, δεν κινδυνολογούσε.
Είναι βέβαια δικαίωμά της να κρίνει τα πράγματα με βάση τη δική της λογική και νοοτροπία. Δεν θα είχαν καμία αξία αν δεν τύχαινε να προκύψει εκλεκτή των μηχανισμών του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, που πήραν μέρος στην ανάδειξη Κεντρικής Επιτροπής και αν ο αρχηγός της δεν την τοποθετούσε δίπλα του, στο πιο κλειστό καθηγητικό όργανο του κόμματος.
Αυτά που λέει η Δούρου, για να στηρίξει έναν ασυνάρτητο ελεεινολόγο κατά του Τσίπρα, αν θεωρηθούν απόψεις που υιοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώκει για την Ελλάδα τις αναχρονιστικές αρλούμπες που λέει Μελανσόν για την Γαλλία, χαιρέτα μας τον πλάτανο στις εκλογές.
Ουσιαστικά ταυτίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτό που ονομάζει » «ενωμένη Αριστερά» στη Γαλλία και τον Τσίπρα- πρώην πρωθυπουργό, αρχηγό μεγάλου δημοκρατικού κόμματος και ριζοσπάστη σοσιαλιστή κατά δήλωση του– με τον παρακμιακό Μελανσόν, προσφέρει υπηρεσία στη ΝΔ του Μητσοτάκη.
Γι’ αυτό κάποιος να της συστήσει ότι τώρα που βρίσκεται σε κομματικό όργανο, καλό είναι τις «σκόρπιες σκέψεις της» να τις κρατάει για τον εαυτό της. Αλλιώς θα σκορπίσει το κόμμα της.
Για το 36% του 2015 και το 32% του 2019, αυτά που λέει η Δούρου είναι λόγος να μην ξαναπλησιάσουν την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ. Και από αυτή την όψη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως προβοκάτσια από τους αντιπάλους της, ειδικά σε προεκλογική περίοδο…
Κατά τα λοιπά ας της πει κάποιος ότι ο Τσίπρας έχει καθαρή άποψη για το ίνδαλμά της στη Γαλλία. Την είχε διατυπώσει στη γαλλική τηλεόραση το 2018, προκαλώντας τις ύβρεις του:
«Έχω την αίσθηση ότι ο Μελανσόν δεν θέλει να κυβερνήσει. Είμαι πλέον βέβαιος ότι σε περίπτωση νίκης, δεν θα ξέρει τι να κάνει. Αυτό δεν αποτελεί αριστερή θέση».
