Δυσκολεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ να καταπιεί το «ίδιοι είστε», που του απευθύνει σήμερα πολύ περισσότερος κόσμος, βλέποντας ότι συμπλέουν στρατηγικά με τη ΝΔ. Ανάμεσά τους και πολλοί ψηφοφόροι του, που κάνουν τώρα άλλες πολιτικές επιλογές και στρέφονται προς το ΚΚΕ. Γι’ αυτό αναμασάει τα ίδια που έλεγε και το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007. Τότε που το ΚΚΕ αποκάλυπτε ότι η συναίνεσή τους με τη ΝΔ μπορεί να φτάσει μέχρι και σε συγκυβέρνηση! Οπως έγινε δηλαδή, μερικά χρόνια αργότερα.
Τότε, για να εγκλωβίσει αριστερούς ψηφοφόρους σε αντιδεξιά ψευτοδιλήμματα, το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρόταν για το «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» και κατηγορούσε το ΚΚΕ ότι «παίζει το παιχνίδι της ΝΔ», επειδή αποκάλυπτε ότι συμπλέουν στα βασικά! Το ίδιο υπονοεί τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρο και τα στελέχη του να κουνούν το δάχτυλο στο ΚΚΕ για ένα σύνθημα που δικαιώθηκε ιστορικά. Κι επειδή η σχέση τους με την Ιστορία είναι τουλάχιστον …δι’ αλληλογραφίας, θα θυμίσουμε ορισμένα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, για να μαθαίνουν και οι νεότεροι.
Ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος ίδρυσε τον Ελληνικό Συναγερμό με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του εγχώριου κεφαλαίου. Πρωτοστάτησαν σε αυτό οι εκδότες Δημήτρης Λαμπράκης («Βήμα», «Νέα»), Γεώργιος Βλάχος («Καθημερινή»), Αχιλλέας Κύρου («Εστία») και άλλοι. Από το 1952 η πλουτοκρατία και ο ξένος παράγοντας ήθελαν μια ισχυρή κυβέρνηση της «Κεντροδεξιάς». Μέχρι τότε προτιμούσαν κυβέρνηση του «Κέντρου», των Νικ. Πλαστήρα και Σοφ. Βενιζέλου.
Οι εκλογές τον Νοέμβρη του 1952 έγιναν με το πλειοψηφικό σύστημα που ψήφισε και η ΕΠΕΚ του στρατηγού Πλαστήρα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξεβίαζε τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, που, λόγω εκλογικού συστήματος, δεν είχαν ελπίδα να εκλέξουν βουλευτές. Μάλιστα, ο Πλαστήρας είχε το θράσος να …δεχτεί 3 – 4 υποψήφιους της ΕΔΑ (όχι πολύ γνωστούς, όπως είπε), στα ψηφοδέλτιά του! Το ΚΚΕ τον κατήγγειλε και έριξε το σύνθημα «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», υπογραμμίζοντας την ανάγκη να ενισχυθεί η ΕΔΑ και με τη λαϊκή ψήφο, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν θα εξέλεγε βουλευτές.
Ετσι, ο Παπάγος, αν και πήρε το 49,2% των ψήφων στις εκλογές, εξέλεξε 240 βουλευτές, με τις πλάτες και του Πλαστήρα! Η ΕΔΑ, αν και συγκέντρωσε το 9,5%, δεν εξέλεξε ούτε έναν βουλευτή!
Ταυτόχρονα, ο δεξιός Παπάγος ενισχύθηκε και από τους «φιλελεύθερους», με πρώτον και καλύτερο τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος πήγε με τον Παπάγο με τη μεσολάβηση του Δ. Λαμπράκη, του μεγαλοβιομήχανου Μποδοσάκη και άλλων, για να εκλεγεί βουλευτής. Και εκλέχτηκε. Χρησιμοποίησε μάλιστα κι αυτός τη φράση «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους γι’ αυτή του την επιλογή. Μαζί με τον Γεώργιο Παπανδρέου προσχώρησαν στον «Συναγερμό» του Παπάγου και άλλοι 35 βουλευτές και υπουργοί του «Κέντρου» (Εμμ. Τσουδερός, Σταμ. Μερκούρης κ.ά.). Αυτά είναι τα γεγονότα.
Πέρα από αυτά, θυμίζουμε επίσης τα εξής: Οταν οι Γερμανοί πλησίαζαν στην Αθήνα (1941), ο Πλαστήρας κάλεσε τον λαό να υποταχθεί και συνιστούσε τη δημιουργία φιλογερμανικής κυβέρνησης, ενώ στη διάρκεια της Κατοχής βρισκόταν στη Γαλλία! Από την άλλη, ο Γ. Παπανδρέου, ο Θεμ. Σοφούλης και άλλοι «Κεντρώοι» θεωρούσαν επιβεβλημένο να στηριχτεί η κυβέρνηση Τσολάκογλου, των δοσίλογων! Θυμίζουμε επίσης ότι οι «κεντρώες» κυβερνήσεις του Πλαστήρα (και του Σοφ. Βενιζέλου) ήταν εκείνες που έστειλαν στρατό στην Κορέα, υλοποίησαν την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και ψήφισαν το εμφυλιοπολεμικό Σύνταγμα του 1952.
Και, βέβαια, κανείς δεν ξεχνάει ότι ο Νίκος Μπελογιάννης και οι Μπάτσης, Αργυριάδης, Καλούμενος εκτελέστηκαν επί κυβέρνησης Πλαστήρα (Μάρτης 1952). Κι επειδή φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα πρόβλημα να τους «ξεπλύνει» και γι’ αυτό το έγκλημα, παραθέτουμε το απόσπασμα από το γράμμα που έγραψε η συντρόφισσα του Νίκου Μπελογιάννη, Ελλη Ιωαννίδου (Ελλη Παππά), μια μέρα μετά την εκτέλεσή του, στο κελί που τον αποχαιρέτησε, στις φυλακές της Καλλιθέας.
«(…) Και αφήνω τελευταίους τους κύριους υπεύθυνους. Γιατί όλους εκείνους που ανέφερα ως εδώ τους ξέρουμε. Δεν μπορούν να κρυφτούν και δεν μπορούν να γελάσουν κανέναν. Είναι: Ο στρατηγός Πλαστήρας και η πλειοψηφία των υπουργών του… Σήμερα “νίπτουν τας χείρας των” και προσπαθούν να κρύψουν κάτω από τη μάσκα του Πιλάτου το πραγματικό τους πρόσωπο, το πρόσωπο του Ιούδα. Ο Πλαστήρας μπορούσε με μια μόνο λέξη να σταματήσει την εκτέλεση. Αλλά δεν την είπε. Και παρέβηκε την επίσημη δήλωσή του πως δε θα γίνει καμιά εκτέλεση για αδικήματα που έγιναν πριν απ’ τον σχηματισμό της κυβέρνησής του, παίζοντας υποκριτικά με το σεβασμό του προς την απόφαση του Συμβουλίου Χαρίτων, σαν να μην ήξερε από τα πριν την απόφαση (…) Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι του εγκλήματος, οι εκτελεστές της θέλησης της περίφημης αμερικανικής δημοκρατίας. Αύριο κανένας δε θα τους ξέρει με άλλο όνομα εκτός από το όνομα του δολοφόνου του Μπελογιάννη».
Οι Παπάγος και Πλαστήρας, «πυλώνες» του αστικού πολιτικού συστήματος στα μετεμφυλιακά χρόνια, είχαν καθοριστική συμβολή στη σταθεροποίησή του. Προϋπόθεση γι’ αυτό ήταν βέβαια να συνεχιστεί το τσάκισμα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, και με το καρότο και με το μαστίγιο. Αυτά έγραψε η Ιστορία. Και δεν ξεγράφουν…
