Σάρκα εκ της σαρκός της Δυναστείας, απόλυτα προσηλωμένη στο τυπικόν της Βρετανικής Βασιλείας, θεματοφύλακας του παραδοσιακού Αγγλικανικού και αφόρητα ταξικού συντηρητισμού, συντηρητής μίας ανύπαρκτης πλέον, πρώην αυτοκρατορικής εικόνας του Ηνωμένου Βασιλείου, η Βασίλισσα Ελισάβετ η 2α κατάφερε να ενσαρκώσει την πίκρα και την απογοήτευση του μέσου μεταπολεμικού Εγγλέζου που είδε τον «Λέοντα» να ξεδοντιάζεται και την Αυτοκρατορία να διαλύεται.
Αυτή η Βασίλισσα δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα ως Μονάρχης. Την επισκέφθηκε ως Πριγκίπισσα μία φορά. Αν και ο σύζυγός της Φίλιππος, υιός του Πρίγκιπα Ανδρέα, γεννήθηκε στην Ελλάδα και άρα (θεωρητικά) είχε ελληνική καταγωγή, η Ελισάβετ δεν αντιμετώπιζε τόσο θετικά την μεταπολεμική ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Κληρονόμησε από τον πατέρα της την εγγλέζικη καχυποψία για τα ελληνικά πράγματα από την περίοδο του φιλογερμανού Βασιλέα Κωνσταντίνου κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Η ίδια στάθηκε εχθρικά απέναντι στο εγχείρημα των Κυπρίων να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους αμφισβητώντας ενόπλως την βρετανική αποικιοκρατία. Η Ελισάβετ ακόμη και την περίοδο της στέψης της τον Ιούνιο του 1953 αρνήθηκε να δώσει χάρη στους Κυπρίους αγωνιστές Παλληκαρίδη, Καραολή και Δημητρίου οι οποίοι και απαγχονίστηκαν. Ο πρώτος ήταν μόλις 18 ετών.
Ας θυμηθούμε τις μελανές σελίδες της βασιλείας τη Ελισάβετ
Η μη απονομή χάριτος από τη νεαρή τότε βασίλισσα στους Κύπριους αγωνιστές, Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου και Ευαγόρα Παλληκαρίδη κατά τη δεκαετία του 1950, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην αγχόνη στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τις βρετανικές δυνάμεις της Κύπρου, είναι γεγονότα βαθιά χαραγμένα στις ψυχές των Κυπρίων και Ελλαδιτών Ελλήνων.
Η ιστορία του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, σχετίζεται με τη στέψη της Ελισάβετ τον Ιούνιο του 1953. Στην Κύπρο, τότε, όπως και σε πολλές άλλες αποικίες, είχαν φροντίσει να στολίσουν όλες τις πόλεις για το μεγάλο γεγονός.
Ο 15χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο Πάφου και διαφώνησε, όταν είδε ότι στο σχολείο του μπήκαν οι βρετανικές σημαίες. Ήταν η εποχή που το αίτημα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ξεσήκωνε τα πλήθη στην Κύπρο.
Οι μαθητές, αρνήθηκαν να μπουν στο Γυμνάσιο, ζήτησαν να υποσταλούν οι σημαίες, ενώ ο Παλληκαρίδης κατευθύνθηκε προς την Πλατεία της 28ης Οκτωβρίου. Ανέβηκε στον ιστό και κατέβασε τη βρετανική σημαία υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους.
Η κίνηση του νεαρού μαθητή πυροδότησε αντιδράσεις σε όλη την Πάφο, όπου οι μαθητές άρχισαν να ξηλώνουν οτιδήποτε βρετανικό είχε στηθεί, με αφορμή της στέψη της Ελισάβετ.
Ύστερα από έρευνες οι Βρετανοί αποικιοκράτες συνέλαβαν μαθητές, μεταξύ των οποίων και ο Παλληκαρίδης. Οι ποινές που τους επιβλήθηκαν δεν ήταν μεγάλες.
Στα 17 του χρόνια ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ, ενώ τον Ιανουάριο του 1957 συνελήφθη, χωρίς ένταλμα και έπειτα από μια δίκη – παρωδία, κατά την οποία κανείς δεν έδωσε σημασία στα φρικτά κι απάνθρωπα βασανιστήρια που κατήγγειλε, του αποσπάστηκε ομολογία και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Ο 18χρονος πλέον Ευαγόρας Παλληκαρίδης κατηγορήθηκε ότι έφερε οπλισμό. Παρά τις εκκλήσεις των δικηγόρων του, ο Παλληκαρίδης παραδέχθηκε ότι ήταν μέλος του ΕΟΚΑ, ότι ήθελε την ελευθερία της πατρίδας του και ότι έκανε αυτό που ήταν το καθήκον του.
Οι δικηγόροι του έστειλαν τηλεγράφημα στην Ελισάβετ που θα μπορούσε να δώσει χάρη με μία της λέξη. Η βασίλισσα όμως δεν απάντησε καν στο τηλεγράφημα.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών.
Η εκτέλεση των Καραολή – Δημητρίου
Στις 28 Αυγούστου 1955, ο Μιχαλάκης Καραολής μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον αστυνομικό Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα που παρακολουθούσε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ.
Ο Παναγιώτου κατάφερε να διαφύγει, ενώ ο Καραολής συνελήφθη σε ενέδρα από τις αγγλικές δυνάμεις και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στις 28 Οκτωβρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο, παρότι η σφαίρα που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προερχόταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Άγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του.
Ο Ανδρέας Δημητρίου, νεαρός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις βρετανικές κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά όπλα.
