Του Νίκου Τσαγκρή
Τις μέρες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ζαλισμένος από την… ελγίνεια κατραπακιά του Βρετανού ομολόγου του και στριμωγμένος από τα εσωκομματικά προβλήματα – με τον Βορίδη και τους άλλους ομοφοβικούς ακολούθους του έτοιμους να τα βροντήξουν αντιτιθέμενοι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τον Σαμαρά με την ακροδεξιά συνιστώσα να του την πέφτουν για τα «κολλητιλίκια» του με τον Ερντογάν – παραπατούσε στο καναβάτσο του Μαξίμου, η κοινοβουλευτική ομάδα των 11 αποσχισθέντων από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βουλευτών, αναζητούσε στέγη, τροφή και προστασία σε ένα καλό αντί – ΣΥΡΙΖΑ… brand name. Κι αντιπολίτευση μηδέν!..
«Εκλέχθηκαν από την κοινωνία για να είναι ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί είναι μια κοινοβουλευτική ομάδα κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το ακριβοδίκαιο σχόλιο του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Σωκράτη Φάμελλου: «Η Έφη Αχτσιόγλου, ο Αλέξης Χαρίτσης, ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Φίλης, κάνανε μία επιλογή ανταγωνιστική προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κόμμα με το οποίο μαζί πορευτήκαμε, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που δεν επιθυμούσαν», είχε πει λίγο πριν, ολόσωστα, ο υπ’ αριθμόν 1 άνθρωπος του Προέδρου (του Αλέξη Τσίπρα, βεβαίως), Νίκος Παππάς, καταλήγοντας ως εξής: «Αυτό ας το κρίνει ο αριστερός προοδευτικός κόσμος, ο κόσμος που περιμένει από τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις να αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη»…
*******
Πάμε πάλι απ’ την αρχή: Όταν έφυγε ο Τσίπρας άφησε πίσω του συντρίμμια!.. Κομμάτια και θρύψαλα εκατοντάδων χιλιάδων απογοητευμένων ψηφοφόρων, δεκάδων χιλιάδων πενθούντων (για την «απώλεια» του ηγέτη – ειδώλου) μελών και οπαδών, εκατοντάδων απεγνωσμένων μικρομεσαίων στελεχών: ένα κόμμα – ακυβέρνητο καράβι, χωρίς τον χαρισματικό καπετάνιο του, χωρίς πυξίδα και προορισμό, να θαλασσοδέρνεται αφημένο στα αδέξια χέρια δόκιμων υποπλοιάρχων, ναυκλήρων και υποναυκλήρων: Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Ηλιόπουλος, Σκουρλέτης, Φίλης, Τζανακόπουλος…
Μέγα πρόβλημα!.. Μια δεκαετία και βάλε κυβερνητικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν κατάφερε να αναδείξει ένα στέλεχος με επαρκείς, για την αρχηγία κόμματος εξουσίας, ηγετικές ικανότητες. Εύκολο ήταν; Όχι δα, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν (και είναι) ο σπουδαιότερος ηγέτης της Αριστεράς από καταβολής της κοινοβουλευτικής νομιμότητάς της γιατί ήταν η εποχή του: «χαρισματικός διότι η εποχή του, της μεγάλης για την Ελλάδα και την Ευρώπη «Εξέγερσης των Πλατειών» ευνοούσε τους χαρισματικούς, πρωτοπόρος διότι η εποχή του ήταν η εποχή των πρωτοπόρων αντισυστημικών ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων και μετασχηματισμών. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη, τον κόσμο γενικώς. Ποιος να συγκριθεί μαζί του; Ποιος να τον… αντικαταστήσει;
«Ο Στέφανος Κασσελάκης», αποφάνθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προτιμώντας το σύγχρονο, το ακομπλεξάρισκο, το φρέσκο, από το αναχρονιστικό, το δογματικό, το μπαγιάτικο… Υπερβαίνοντας τα συντρίμμια της μίζερης κομματικής καμαρίλας και των φραξιονιστικών μηχανισμών του… «ταυτοτικού» αριστερόμετρου που άφησε πίσω του, όταν έφυγε – όταν εξαναγκάστηκε να φύγει στην πραγματικότητα –, ο Τσίπρας…
*******
Όλα όσα ακολούθησαν, είναι τα γνωστά – άγνωστα Συριζαίικα παρατράγουδα: οι μεθοδευμένες από τους ηττημένους εκπροσώπους των ασυνεπών μειοψηφιών σταδιακές αποχωρήσεις, και ο τοξικός επικοινωνιακός χυλός που αυτές ξεσήκωσαν∙ και γκώσαμε να μας τον ταΐζουν, από λεπτό σε λεπτό, από μέρα σε μέρα κι από βδομάδα σε βδομάδα, τα «χαλασμένα τηλέφωνα» των συριζαίων και αντισυριζαίων χρηστών των social media, και οι στρατευμένοι στην ευπώλητη πρωϊνάδικη, μεσημεριανάδικη και βραδυνάδικη Κασσελακιάδα των καναλιών, πανελίστες των διασπαστών…
«… Θυμάμαι ότι άκουσα τον Τσακαλώτο, που τώρα χτίζει το δικό του κόμμα, να μιλά για ήττα της αριστεράς, ενώ η αριστερά είχε πάρει μια μεγάλη ανάσα», μαρτυρούσε προ ημερών (σε συνέντευξή του στο Open) ο μόνος αξιοπρεπής εκ των ηττημένων» υποψηφίων προέδρων Νίκος Παππάς, καθαρίζοντας την εικόνα… «Τώρα κατάλαβα γιατί το έκαναν, είναι έλλειμα δημοκρατικής κουλτούρας», πρόσθετε: Φίλης, Σκουρλέτης, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Τσακαλώτος δεν σεβάστηκαν την δημοκρατική έκφραση των πολιτών, δεν αναγνώρισαν τον νεοκλεγέντα πρόεδρο και άρχισαν να τον αποδομούν από την πρώτη στιγμή…».
«Έβαλαν τη φιλοδοξία τους πάνω από την κοινωνία, τα γνωρίζει αυτά ο ελληνικός λαός και δεν πρόκειται να τα συγχωρήσει», έβαζε τα πράγματα στη θέση τους ο Στέφανος Κασσελάκης, στην προχθεσινή – πρώτη μετά τη «διάσπαση» – συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «τώρα έχουν πιάσει στασίδι στα κανάλια, καταφερόμενοι εναντίον των ίδιων των ψηφοφόρων που τους ανέδειξαν σε βουλευτές», πρόσθετε, αφήνοντας πίσω του, οριστικά ελπίζουμε, τα διασπαστικά παρατράγουδα… Ακολούθως, με την τονωτική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στα έδρανα της ομάδας, άρχισε να γκαζώνει αντιπολιτευτικά…
ΥΓ: Είναι αναμφισβήτητο ότι, προϊόντος του χρόνου, ο Στέφανος Κασσελάκης επιδεικνύει μια ραγδαία εξελικτική πρόοδο, και ως προς την άσκηση του θεσμικού του ρόλου, με έγκαιρες, ώριμες και to the point προοδευτικές αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις, και ως προς την άσκηση των καθηκόντων του ως προέδρου του κόμματος, με έξυπνες λειτουργικές πρωτοβουλίες για την λειτουργική οργανωτική και ιδεοπαραγωγική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος της κυβερνώσας αριστεράς…
