Ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση στη Γαλλία και συγκεκριμένα ποιος θα διοριστεί νέος πρωθυπουργός μετά την απόλυτη ανατροπή που πέτυχε η Αριστερά στο β’ γύρο των γαλλικών εκλογών, είναι το ερώτημα της επόμενης μέρας.
Η Γαλλία έστειλε ηχηρό μήνυμα μέσω των βουλευτικών εκλογών, καθώς το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, μια συμμαχία που σχηματίστηκε εσπευσμένα μεταξύ των τεσσάρων κύριων αριστερών κομμάτων – των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, των Κομμουνιστών και του κινήματος «Ανυπότακτη Γαλλία» (LFI) του Ζαν Λικ Μελανσόν – κατέκτησε την πρώτη θέση, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρί Λεπέν έπεσε στην τρίτη θέση.
Ωστόσο, το ερώτημα που «καίει» είναι το πώς θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση.
Το τι θα επακολουθήσει παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο. Η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού της Γαλλίας ανήκει επισήμως στον πρόεδρο της χώρας, τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν δεσμεύεται νομικά από τα αποτελέσματα των εκλογών – αν και το πολιτικό έθιμο υπαγορεύει ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης επιλέγεται από τις τάξεις της ισχυρότερης πολιτικής δύναμης ή συνασπισμού.
Σε μια ανάλυσή του το Politico αναλύει την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί και αναδεικνύει τα πέντε πρόσωπα που φαντάζουν ως «φαβορί».
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα προτείνει η Αριστερά για πρωθυπουργό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο επέλεξε να μην κατέβει με μια φυσιογνωμία, σε αντίθεση με τον Εθνικό Συναγερμό με τον πρόεδρό του Ζορντάν Μπαρντελά και τον συνασπισμό υπέρ του Μακρόν, με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ.
Ο λόγος ήταν απολύτως σαφής: τα κόμματα που συγκρότησαν τον συνασπισμό της Αριστεράς δεν θα μπορούσαν να έρθουν σε συμφωνία για ένα πρόσωπο. Μετά τη νίκη, δεκάδες νεοεκλεγέντες αριστεροί βουλευτές θα μπορούσαν να θέσουν υποψηφιότητα. Οι δύο μεγάλες δυνάμεις του Μετώπου, η “Ανυπόταχτη Γαλλία” και οι Σοσιαλιστές θα αναλάβουν το βάρος των συνομιλιών, θέτοντας εκτός την πρόεδρο των Πρασίνων, Μαρίν Τοντελιέ.
Η περίπτωση Μελανσόν
Η «Ανυπόταχτη Γαλλία» του Μελανσόν, το πιο ριζοσπαστικό εκ των τεσσάρων κυρίων κομμάτων του Μετώπου, θα πάρει τις περισσότερες έδρες στο κοινοβούλιο.
Η δύναμή τους σε συνδυασμό με την εξαιρετική παρουσία του Μελανσόν στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, ουσιαστικά δίνουν το δικαίωμα στην Ανυπόταχτη Γαλλία να δηλώνουν ότι ο μελλοντικός επικεφαλής της κυβέρνησης θα προέλθει από τις τάξεις τους.
Εάν ήταν στο χέρι του Μετώπου, η προφανής επιλογή θα ήταν ο ίδιος ο Μελανσόν, αλλά η σκληροπυρηνική στάση του σε ζητήματα όπως η φορολογία, ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, τον έχουν μετατρέψει σε «persona non grata» μεταξύ των Κεντρώων ψηφοφόρων.
Επίσης, οι ηγέτες των υπολοίπων κομμάτων του σχηματισμού ήταν ξεκάθαροι στο ότι δεν θα υποστηρίξουν τον 72χρονο πολιτικό, ενώ και ο ίδιος ο Μελανσόν είχε δηλώσει ότι δεν θα αυτοπροταθεί.
Έχουν προταθεί και άλλα ονόματα πιστών στο LFI, όπως ο συντονιστής του κινήματος Manuel Bompard, η πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Mathilde Panot, η ανερχόμενη προσωπικότητα Clémence Guetté ή ο Eric Coquerel, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Εκείνοι που αμφισβητούν τον Μελανσόν
Κάποτε βρίσκονταν στο πλευρό του, αλλά πλέον δεν διατηρούν πολιτικούς δεσμούς μαζί του. Πρόκειται για ένα γκρουπ υποψηφίων που εναρμονίζεται με τις βασικές ιδέες του Νέου Λαϊκού Μετώπου και θεωρούνται από τους αναλυτές πιο ήρεμοι από τον επικεφαλής της Ανυπόταχτης Γαλλίας.
Ο Φρανσουά Ρουφέν, πρώην δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής είναι ένα πρόσωπο που έχει ως στόχο την υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Έχει επικρίνει στο παρελθόν το Μέτωπο για έλλειψη προσέγγισης στις αγροτικές περιοχές.
Επίσης, η Κλεμεντίν Οτέν θα μπορούσε να θέσει και η ίδια το όνομά της επί τάπητος. Είχε άλλωστε δηλώσει ότι «είναι μία από εκείνους που μπορούν να διεκδικήσουν τη θέση του πρωθυπουργού.
Οι… αναστημένοι Σοσιαλιστές
Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έφτασε στο χαμηλότερο σημείο του το 2022, όταν συγκέντρωσε 1,7% στις προεδρικές εκλογές αλλά επέστρεψε με το 14% στις ευρωεκλογές.
Οι Σοσιαλιστές έχουν λιγότερους βουλευτές από την Ανυπότακτη Γαλλία, αλλά έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στο κοινοβούλιο και έχουν καλύψει το χάσμα από το ριζοσπαστικό LFI του Μελασόν.
Θα μπορούσαν να ελπίζουν στη στήριξη από τους Πράσινους σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν την Ανυπότακτη Γαλλία να αναλάβει τον έλεγχο.
Πιθανοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να προέρχονται από τη νέα γενιά των σοσιαλδημοκρατών, συμπεριλαμβανομένου του νυν επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Olivier Faure, του απερχόμενου προέδρου Boris Vallaud (Μπορίς Βαλό) ή του επικεφαλής υποψηφίου στις ευρωεκλογές Raphaël Glucksmann (Ραφαέλ Γκλύσκμαν). Ο 48χρονος Vallaud εξελέγη για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 2017.
Σύμφωνα με το Politico, θα επιχειρήσει να έχει λόγο και ο Φρανσουά Ολάντ, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας.
Και η λύση… απ’ έξω
Το Politico βλέπει και ως λύση την επιλογή ενός προσώπου εκτός πολιτικής σκηνής, για να κατευναστούν οι διαφωνίες που θα προκύψουν στην Αριστερά.
Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Glucksmann έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προτείνοντας τον Laurent Berger (Λοράν Μπέργκερ), πρώην ηγέτη του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT.
Ο Berger είναι επίσης αναγνωρισμένος, τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει χάσματα.
