Μέχρι σήμερα κανείς δεν απαντά στο πώς και γιατί εξακολουθεί να μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ποια είναι τα αντιμαχόμενα μέρη και τι ακριβώς επιδιώκουν.
Για ποιους σκοπούς και για ποιους στόχους θυσιάζονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Και κυρίως πόσο θα διαρκέσει… ο πόλεμος.
Σε αυτό ερώτημα απάντησαν δύο διακεκριμένοι Ρώσοι αναλυτές, o στρατηγός Andrei Gurulyov και Andrei Bezrukov… που ομονοούν στο ότι θα πρέπει να περιμένουμε… μέχρι το 2030.
Πιο συγκεκριμένα, όπως λένε, «η συλλογική γνωστική ασυμφωνία που επιδεικνύεται από το πλήθος των υαίνων που ορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Και όμως, αυτοί νεο-συντηρητικοί ψυχασθενείς κατάφεραν μια τακτική επιτυχία.
Η Ευρώπη είναι ένα καράβι ανόητων που κατευθύνεται προς τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη – με προδότες όπως ο Le Petit Roi (μικρός βασιλιάς) της Γαλλίας και ο κ. γεμιστό λουκάνικο καγκελάριος της Γερμανίας, οι οποίοι συνεργάζονται για την καταστροφή, ενώ τα κράτη πνίγονται….
Αυτοί καθοδηγούν τους Ηγεμόνες που επιδιώκουν να καταστρέψουν την Ευρώπη. Όχι η Ρωσία».
Η μεγάλη εικόνα του νέου μεγάλου παιχνιδιού…
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο Ρώσοι αναλυτές, με διαφορετικά μέσα, κατέληξαν σε έναν εκπληκτικό και συνάμα αρκετά ρεαλιστικό οδικό χάρτη.
Ο στρατηγός Andrei Gurulyov, συνταξιούχος, πλέον μέλος της Δούμας, θεωρεί ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας επί ουκρανικού εδάφους θα τελειώσει μέχρι το 2030 – όταν η Ουκρανία θα έχει βασικά πάψει να υπάρχει.
Η προθεσμία που δίνει είναι μέχρι… 2027-2030 – κάτι που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει τολμήσει να προβλέψει.
Και το «παύω να υπάρχει», σύμφωνα με τον Gurulyov, σημαίνει, στην πραγματικότητα, εξαφάνιση από οποιονδήποτε χάρτη.
Υπονοείται το λογικό συμπέρασμα της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης – που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά από το Κρεμλίνο και το Συμβούλιο Ασφαλείας: αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας, καθεστώς ουδετερότητας, καμία ένταξη στο ΝΑΤΟ και «αδιαίρετο ασφαλείας» εξίσου για την Ευρώπη και τον μετασοβιετικό χώρο.
Έτσι, μέχρι να έχουμε αυτά τα ζητούμενα, ο Gurulyov ουσιαστικά λέει ότι το Κρεμλίνο και το ρωσικό Γενικό Επιτελείο δεν θα κάνουν καμία παραχώρηση: καμία «παγωμένη σύγκρουση» ή ψεύτικη κατάπαυση του πυρός, που όλοι γνωρίζουν ότι δεν θα τηρηθούν, όπως δεν τηρήθηκαν ποτέ οι συμφωνίες του Μινσκ.
Και όμως, η Μόσχα έχει ένα πρόβλημα.
Όσο κι αν το Κρεμλίνο επιμένει ότι δεν πρόκειται για πόλεμο εναντίον των αδελφών Σλάβων, η ετυμηγορία του Gurulyov υπονοεί ως απαραίτητη την καταστροφή της διεφθαρμένης Ουκρανίας.
Μια περιεκτική ανασκόπηση των κρίσιμων οροσήμων ως είχαν ορθά θα απεικόνιζε ότι, εφόσον η Ρωσία βρισκόταν στο Αφγανιστάν για 10 χρόνια και στην Τσετσενία, η σημερινή Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση, που περιγράφεται από μερικούς πολύ ισχυρούς ανθρώπους στη Μόσχα ως «σχεδόν πόλεμος» εναντίον του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε κάλλιστα να διαρκέσει άλλα 7 χρόνια.
Επίσης, σωστά αναφέρεται πως η κινητική πτυχή του «σχεδόν πολέμου» δεν είναι καν ακριβής.
Σε αυτό που για όλους είναι ένας πόλεμος μέχρι θανάτου ενάντια στον δυτικό νεοφιλελευθερισμό, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η ρωσική αφύπνιση – ήδη σε ισχύ…
«Στόχος της Ρωσίας είναι να αναδυθεί το 2027-2030 όχι ως ένας απλός νικητής που στέκεται πάνω από τα ερείπια μιας ήδη ξεχασμένης χώρας, αλλά ως ένα κράτος που έχει επανασυνδεθεί με την αψίδα της Ιστορίας, έχει αποκαταστήσει τις αρχές του και έχει το θάρρος να υπερασπιστεί το όραμά του για τον κόσμο».
Ναι, αυτός είναι ένας πόλεμος πολιτισμού, όπως έχει υποστηρίξει αριστοτεχνικά ο Alexander Dugin.
Και πρόκειται για μια πολιτισμική αναγέννηση.
Παρ’ όλα αυτά, «για τους παρανοϊκούς της Δύσης που ασπάζονται τα δόγματα του νεοσυντηρητισμού, η κατάσταση στην Ουκρανία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια απόπειρα βύθισης της Ρωσίας στο χάος μέσω της επιβολής ενός αχυρανθρώπου στην εξουσία και την κλοπή των φυσικών της πόρων».
«Φωτιά στην τρύπα»
Η ανάλυση του Andrei Bezrukov συμπληρώνει επαρκώς την ανάλυση του Gurulyov.
Ο Bezrukov είναι πρώην συνταγματάρχης της SVR (ρωσική υπηρεσία πληροφοριών) και τώρα Καθηγητής της Έδρας Εφαρμοσμένης Ανάλυσης Διεθνών Προβλημάτων στο MGIMO, αλλά και πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης Συμβούλιο Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής.
Ο Bezrukov γνωρίζει ότι η «Αυτοκρατορία της Δύσης» δεν θα δεχτεί την επερχόμενη, μαζική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Και ακόμη και πριν από το πιθανό χρονοδιάγραμμα 2027-2030 που προτείνει ο Gurulyov, υποστηρίζει, είναι βέβαιο ότι θα πυρπολήσει τη νότια Ευρασία – από την Τουρκία μέχρι την Κίνα.
Ο Πρόεδρος Xi Jinping, στην αξέχαστη επίσκεψή του στο Κρεμλίνο τον περασμένο μήνα, είπε στον Πρόεδρο Putin ότι ο κόσμος υφίσταται αλλαγές «που δεν έχουν γίνει εδώ και 100 χρόνια».
Ο Bezrukov μας θυμίζει την κατάσταση των πραγμάτων τότε: «Τα χρόνια από το 1914 έως το 1945, ο κόσμος βρισκόταν στην ίδια ενδιάμεση κατάσταση που βρίσκεται τώρα.
Αυτά τα τριάντα χρόνια άλλαξαν τον κόσμο εντελώς: από αυτοκρατορίες και άλογα στην εμφάνιση δύο πυρηνικών δυνάμεων, του ΟΗΕ και της υπερατλαντικής φυγής.
Μπαίνουμε σε μια παρόμοια περίοδο, που αυτή τη φορά θα διαρκέσει περίπου είκοσι χρόνια».
Η Ευρώπη, όπως ήταν αναμενόμενο, θα «απομακρυνθεί», καθώς «δεν είναι πλέον το κέντρο του σύμπαντος».
Εν μέσω αυτής της ανακατανομής ισχύος, ο Bezrukov επιστρέφει σε ένα από τα βασικά σημεία μιας θεμελιώδους ανάλυσης που αναπτύχθηκε στο πρόσφατο παρελθόν από τον Andre Gunder Frank: «Πριν από 200-250 χρόνια, το 70% της μεταποίησης βρισκόταν στην Κίνα και την Ινδία.
Επιστρέφουμε περίπου εκεί, που θα αντιστοιχεί επίσης στο μέγεθος του πληθυσμού».
Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή – την οποία ο Bezrukov χαρακτηρίζει ως «νότια Ευρασία» – μπορεί να γίνει μια «ζώνη κινδύνου», δυνητικά μετατρεπόμενη από Ηγεμόνα σε ένα τεράστιο βαρέλι εξουσίας.
Σκιαγραφεί δε πώς η νότια Ευρασία είναι γεμάτη από συγκρουόμενα σύνορα – όπως στο Κασμίρ, την Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, το Τατζικιστάν-Κιργιστάν.
Ο Ηγεμόνας είναι βέβαιο ότι θα επενδύσει σε έξαρση των στρατιωτικών συγκρούσεων, καθώς και αποσχιστικές τάσεις (για παράδειγμα στο Μπαλουχιστάν).
Άφθονες οι μαύρες επιχειρήσεις της CIA.
Ωστόσο, η Ρωσία θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα, σύμφωνα με τον Bezrukov:
«Η Ρωσία έχει πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα, επειδή είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός τροφίμων και προμηθευτής ενέργειας.
Και χωρίς φθηνή ενέργεια δεν θα υπάρξουν πρόοδος και ψηφιοποίηση.
Επίσης, είμαστε ο σύνδεσμος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, χωρίς τον οποίο η γηραιά ήπειρος δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, γιατί πρέπει να κάνει εμπόριο.
Και αν καεί ο Νότος, οι κύριες διαδρομές δεν θα είναι μέσω των ωκεανών, αλλά στον Βορρά, κυρίως στην ξηρά».
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τη Ρωσία είναι να διατηρήσει την εσωτερική σταθερότητα: «Όλα τα κράτη θα χωριστούν σε δύο ομάδες επί τη βάσει αυτής της ιστορικής καμπής: εκείνες που θα διατηρήσουν την εσωτερική σταθερότητα και θα κινηθούν λογικά, αναίμακτα στον επόμενο τεχνολογικό κύκλο.
Οι τελευταίοι θα μείνουν πίσω δέκα με είκοσι χρόνια, στη συνέχεια θα γλείφουν τις πληγές τους και θα προσπαθήσουν να προλάβουν όλους τους άλλους.
Επομένως, η δουλειά μας είναι να διατηρήσουμε την εσωτερική σταθερότητα».
Και εκεί είναι που η Μεγάλη Αφύπνιση, την οποία υπαινίσσεται ο Gurulyov, ή η επανασύνδεση της Ρωσίας με το αληθινό πολιτισμικό της ήθος, όπως θα υποστήριζε ο Dugin, θα παίξει τον ενοποιητικό της ρόλο.
Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανυθεί – και ένας πόλεμος ενάντια στο ΝΑΤΟ για να κερδηθεί…
Εν τω μεταξύ, ο Ηγεμόνας και όλος ο Βόρειος Ατλαντικός έχει μετεγκατασταθεί στη Νότια Κίνα.
Καληνύχτα και καλή τύχη.
