Ο Αλέκος Αλαβάνος αμφισβητεί τον Τσίπρα ως εκπρόσωπο της Αριστεράς, ενώ ο «δημοκρατικός καπιταλισμός» του Τσίπρα προκαλεί νέα ιδεολογική συζήτηση
Του Νίκου Τσαγκρή
«Δεν είναι Αριστερά ο Τσίπρας» είπε ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος, σχολιάζοντας σε τηλεοπτικό δίκτυο την πολιτική επικαιρότητα των ημερών. Λες και η Αριστερά προσωποποιείται, λες και ο ορισμός της παραμένει ίδιος στο διηνεκές, ανεξαρτήτως εποχής…
«Και τι είναι Αριστερά σήμερα;», θα ρωτούσε ο καλός δημοσιογράφος τον κ. Αλαβάνο. Και αμέσως μετά: «Αν όχι ο Τσίπρας, ποιος από τους έξι προέδρους της λεγόμενης “κεντροαριστερής αντιπολίτευσης” (Ανδρουλάκης, Κωνσταντοπούλου, Φάμελλος, Κασσελάκης, Βαρουφάκης, Χαρίτσης) είναι… Αριστερά;».
«Αστεία πράγματα», θα πείτε. Κανένας σημερινός ηγέτης δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια τι είναι Αριστερά, αφού η απάντηση πρέπει να είναι πολιτικά και κυβερνητικά βιώσιμη εντός του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, και ταυτόχρονα συμβατή με τις αρχές της παραδοσιακής Αριστεράς.
Το ίδιο ισχύει – ίσως και περισσότερο – για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ενώ επικαλείται το “ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς”, στην πράξη καλεί σε αγώνα όχι για έναν “δημοκρατικό σοσιαλισμό”, αλλά για έναν “δημοκρατικό καπιταλισμό”.
«Εμπρός για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», θα σάρκαζε ο Λεωνίδας Κύρκος, βλέποντας το νέο στρατηγικό αφήγημα του Τσίπρα, που πολλοί ερμηνεύουν ως την ιδεολογική βάση του νέου του κόμματος.
Σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Πάνος Κοσμάς εξηγεί ότι ο όρος “δημοκρατικός καπιταλισμός” δεν είναι έμπνευση του Τσίπρα, αλλά προέρχεται από τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν φιλελεύθεροι διανοητές τον υιοθέτησαν ως αντίβαρο στον σοσιαλισμό.
Σύμφωνα με αυτούς, τα τρία συστατικά του “δημοκρατικού καπιταλισμού” είναι:
- Η ελεύθερη οικονομία της αγοράς,
- Η πολιτική δημοκρατία, και
- Η ηθική-πολιτισμική τάξη βασισμένη στην ελευθερία και την ευθύνη.
Όμως, όπως σημειώνει ο Κοσμάς, «ο δημοκρατικός καπιταλισμός είναι αυταπάτη» – και η στροφή του Τσίπρα προς αυτόν συνιστά ρήξη με την Αριστερά.
«Και τι είναι Αριστερά σήμερα;», επανέρχεται το ερώτημα.
Ο Ζακ Ζυλιάρ στο έργο του «Οι Αριστερές στη Γαλλία» γράφει:
«Αριστερά είναι ό,τι κάθε στιγμή θεωρείται ως τέτοια από τους συγχρόνους της».
Αν αυτό ισχύει, τότε Αριστερά σήμερα είναι ο κατακερματισμένος ΣΥΡΙΖΑ και οι πέντε πρόεδροι (Κωνσταντοπούλου, Φάμελλος, Κασσελάκης, Βαρουφάκης, Χαρίτσης) που υποδύονται ότι την εκφράζουν.
Αν, τέλος, θέλετε να προσθέσετε και τον επιστρέφοντα Τσίπρα του “Δημοκρατικού Καπιταλισμού”, κανένα πρόβλημα — είναι δημοκρατικό σας δικαίωμα.
