Του Γιώργου Λακόπουλου
Ροκάνιζε, ως αρχηγός μεγαλύτερης εσωκομματικής φράξιας, την καρέκλα του Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με όσους επιδίωκαν «να χάσει για να φύγει» -ώστε το κόμμα να είναι «Αριστερά και τίποτε άλλο».
Πράγματι ο Τσίπρας έχασε και έφυγε. Αλλά έφυγε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Τρίτος στην κούρσα για την ηγεσία, κατάληξε ημιαδρανές μέλος της Νέας Αριστεράς του Χαρίτση.
Αλλά το χούι δεν κόβεται. Δυο χρόνια μετά το τέλος του Τσίπρα, προβλέπει ότι «τελειώνει» και η… πρόεδρος συλλόγου «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, αν «δεν απαντήσει στα μεγάλα προβλήματα». Τι εννοεί ο ποιητής;
«Να πείσει ότι ξέρει να αντιμετωπίσει τους στάσιμους μισθούς, τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να βρουν ένα σπίτι ή τα παιδιά μας που θα έχουν χειρότερες συντάξεις από εμάς, χειρότερες εργασιακές σχέσεις και χειρότερους μισθούς» .
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Γιατί όχι και το Ουκρανικό, την αντιμετώπιση του Τραμπ, την αξία της μαρξιστικής ανάλυσης στο σημερινό κόσμο, τους κίνδυνους που εγκυμονεί η τεχνητή νοημοσύνη, τη δυσκολία του Παναθηναϊκού να προχωρήσει στην Ευρώπη;
Όταν ο Τσακαλώτος ζητάει απαντήσεις πολλοί κουμπώνονται. Αν είναι σαν αυτές που έδινε ο ίδιος -ειδικά ανακάλυψε τη γοητεία των «τοπικών νομισμάτων»- να μένει το βύσσινο.
Εν προκειμένω όμως το ερώτημα είναι: Τι ζόρι τραβάει αν η Καρυστινού έχει απαντήσεις «στα μεγάλα προβλήματα» – που της βάζει, σαν διαγώνισμα; Αν τις ξέρει ο ίδιος γιατί δεν τις λέει – να ξέρουμε και που βαδίζουμε;
Αλλά για μισό που λένε οι πιτσιρικάδες: ποιος του είπε ότι η Καρυστιανού ψάχνει να βρει τέτοιου είδους απαντήσεις; Η γυναίκα έχασε την κόρη της στα Τέμπη και ζητάει- μαζί με άλλους που είχαν την ίδια αβάσταχτη απώλεια- άλλου είδους απαντήσεις.
Ως τώρα η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να μην υπάρξουν ποτέ και η Δικαιοσύνη δεν δείχνει ότι θα τις δώσει- και δεν θα είναι η πρώτη φορά…
Αυτό που την έκανε δημόσιο πρόσωπο στο οποίο υποκλίνεται – έστω υποκριτικά-ακόμη και ο Μητσοτάκης, είναι το σθένος της για δικαίωση της μνήμης του παιδιού της.
Απέναντί της , το «σύστημα Μητσοτάκη» είναι ανίσχυρο. Οι πιονέροι του απέτυχαν να φορτίσουν αρνητικά το όνομα της και να την εκθέσουν στο σύνολο της κοινωνίας που της συμπαραστέκεται. Πχ η υπουργική αθλιότητα για τις «αποζημιώσεις που θα πάρουν οι γονείς των θυμάτων» έπεσε και τους πλάκωσε.
Τώρα έπιασαν δουλειά άλλοι επιτήδειοι, που την βλέπουν, τάχα, σαν μέλλουσα πρωθυπουργό! Με αυτόν τον -ύπουλο- τρόπο επιχειρούν να της αποδώσουν πολιτικές φιλοδοξίες , που τάχα, υπηρετεί ο δικαστικός αγώνας της.
Ασφαλώς η Καρυστιανού έχει δικαίωμα να μπει στη πολιτική. Εδώ σταδιοδρομούν λόγια, ηλίθιοι και στρατολογημένοι από συμφέροντα. Αλλά η ίδια δεν έδωσε αφορμή, να της αποδώσουν τέτοιες επιδιώξεις.
Δεν σχετίζεται με κανένα κόμμα, ουδείς γνωρίζει ποια ήταν τα πολιτικά της φρονήματα πριν από τα Τέμπη, δεν εκδηλώνει καμία ιδεολογική προτίμηση και δεν διατυπώνει γνώμη για τη διακυβέρνηση της χώρας, πλην της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, όπως εκατομμύρια άλλοι.
Όταν ο Τσακαλώτος θέλει να του δώσει «απαντήσεις» για ζητήματα της πολιτικής ,για την… ψηφίσει, γίνεται λαγός μιας ελεεινής μεθόδευσης για ακύρωση της Καρυστινού «από μέσα». Καθόλου συμβατό με αριστερό, ή έστω με απόφοιτο του Ήττον.
