Θεσμική στρατηγική έναντι προσωπικού εγχειρήματος – Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει τον ρόλο και ο Τσίπρας το ρίσκο
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν εξελίσσεται απλώς μια ακόμη εσωκομματική αναδιάταξη. Διαμορφώνεται μια καθαρή πολιτική σύγκρουση, με δύο αντίθετες λογικές. Από τη μία, ο Νίκος Ανδρουλάκης, που επιχειρεί με συνέπεια και θεσμικό σχέδιο να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας, που ετοιμάζει προσωπικό πολιτικό εγχείρημα, χωρίς σαφή οργανωτική βάση και με μοναδικό κεφάλαιο το όνομά του. Η αναμέτρηση αυτή δεν είναι ισότιμη, ούτε σε βάθος ούτε σε προοπτική.
Το ΠΑΣΟΚ έχει σχέδιο, όχι απλώς αφήγημα
Η στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη δεν στηρίζεται σε επιστροφές, ούτε σε πολιτική νοσταλγία. Το ΠΑΣΟΚ χτίζει εκ νέου δομές, κοινωνικές αναφορές και πολιτική ταυτότητα, σε έναν χώρο που άφησε πίσω του ο διαλυμένος ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επιδιώκει συγκολλήσεις, αλλά αυτοτελή πορεία. Αυτή η επιλογή το καθιστά μοναδικό κόμμα στον χώρο με θεσμική αντοχή, ανεξάρτητα από τις εκλογικές συγκυρίες.
Γιατί ο Τσίπρας ξεκινά από μειονεκτική θέση
Το νέο κόμμα Τσίπρα, όσο κι αν επιχειρεί να παρουσιαστεί ως «επανεκκίνηση», ξεκινά χωρίς κομματικό κορμό, χωρίς καθαρή σχέση με το παρελθόν του και χωρίς κοινωνική γείωση. Το μόνο ανοιχτό ερώτημα είναι πότε θα ανακοινωθεί, όχι τι πραγματικά εκπροσωπεί. Σε ένα περιβάλλον όπου το τρίτο κόμμα απειλείται με πολιτική απαξίωση, το εγχείρημα αυτό κουβαλά υπαρξιακό ρίσκο από την πρώτη ημέρα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι θεσμικός στόχος, όχι φιλοδοξία
Για το ΠΑΣΟΚ, η διεκδίκηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι ζήτημα γοήτρου. Είναι θεσμική ανάγκη. Αν το ΠΑΣΟΚ καταλάβει τη δεύτερη θέση, αποκτά ρόλο, χρόνο και ευθύνη. Αντίθετα, ένα νέο κόμμα Τσίπρα που θα βρεθεί τρίτο δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία. Σε αυτή τη σύγκρουση, ο Ανδρουλάκης παίζει για νίκη, όχι για επιβίωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα
Ο εναπομείναν ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε δομικό αδιέξοδο. Είτε θα επιχειρήσει αυτόνομη κάθοδο με οριακές πιθανότητες, είτε θα διαλυθεί περαιτέρω. Το σενάριο ενός νέου σχήματος με τη Νέα Αριστερά δεν διαθέτει πολιτικό βάθος. Και σε κάθε περίπτωση, δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν έχει λόγο να επωμιστεί ξένες φθορές.
Καμία μεταγραφή, καμία εξάρτηση
Η στρατηγική Ανδρουλάκη δεν στηρίζεται σε μετακινήσεις προσώπων από άλλους χώρους. Ούτε Χαρίτσης, ούτε Αχτσιόγλου, ούτε Ηλιόπουλος αποτελούν προϋπόθεση για την πορεία του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα επενδύει στη δική του ανασυγκρότηση, όχι σε δανεικές ηγεσίες. Αυτή ακριβώς η αυτονομία το διαφοροποιεί ριζικά από το εγχείρημα Τσίπρα.
Το πραγματικό δίλημμα αφορά τον Τσίπρα, όχι τον Ανδρουλάκη
Για τα στελέχη του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, το δίλημμα είναι ωμό: με τον Τσίπρα ή χωρίς αυτόν. Για το ΠΑΣΟΚ, τέτοιο δίλημμα δεν υφίσταται. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν εξαρτά την πορεία του από την τύχη κανενός άλλου κόμματος. Αυτό είναι και το βασικό του πλεονέκτημα.
Γιατί η επιλογή Ανδρουλάκη είναι μονόδρομος για την παράταξη
Σε μια περίοδο όπου η κοινωνία ζητά σταθερότητα, σοβαρότητα και καθαρές θέσεις, η στρατηγική Ανδρουλάκη υπερέχει καθαρά. Δεν υπόσχεται εύκολες λύσεις, δεν επενδύει σε πρόσωπα, δεν ρισκάρει την παράταξη σε πειράματα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σταθεί, να αντέξει και να διεκδικήσει. Το εγχείρημα Τσίπρα μπορεί μόνο να διασπάσει.
Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα της Κεντροαριστεράς — και η απάντηση είναι ξεκάθαρα υπέρ Ανδρουλάκη.
