Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί με το νέο του βιβλίο να ξαναγράψει την ιστορία. Όχι αυτοκριτική, αλλά προπαγάνδα: απόπειρα συγκάλυψης των λαθών του 2015-2019, αποσιώπηση της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και χτίσιμο μιας εικόνας «θύματος»
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έγραψε απομνημονεύματα, ούτε μια ειλικρινή αυτοβιογραφία. Έγραψε ένα βιβλίο που μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο παραχάραξης της πραγματικότητας. Επικαλείται «ντοκουμέντα» και «ανέκδοτες αφηγήσεις», όχι για να αποκαλύψει την αλήθεια, αλλά για να ξαναγράψει την πιο σκοτεινή περίοδο της διακυβέρνησής του και να αποποιηθεί τις τεράστιες ευθύνες του για την οικονομική ασφυξία της χώρας και την καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το «αρχείο» που μετατράπηκε σε εργαλείο προπαγάνδας
Μεθοδικά, ο Τσίπρας συγκέντρωνε επί χρόνια αρχεία, έγγραφα και καταγραφές από την περίοδο 2015-2019. Όχι όμως για λόγους ιστορικής διαφάνειας, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει σήμερα ως ασπίδα απέναντι στους πολιτικούς του εχθρούς και κυρίως απέναντι στην ίδια την κοινωνία που τον έστειλε στην αντιπολίτευση. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει να παραδεχτεί τα λάθη του. Προσπαθεί να κατασκευάσει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, επιμένοντας πως ήταν το «θύμα» και όχι ο αρχιτέκτονας της εθνικής περιπέτειας του 2015.
Το «rebranding» ενός πολιτικού που επιμένει να επιστρέψει
Με μια σειρά επικοινωνιακών τεχνασμάτων – από τις στημένες φωτογραφίες στο αεροπλάνο μέχρι τις «sold out» εκδηλώσεις – ο Τσίπρας προετοίμαζε το έδαφος για την επανεμφάνισή του στο πολιτικό σκηνικό. Το βιβλίο του είναι το τελευταίο επεισόδιο σε αυτή την προσπάθεια: μια απεγνωσμένη κίνηση να ξαναμπεί στο παιχνίδι, αγνοώντας όμως την πραγματικότητα. Η δημοσιοποίηση των πρακτικών του 2015 από άλλα μέσα απλώς του έδωσε την αφορμή να εμφανιστεί σαν «συγγραφέας», ενώ στην ουσία προσπαθεί να ξεπλύνει την περίφημη «κωλοτούμπα» που σημάδεψε την πορεία του.
Αντί για αλήθειες – επιθέσεις στους εχθρούς του
Από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, ο Τσίπρας δεν δείχνει διάθεση αυτοκριτικής. Αντίθετα, φροντίζει να στοχοποιήσει όσους τον αμφισβήτησαν, είτε στο εσωτερικό της χώρας είτε εκτός Ελλάδας. Παρουσιάζει την περίοδο της εξόδου από τα μνημόνια σαν προσωπικό του κατόρθωμα, ενώ η πραγματικότητα ήταν μια περίοδος περιορισμών, καθυστερήσεων και χαμένων ευκαιριών. Η αφήγηση θυμίζει περισσότερο προσπάθεια αυτοδικαίωσης παρά ιστορική καταγραφή.
Η περίοδος 2019 – 2023: Σιωπές και αποσιωπήσεις
Ενώ υπόσχεται αποκαλύψεις για τα χρόνια της αντιπολίτευσης, οι πληροφορίες δείχνουν πως θα αποφύγει να φωτίσει τα πιο καυτά ζητήματα: την εσωτερική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, τη διεύρυνση του 2019 που διέλυσε τις ισορροπίες, αλλά και την πλήρη αποτυχία στην πορεία προς τις εκλογές του 2023. Ο Τσίπρας επιμένει να μεταθέτει τις ευθύνες σε άλλους, ενώ η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος οδήγησε το κόμμα του στη συντριβή με το ιστορικό 19%, απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του 41%.
Ένα βιβλίο-προϊόν αυτοπροβολής και όχι ιστορίας
Με 600 σελίδες γεμάτες «ντοκουμέντα», συνομιλίες και ονόματα, ο Τσίπρας υπόσχεται «σοκ και δέος». Στην πραγματικότητα, όμως, το βιβλίο μοιάζει περισσότερο με προϊόν αυτοπροβολής. Αντί για ψύχραιμη αφήγηση, ο πρώην πρωθυπουργός κατασκευάζει μια εικόνα «θύματος» που αδικήθηκε από εχθρούς και συντρόφους. Μια επιχείρηση προσωπικής αποκατάστασης, μακριά από την πραγματικότητα που βίωσαν οι πολίτες.
