Μια νέα και ιδιαίτερα οξεία αντιπαράθεση ξέσπασε στον δημόσιο διάλογο μεταξύ του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη και του πρώην υφυπουργού και ιστορικού στελέχους της Κεντροαριστεράς, Νίκου Μπίστη. Αφορμή αποτέλεσε άρθρο-καταπέλτης του Βαξεβάνη στην εφημερίδα Documento, με το οποίο καταγγέλλει τον εκφυλισμό της ελληνικής Αριστεράς και την «παραλυτική» τακτική που –κατά τον ίδιο– έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική αφασία, κατονομάζοντας τον Μπίστη ως σύμβολο αυτής της φθοράς.
Η απάντηση ήρθε άμεσα και με υψηλούς τόνους από τον Νίκο Μπίστη, ο οποίος εξαπέλυσε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά του Βαξεβάνη, κάνοντας λόγο για «αριστερό αυριανισμό», για αντικατάσταση της πολιτικής με τη σκανδαλολογία, αλλά και για «πολιτικό και προσωπικό μένος» κατά του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Μπίστης κατηγορεί τον Βαξεβάνη ότι επιχειρεί να υπονομεύσει κάθε προοπτική συνεργασίας στον προοδευτικό χώρο, ότι ακολουθεί φρασεολογία τύπου Τραμπ και ότι η δημοσιογραφική του τακτική, στηριζόμενη στο «ακούγεται», δηλητηριάζει τον δημόσιο λόγο και εξυπηρετεί τελικά τα συμφέροντα της Δεξιάς.
Στο επίκεντρο της σύγκρουσης βρίσκεται το ερώτημα για την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Αριστεράς στη μετά-Τσίπρα εποχή, με τον Βαξεβάνη να μιλά για «ιδεολογική αποσύνθεση και πολιτική ανικανότητα» και τον Μπίστη να τον κατηγορεί ότι ενισχύει –αν και με «αριστερό» προσωπείο– το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, θέτοντας σε κίνδυνο κάθε απόπειρα συγκρότησης προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης.
Στην απάντησή του, ο Μπίστης επαναφέρει την ιστορική αναφορά στον παραδοσιακό αυριανισμό της δεκαετίας του ’80, υποστηρίζοντας ότι ο σημερινός «αριστερός αυριανισμός» καταλήγει να ποτίζει «τον κήπο της Δεξιάς», ενώ επισημαίνει ότι δεν έχει υπάρξει καμία προσωπική ή πολιτική συναναστροφή με τον Βαξεβάνη, γεγονός που –κατά τον ίδιο– εξηγεί και το μένος του δημοσιογράφου εναντίον του.
Η δημόσια αυτή αντιπαράθεση αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο τη βαθιά κρίση στρατηγικής και ταυτότητας που ταλανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ενισχύει την πολιτική της κυριαρχία λόγω έλλειψης σοβαρής αντιπολίτευσης, η ένταση ανάμεσα σε προβεβλημένα στελέχη και δημοσιογράφους του «χώρου» αναδεικνύει το έλλειμμα ενότητας και προσανατολισμού στο εσωτερικό της ελληνικής Αριστεράς.
Διαβάστε αναλυτικά την απάντηση του Νίκου Μπίστη:
Οι Μπίστηδες και οι Βαξεβανηδες
Ήρθε και έδεσε. Ποιος έλειπε από την συγχορδία των αντιπάλων της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων . Ο Βαξεβάνης. Αυτός ο αλύγιστους μπολσεβίκος που δεν θέλει να ακούει για κεντροαριστερά και προοδευτικές δυνάμεις, που θεωρεί – όπως μας πληροφορεί στο χτεσινό Ντοκουμέντο – οτι οι Μπίστηδες ευθύνονται για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2019 επειδή επέβαλαν δι ίδιον όφελος την κεντροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βαξεβάνης, υποστηρικτής μέχρι τέλος του Κασσελάκη ανησυχεί τώρα για την απώλεια της αριστερής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ .
Πολιτικά θέλει να υπονομεύσει την προοπτική της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων σε οιαδήποτε μορφή, προσωπικά θέλει να κτυπήσει τον Τσίπρα. Εμένα δεν μπορεί όσο και να θέλει, όσο και αν μου δίνει πληθυντική υπόσταση.γιατί ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν ανακατευθήκαν τα χνώτα μας και οι επιδιώξεις μας. Ήμουν πάντα στον αντίποδα της πολιτικής και της δημοσιογραφίας Βαξεβάνη. Θεωρούσα ότι ήταν το εβδομαδιαίο τσιμέντωμα του αντι ΣΥΡΙΖΑ Μετώπου , χρήσιμο μπλάστρι μόλις το μέτωπο παρουσίαζε ρωγμές και πονούσε . Μέγας χορηγός του αντι ΣΥΡΙΖΑ Μετώπου με τον « αριστερό» αυριανισμό του, την αντικατάσταση της πολιτικής με τα σκάνδαλα και την σκανδαλολογία( μεγάλη η ευθύνη του για το φιάσκο στους χειρισμούς του σκανδάλου της Novartis) την πρώιμη τραμπική φρασεολογία όπου στην πολιτική υπάρχουν ή καλοί ή κακοί ή έντιμοι ή ανέντιμοι. Και κριτής των πάντων , και αξιολογητής όλων ο Βαξεβάνης που στοχοποιούσε όποιον έκανε το λάθος να συμπορευθεί σε κάποια φάση μαζί του και μετά να αποστασιοποιηθεί από τις κατά καιρούς αντιλήψεις και πρακτικές του. Ευτυχώς δεν πλησίασα, ούτε ακούμπησα ώστε να χρειαστεί να κάνω μετά απολύμανση. Αυτό εξηγεί ίσως το μένος του απέναντι μου αλλά και την δική μου αποφασιστικότητα να μην τον αφήσω σε χλωρό κλαδί κάθε φορά που με πιάνει στο στόμα του.
Αποκαλεί τον Τσίπρα αρχισαμανο που «ακούγεται ότι έχει πάει στο εξωτερικό για να εκπαιδευτεί και να µμπορέσει να επέµβει στο διαλυμένο σώµα της Αριστεράς για να το σώσει». Η δημοσιογραφία του « ακούγεται» και το δηλητήριο για τον εκπαιδευόμενο στις ΗΠΑ σωτήρα. Και με αυτόν τον άνθρωπο και αυτές τις πρακτικές νόμιζαν κάποιοι ότι είχαν προοδευτικό βήμα ενημέρωσης των πολιτών και αντιμετώπισης του Μητσοτάκη. Επειδή δε «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχάριστου» στρέφεται τώρα με μένος κατά του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος στο κεφάλαιο της αυτοκριτικής για άστοχες επιλογές του φαντάζομαι ότι θα του χαρίσει μια υποσημείωση. Και στο μέλλον θα είναι πιο προσεκτικός με την σωρευμένη πλέον θετική και αρνητική εμπειρία, δημιουργώντας μια υγειονομική ζώνη για τους αχάριστους ευεργετηθέντες. Εμείς , οι Μπίστηδες ,σταθήκαμε κριτικά απέναντι στον Τσίπρα όταν έπρεπε και δίπλα του όταν το απαιτούσε το καλό του τόπου και της Αριστεράς. Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς πάρε δώσε και ανταλλάγματα. Εισπράξαμε πολύ φυσιολογικά το μίσος των Βαξεβάνηδων. Δεν θα σκάσουμε κιόλας.
Και κάτι τελευταίο και διδακτικό.Ο αυθεντικός αυριανισμός κορδωνόταν οτι ήταν « η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό» . Κατέληξε να ποτίζει τον κήπο της Δεξιάς. Ας το προσέξουν οι « αριστεροί» αυριανιστές που στα λόγια χτυπάνε τον Μητσοτάκη και στην πράξη την Αριστερά και τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Υπάρχει προηγούμενο.
