Με αμείωτη ένταση συνεχίζει τις επιθέσεις του στον ιδρυτή του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανο Κασσελάκη, ο γνωστός στιχουργός Νίκος Μωραΐτης.
Δείτε τι γράφει στo documentonews.gr:
Ο βασιλιάς της βασιλόπιτας
Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει δίπλα του ένας άνθρωπος να τον προστατεύσει;
Αλλά μετά σκέφτομαι αυτό που λένε όλοι γι’ αυτόν: Δεν ακούει κανέναν.
-Δεν έχει αφήσει lifestyle εκπομπή, εκεί προσπαθεί να μιλάει πολιτικά, καταφέρνουν και του «κλέβουν» 3-4 lifestyle ατάκες (κάπνισα δύο φορές μαριχουάνα, δεν έχω χωρίσει με τον Τάιλερ κλπ) και στα site αναπαράγονται μόνο αυτές.
(Δεν έχω κανένα θέμα με τις lifestyle εκπομπές. Κι εκεί θα πας. Παντού θα πας. Αλλά όλα θέλουν ένα μέτρο.)
-Η δραστηριότητά του συνεχίζει να έχει το πιο θολό σήμα. Δε μιλάω μόνο για την ιδεολογική μη ταυτότητα (είμαστε το εκλαϊκευμένο κέντρο, το κέντρο με τις αριστερές ανταύγειες, το μετριοπαθές κέντρο – ο Μαρξ με ζάναξ).
Μιλάω και για το επικοινωνιακό φιάσκο του πώς μετατρέπεις έναν τύπο που ήρθε σαν σταρ του Χόλιγουντ σε ηθοποιό στο Ρετιρέ του Δαλιανίδη, σε βασιλιά της βασιλόπιτας και ιεροκήρυκα cult βιβλιοπαρουσιάσεων. (τουλάχιστον, μετά από 10 μέρες θυμήθηκε να πάει στη Σαντορίνη).
Κομματάρχης ή Λένα Μαντά; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Πάντως όχι πολιτικός αρχηγός.
Δε χαίρομαι καθόλου γι’ αυτά που γράφω. Καμπανάκια είναι (τα ύστατα καμπανάκια), αν μπορείς να τα ακούσεις αντί να φανατιστείς.
Και ειλικρινά πίστευα ότι ο παράνομος και άνανδρος αποκλεισμός του από το συνέδριο θα λειτουργούσε γι’ αυτόν ως η είσοδος στην πολιτική ωριμότητα. Αντίθετα, φαίνεται ότι η απαλλαγή του από γκουβερνάντες Όλγες και παιδονόμους Σπίρτζηδες μάλλον τον οδήγησε στη πιο yolo φάση της πολιτικής του εφηβείας.
ΥΓ. 1: Οι πραξικοπηματίες συριζαίοι μη χαίρεστε. Στείλτε αστυνομία στους δικούς σας ανθρώπους που απεργούν και που εξαπατήσατε, όπως όλους μας.
ΥΓ 2: Δικοί μου φίλοι και γνωστοί φεύγουν για Ζωή. Προσωπικά περιμένω. Αν πάντως νικήσει τον δικό της ναρκισσισμό και αυταρχισμό και «ανοίξει» το κόμμα της, και βγάλει προτάσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τον κόσμο, θα κάνει τη μεγάλη έκπληξη.
Τώρα είναι το δικό της momentum.
Του Στέφανου ήταν στο τέλος Νοεμβρίου (μετά το κατάπτυστο συνέδριο), αλλά το πέταξε στα σκουπίδια.
Είναι φοβερό πώς έρχεται και φεύγει το momentum στην πολιτική. Δείτε τον Ανδρουλάκη. Οκτώβριο το απέκτησε, Ιανουάριο το έχασε.
Θυμηθείτε το 2012. Το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε και η ΔΗΜΑΡ εμφάνιζε διψήφια ποσοστά. Δεν το εκμεταλλεύτηκε ο Φώτης Κουβέλης. Ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας, μίλησε για «κυβέρνηση της Αριστεράς» και σάρωσε τα πάντα.
(Κείμενό μου στο documentonews.gr)
