Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίστροφο από αυτό του ΠΑΣΟΚ

Το πρώτο αριστερό κόμμα που κυβέρνησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ένα βήμα από την επόμενη διάσπαση ή τη διάλυσή του. Mπορεί να την αποφύγει;

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Κασσελάκης. Όπως πολύ σωστά αναγνωρίζει και ο ίδιος, εάν δεν είχε ήδη σοβαρό πρόβλημα ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από την εκλογή του, δεν θα είχε εκλεγεί αυτός αρχηγός. Πράματι, το πρόβλημα είναι το ίδιο το κόμμα.

Το μεγάλο κενό του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην έλλειψη ηγετικής ομάδας. Αυτή την ευκαιρία προσέφερε το ερωτηματολόγιο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς τα μέλη, με θέμα την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του κόμματος. Τη συγκρότηση, για πρώτη φορά, μιας ηγετικής ομάδας. Μιας ομάδας ικανής να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Με δύο προϋποθέσεις: τον απόλυτο ρεαλισμό και την αίσθηση του χρόνου. Και οι δύο, όμως, αποτελούν έννοιες άγνωστες για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Ακολουθώντας την πεπατημένη, τα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα περίμεναν την εκλογική συντριβή του κόμματος στις Ευρωεκλογές για να θέσουν όλα όσα είναι ήδη αυτονόητα. Τώρα όμως, εάν τα στελέχη του δεν αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης – στην Πολιτική Γραμματεία, στην Κεντρική Επιτροπή ή στο Συνέδριο – κανένας μεσσίας δεν θα μπορεί τους σώσει. Εάν κουκουλώσουν την πραγματικότητα για άλλη μια φορά – όπως την κρίσιμη περίοδο από το 2019 έως το 2023 – θα χάσουν πολύτιμο χρόνο.

Ο χρόνος τελειώνει…

Ο χρόνος, όμως, δεν είναι με το μέρος τους. Η βολική τακτική του ώριμου φρούτου δεν είναι μόνο καταστροφική, αλλά και ανεπίστρεπτη. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν υπάρχει μόνο ο κίνδυνος να χαθεί η δεύτερη θέση, αλλά και να κατρακυλήσουν τα ποσοστά του σε μονοψήφια νούμερα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει. Κάθε μέρα μετράει.

Tελευταία ευκαιρία για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ οι ευρωεκλογές

Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για την αντιστροφή της κατάστασης από τον απόλυτο ρεαλισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ποτέ ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίστροφο από αυτό του ΠΑΣΟΚ. Ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει ένα καλό brand και δεν έχει ηγέτη, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ηγέτη και δεν έχει brand. Πολύ απλά, εάν ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Τσίπρας, δεν θα υπήρχε καν η ανάγκη για όλη αυτή τη συζήτηση. Θα διεκδικούσε ισότιμα την εξουσία. Σε κάθε περίπτωση, η ΝΔ δεν θα είχε την απόλυτη πολιτική κυριαρχία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι, το καλοκαίρι είχε δύο δυνατότητες. Είτε να αλλάξει το κόμμα, είτε να αλλάξει αρχηγό. Καλώς ή κακώς, πήρε τη λάθος απόφαση. Το μόνο που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρχηγό. Αυτό οφείλει, πρώτα από όλα, να συνειδητοποιήσει η ηγετική του ομάδα. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Το brand ήταν ο Τσίπρας.

Συνεπώς, η καλύτερη απόφαση που μπορεί να λάβει το Συνέδριο του κόμματος είναι αυτή που δεν έλαβε έγκαιρα η Κεντρική Επιτροπή, από το καλοκαίρι. Τώρα, οφείλει να απαιτήσει από τον Αλέξη Τσίπρα να επιστρέψει. Κανένας άλλος δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει.

ΠΗΓΗslpress.gr

Διαβάστε οπωσδήποτε

google news svg icon

Ακουλούθησε το Periodista.gr στο Google News για να μαθαίνεις όσα δεν τολμούν ή δεν θέλουν να γράψουν οι άλλοι.

Περισσότερα

Άρθρα
ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Μυστικές δημοσκοπήσεις – Εφιάλτης για τον Μητσοτάκη: Η Ελληνική Λύση πρώτο κόμμα σε τρεις νομούς της Μακεδονίας

Ανατροπή στις μυστικές δημοσκοπήσεις: Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου αναδεικνύεται πρώτο κόμμα σε τρεις νομούς της Μακεδονίας και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στη Βόρεια Ελλάδα

Μυστική δημοσκόπηση – «καμπανάκι πολιτικού θανάτου» για τον Μητσοτάκη: Κατρακυλά η ΝΔ – Κάτω από το 25% η πραγματική απήχηση λίγο πριν τη...

Μυστική δημοσκόπηση-σοκ μετά το καλοκαίρι δείχνει κατάρρευση της ΝΔ κάτω από το 25%. Πτώση άνω των 5 μονάδων στην πρόθεση ψήφου και πανικός στο Μαξίμου λίγο πριν τη ΔΕΘ

Η ηχηρή απουσία από την ομιλία Τσίπρα – Το μήνυμα που ανησύχησε τους επιτελείς

Η απουσία της Όλγας Γεροβασίλη από την ομιλία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη προκαλεί ερμηνείες και σενάρια για την επόμενη μέρα του πρώην πρωθυπουργού

Προβληματισμός και μεγάλη αγωνία των ολιγαρχών για τον Τσίπρα – Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Μαρινάκη

Σκεπτικισμός στους επιχειρηματικούς κύκλους που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς η εμφάνισή του στο συνέδριο του Economist θεωρήθηκε «άχρωμη» και χωρίς απήχηση