Για το δίλημμα που θέτει στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν ο πόλεμος στο Ισραήλ γράφει το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND). «Για χρόνια ο Ερντογάν εμφανιζόταν ως προστάτης των ριζοσπαστικών ισλαμιιστικών κινημάτων. Μετά την πτώση της κυβέρνησης Μούρσι στην Αίγυπτο και την απαγόρευση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η Τουρκία φιλοξένησε χιλιάδες μέλη του ισλαμιστικού κινήματος. Σήμερα περίπου 20.000 Αιγύπτιοι Μουσουλμάνοι Αδελφοί ζουν εξόριστοι στην Τουρκία, […] ενώ ο Ερντογάν πολιτογράφησε πολλούς από αυτούς.
Ο Τούρκος πρόεδρος χαρακτηρίζει τη Χαμάς, η οποία θεωρείται παράνομη τρομοκρατική οργάνωση, όχι μόνο στη Δύση αλλά και σε πολλά κράτη της Μέσης Ανατολής, ως απελευθερωτικό κίνημα. Το Ισραήλ, από την άλλη πλευρά, αναφέρεται συχνά ως “τρομοκρατικό κράτος”, σε μία ρητορική που ξανά και ξανά παίρνει μία αντισημιτική χροιά».
Ωστόσο, όπως τονίζει το RND, «από πέρυσι, ο επικεφαλής του τουρκικού κράτους επιδιώκει την προσέγγιση με την Αίγυπτο, τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Όσον αφορά το Ισραήλ, κομβικό ρόλο διαδραματίζει η ενεργειακή πολιτική. Ο Ερντογάν θέλει να διοχετεύσει φυσικό αέριο από τις ισραηλινές περιοχές στη Δυτική Ευρώπη μέσω τουρκικών αγωγών. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να ματαιώσει τα σχέδια της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου για την εξαγωγή φυσικού αερίου από την ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη παρακάμπτοντας την Τουρκία.
Τελικά, ο επαναπροσδιορισμός της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή υπαγορεύεται πρωτίστως από οικονομικούς παράγοντες», καταλήγει το γερμανικό δίκτυο.
