Του Θανάση Οικονόμου από το iefimerida.gr
Τι γλυκανάλατες προτάσεις κάνει πλέον ο συνονόματος γερο-Θανάσης, ζητώντας την διαγραφή Κασσελάκη; Μας τα ’παν άλλοι αυτά γέροντα, πέστε του! Εύγε στις σεπτές γερόντισσες εξ Ηπείρου που προηγήθηκαν
Κανονικά, εδώ που τα λέμε, πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα ο καταληψίας που πάτησε το Ιερόν θα έπρεπε να έχει ήδη προσκομιστεί σιδηροδέσμιος στον κ Θανάση κι αυτός να τον έχει μπουκώσει ό,τι μαρούλια Τσερνομπίλ παρέμειναν αναξιοποίητα! Τι κάνουν επιτέλους οι φύλακες του Ναού; Τι τα φυλάμε στον μούσκιο τα πλατύφυλλα του ‘86;
Βέβαια ο νεαρός ηγεμών παίρνει πλέον τα μέτρα του. Έμαθα ότι πλέει στην πισίνα των Σπετσών φορώντας μπρατσάκια διότι ναι μεν 1.40 το βάθος της αλλά και της Κεντρικής Επιτροπής το βάθος δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο. Εκεί όπου κατάφερε και του έκανε πατητή η νομενκλατούρα, η γραφειοκρατία, η καμαρίλα, το Βυζάντιον. Φτάνουν αυτά αγαπητέ γερο-Θανάση ή να πω κι άλλα προκειμένου να προκαλέσω την μήνιν του Αχιλλέως;
Γιατί διαβάζει ο πονηρός γέρων τις στοιχηματικές αποδόσεις και σκέπτεται: Αν δεν τον διαγράψουν και ξαναβάλει ο τύπος θα ξαναβγεί. Τι θα απογίνει τότε με την ταξική πάλη εν Ελλάδι; Κάτι τέτοιους , επίμονους ¨έκπτωτους¨ στο ημέτερον Βυζάντιον τους τύφλωναν όταν δεν τους καθάριζαν, εντελώς τελείως.
Στο σημείο αυτό επιθυμώ να επιστήσω την προσοχή των Φυλάκων και του Αρχιφύλακα στο να αποφευχθούν τυχόν ημίμετρα. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Ιουστινιανού Β’ του ρινότμητου που δεν πρέπει να μας οδηγήσει να αποκόψουμε απλώς την μύτη του «εκπτώτου» Κασσελάκη.
Υπήρξε κι ο Ιουστινιανός Β’ ένα «θείον βρέφος», δεδομένου ότι ανέβηκε στον θρόνο μόλις 17 ετών αλλά ανατράπηκε κι αυτός με πραξικόπημα και τη θέση του πήρε ο αξιωματικός Λεόντιος. Αυτός ετύγχανε παλιός οικογενειακός φίλος και του χάρισε τη ζωή. Του έκοψε βέβαια τη μύτη για να μην διεκδικήσει ξανά το στέμμα και τον εξόρισε σε κάποια νήσο, πιθανώς στις Σπέτσες.
Ένας Τιβέριος ανέτρεψε τον Λεόντιο κι αυτόν ανέτρεψε ο Ιουστινιανός Β’ που επανέκαμψε αφού συμμάχησε με Χαζάρους και Βούλγαρους! Ο Ιουστινιανός, φορούσε τώρα πια μια χρυσή μύτη κι έκοψε αυτός πολλές μύτες και αυτιά και σκότωσε όποιον τον είχε προδώσει. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Του κόψανε απλώς την μύτη ενώ υπήρχαν αποτελεσματικές εναλλακτικές όπως η τύφλωση, το κόψιμο της γλώσσας ή η θανάτωση με αποκεφαλισμό ή στην αγχόνη για μια σίγουρη ηγεμονία «φόνοις και αίμασιν».
Πέραν των ποικίλων διαθέσιμων ιδεών ακρωτηριασμών κι ευνουχισμών θα πρέπει να σταθούμε και στις διδακτικές διαπομπεύσεις των λειψάνων των στασιαστών (περιφορά δηλαδή στους δρόμους των παλουκωμένων και αποκομμένων μελών τους), ή στην αποστολή των κακοποιημένων πτωμάτων στους συγγενείς καθώς και την εκδορά ζωντανών ανθρώπων και κατά προτίμηση γδάρσιμο του γενειοφόρου τμήματος του κεφαλιού των αντιπάλων ιερέων!
Ταυτοχρόνως, το βράσιμο σε καυτή πίσσα, ο ανασκολοπισμός, η αποκοπή τενόντων με μαχαίρι, το ψήσιμο στη θράκα, το βράσιμο σε νερό που κόχλαζε ή το τηγάνισμα σε καυτό λάδι, η εκδορά, η σταύρωση, το παλούκωμα, το φαρμάκωμα, ακόμα και το σημάδεμα με πυρωμένα σίδερα ήταν ευρηματικά μέτρα που διέθετε για τους πιστούς του εκπτώτου το ημέτερον Βυζάντιον. Προφανώς αυτά κάνουν κάθε σύγχρονη νομενκλατούρα και την Επιτροπή Δεοντολογίας της να φαντάζει πολιτισμένη και προχωρημένη.
