Ο υπουργός Δικαιοσύνης από τι υποκινήθηκε στη ζημιά που προκαλεί, με τη συρρίκνωση της δικαστικής έρευνας;
Του Γιώργου Λακόπουλου
«Με διάταξη του Υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη- που πέρασε… μουλωχτά μέσα στους νέους Ποινικούς Κώδικες, χωρίς κανένας να πάρει μυρωδιά- ουσιαστικά καταργήθηκε ο θεσμός των προστατευόμενων μαρτύρων» – Μαίρη Μπένεα – iEidiseis.gr, 25-10-24
Ο θεσμός του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος -είναι μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του δυτικού νομικού πολιτισμού.
Πρόσωπα που είναι σε θέση να συμβάλουν στην αποκάλυψη εγκλημάτων, τίθενται από τη Πολιτεία υπό – ισόβια-προστασία, για να συμβάλουν στη διαλεύκανση ποινικών υποθέσεων. Παγκοσμίως η συμβολή τους στην καταπολέμηση της διαφθοράς είναι μεγάλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε στα κράτη μέλη τον θεσμό.
Κατά την Βέρα Γιούροβα, αντιπρόεδρο της -απελθούσης-Κομισιόν για θέματα Διαφάνειας : «Είναι θαρραλέοι άνθρωποι που τολμούν να φέρουν στο φως παράνομες δραστηριότητες και η νέα νομοθεσία θα τους βοηθήσει να το πράξουν με ασφάλεια».
Κατά την έρευνα για το σκάνδαλο Νοβάρτις, η παροχή προστασίας σε πρόσωπα που ήταν σε θέση να γνωρίζουν, υπήρξε καθ’ όλα νόμιμη. Δεν ήταν «κουκουλοφόροι». Η πολιτεία γνώριζε τα στοιχεία τους και είχε αναλάβει την υποχρέωση να μην τα αποκαλύψει. Ο Άρειος Πάγος το επικύρωσε.
Μέχρι που ήλθε ο Γιώργος Φλωρίδης. Εξωκοινοβουλευτικός, Πασόκος της εκσυγχρονιστικής παρωδίας, μήδισε στον Νεομητσοτακισμό και μετά από μακρά θητεία ως τρολ, τοποθετήθηκε στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Οι παροικούντες γνώριζαν: για να νομοθετήσει όσα δεν δέχθηκαν να κάνουν Νεοδημοκράτες υπουργοί. Δεξιοί είναι, όχι εντολοδόχοι.
Χωρίς συνείδηση της βλάβης που επιφέρει στην εξάρθρωση κυκλωμάτων διαφθοράς, κατάλυσε μια από τις βασικές προσαρμογές της χώρας στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ανοίγοντας την πόρτα για ακύρωσή της προστασίας μαρτύρων, ακρωτηρίασε τη Δικαιοσύνη και εξέθεσε τη χώρα. Αυτό το εργαλείο δεν υπάρχει πιά στο εθνικό οπλοστάσιο κατά της εγκληματικής συμπεριφοράς κρατικών και άλλων αξιωματούχων.
Ότι το κατάργησε…αναδρομικά είναι πράξη κρατικής αναξιοπιστίας- αν όχι ατιμίας- και σύντομα θα φέρει την Ελλάδα κατηγορουμένη στο Συμβούλιο της Ευρώπης, και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς προστασίας του κράτους Δικαίου.
Απροκάλυπτα υπέκυψε στην αξίωσης μιας ομάδας πολιτικών που είχαν ερευνηθεί , αρμοδίως , για διαφθορά από τη Νοβάρτις. Με τη γνωστή κατάληξη για τον καθένα.
Για μην κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε: δεν αθωωθήκαν από τίποτε, γιατί δεν κατηγορήθηκαν -πλην ενός-για τίποτε. Μια νόμιμη έρευνα έγινε.
Και καλά οι ερευνηθέντες πολιτικοί. Οι προπηλακισμοί έναντι του νόμου και της εισαγγελέως υποδήλωναν αξίωση ακαταδίωκτου. Η επιδίωξη αποκάλυψης των μαρτύρων , δείχνει ότι αντιλαμβάνονται τη Δικαιοσύνη σαν αμπέλι τους και ζητούν «να μάθουν ποιος κατέθεσε»-σαν να αποφασίζουν αυτοί πως θα ερευνηθούν.
Αλλά ο υπουργός Δικαιοσύνης από τι υποκινήθηκε στη ζημιά που προκαλεί, με τη συρρίκνωση της δικαστικής έρευνας;
Ποιος «γενναίος άνθρωπος» κατά τον εύστοχο ορισμό της κοινοτικής Επίτροπου, θα διακινδυνεύσει να δώσει πληροφορίες στη Δικαιοσύνη, όταν η προστασία που θα του προσφερθεί θα μπορεί να αρθεί από τον πρώτο τυχόντα υπουργό, με απαίτηση του οποιουδήποτε «ξέρεις πιο είμαι εγώ ρε;» πολιτικού;
Η κατάργηση ενός αποτελεσματικού μέσου για διαλεύκανση υποθέσεων διαφθοράς, είναι πράξη κατά του δημόσιου συμφέροντος.
Όσοι μπορούν να συμβάλουν στην αλήθεια, τρομοκρατούνται εκ των προτέρων για να μην εμπιστεύονται στο μέλλον την Πολιτεία.
Μετά τις υποκλοπές, τα Τέμπη, την Πύλο και άλλες παραβιάσεις του Κράτους Δίκαιου από τον Νεομητσοτακισμό, με προθυμία νεοσύλλεκτου ο υπουργός υλοποίησης ακραίων καθεστωτικών επιδιώξεων, χρεώνεται το πιο αποκρουστικό εργαλείο του κυβερνητικού αυταρχισμού: τον εκφοβισμό στην απόδοση Δικαιοσύνης.
