Του Νίκου Ζάχου*
Η πρόθεση του απερχόμενου και επικίνδυνου προέδρου των ΗΠΑ , Τζο Μπάιντεν, να εξοπλίσει τους Ουκρανούς με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, για να πραγματοποιηθούν σφοδρά χτυπήματα στο εσωτερικό ρωσικών πόλεων, είναι άκρως ύποπτη και ακατανόητη για τους νοήμονες φυσικά πολίτες. Με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να αναλαμβάνει και επίσημα τα καθήκοντά του από τον Ιανουάριο του 2025, είναι προφανές, ότι οι ‘Δημοκρατικοί’, οι οποίοι έχουν ξεφτιλίσει τον όρο της δημοκρατίας και θα μπορούσαν να μετονομαστούν εύκολα σε ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΕΙΣ, μη έχοντας στην ουσία καμία δικαιοδοσία να αποφασίζουν για κρίσιμα γεωπολιτικά ζητήματα, έχουν σκοπό να οδηγήσουν τον πλανήτη σε μια επικίνδυνη ατραπό, εκμεταλλευόμενοι με τον πιο αισχρό τρόπο τους τελευταίους δύο μήνες παραμονής τους στην εξουσί
Θα πρέπει κάποιος να είναι τυφλός και γεωπολιτικά άσχετος, για να μην μπορεί να δει τις καταστροφικές συνέπειες μιας ενδεχόμενης απόφασης του πνευματικά ασθενούς Μπάιντεν, ο οποίος χαιρετάει τη σκιά του και χάνει τα λόγια του, να υλοποιήσει το παρανοϊκό σχέδιό του και να μας βάλει σε μπελάδες χωρίς επιστροφή με τη Ρωσία. Αυτοί, που μιλούν για υπερβολές, για την κακή Ρωσία και για ανεπιφύλακτη στήριξη στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας μια τέτοια καταστροφική κίνηση, είναι διανοητικά ανεπαρκείς και δεν έχουν σε καμία των περιπτώσεων την ικανότητα να αντιληφθούν τι μπορεί να επακολουθήσει, δηλαδή μια γενικευμένη σύγκρουση, η οποία υπάρχει άμεσος κίνδυνος να μετεξελιχθεί και σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Μετά τις σημερινές δηλώσεις του εκπροσώπου της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Πεσκόφ καιτου ίδιου του προέδρου Πουτιν, ότι ουκρανικό πυραυλικό χτύπημα στη ρωσική ενδοχώρα με τις ευλογίες και την εξοπλιστική ενίσχυση των ΗΠΑ και με τις Γαλλία και Αγγλία να ακολουθούν, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο τους ως αμερικανικά πιόνια, θα έχει ως αποτέλεσμα την αποφασιστική ρωσική ανταπάντηση και με την υπόνοια χρήσης πυρηνικών όπλων, επιβάλλεται όλοι να μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε τις οδυνηρές συνέπειες, που θα έχει για την ανθρωπότητα μία τέτοια τραγική εξέλιξη.
Όσοι απεχθάνονται τον Τραμπ ας κρίνουν επιτέλους χωρίς παρωπίδες και ας αξιολογήσουν την τακτική του στην εξωτερική πολιτική- γεωπολιτική βάσει πραγματικών και ολοφάνερων κριτηρίων. Επί της προηγούμενης θητείας Τραμπ, που συνιστά δείγμα για το πώς θα κινηθεί και με την επανεκλογή του, κυριολεκτικά δεν άνοιξε μύτη στον παγκόσμιο χάρτη. Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας ήταν άψογες με συμφωνηθέντες συμβιβασμούς και με ένα ομολογουμένως ρεσιτάλ διπλωματίας από την τότε αμερικανική κυβέρνηση. Ακόμα και με τον παρανοϊκό και άκρως ιδιόρρυθμο δικτάτορα της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιογκ Ουν, υπήρχαν δίαυλοι επικοινωνίας, κάτι που μόνο ο Τραμπ μπόρεσε να καταφέρει. Στο ρωσοουκρανικό ζήτημα ο Τραμπ ξεκαθάρισε με σημερινή του τοποθέτηση, ότι από της αναλήψεως των καθηκόντων του είναι αποφασισμένος να θέσει τέρμα στην πολεμική σύγκρουση, πιέζοντας τον Ζελένσκι να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία, ώστε να κοπάσει η ρωσική επιθετικότητα. Το ουσιώδες και το πιο σπουδαίο είναι, πως ξεκαθάρισε, ότι εάν η Ουκρανία δε δεχθεί να συμβιβαστεί, τότε οι ΗΠΑ θα αποσύρουν πλήρως την πολεμική τους στήριξη, αφήνοντας την πάντα κοντόφθαλμη Ευρώπη μόνη της στην ανόητη και άνευ διπλωματικής ευελιξίας αντιρωσική , μονοδιάστατη πολιτική της. Πρόκειται για υποδειγματική τακτική και για την επιτομή της εξωτερικής πολιτικής από πλευράς Τραμπ, εφόσον βέβαια μείνει συνεπής στις δεσμεύσεις του. Πρέπει κάποιος να είναι πολύ εμπαθής, για να μην διακρίνει, ότι αυτές οι κινήσεις συνιστούν τον ορισμό της διπλωματίας, η οποία είναι το μοναδικό μέσο, ώστε να δοθεί ένα τέλος στο ρωσοουκρανικό αδιέξοδο. Είναι αναμενόμενο κάποιος να διαφωνεί σε πολλά με το νέο πλανητάρχη, όπως και ο υποφαινόμενος, αλλά σε γεωπολιτικά ζητήματα δύσκολα μπορεί κάποιος
να αμφισβητήσει τις επιτυχίες του και τις ηγετικές του ικανότητες.
Το κρίσιμο σημείο, στο οποίο πολλοί αφελείς δε δίνουν την πρέπουσα σημασία, είναι αυτό της διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας των ΗΠΑ. Το ότι κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως ‘Δημοκρατικοί’ δε σημαίνει, ότι είναι κιόλας. Η πλειοψηφία των διαβασμένων γνωρίζει και όσοι δεν ξέρουν οφείλουν να μάθουν, ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έγιναν επί θητείας κυβερνήσεων των ψευτο – Δημοκρατικών. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς τους σφοδρούς βομβαρδισμούς και τη σφαγή στη Σερβία επί Κλίντον, με τον Μπάιντεν τότε σε ρόλο ενορχηστρωτή, τον πόλεμο στο Βιετνάμ επί Κένεντι, όπου βέβαια στο τέλος οι Αμερικανοί έφυγαν με την ουρά στα σκέλια, ή ακόμα και την αβάντα και τις ευλογίες στο Ισραήλ για τη διάπραξη της γενοκτονίας των Παλαιστίνιων; Πάντοτε η εξωτερική πολιτική των Δημοκρατικών είχε ένα άρωμα πολέμου και χαρακτηριζόταν από ανύπαρκτη ευελιξία, βαναυσότητα και κτηνωδίες. Τι θέλουμε, λοιπόν, έναν όντως ιδιόρρυθμο Τραμπ, ο οποίος όμως είναι διορατικός και δύναται να βάλει τάξη στη γεωπολιτική σκακιέρα, αποδεικνύοντας στην πραξη ,ότι είναι ειρηνιστής, ή έναν πραγματικά επικίνδυνο και παράφρονα Μπάιντεν, ο οποίος στην πολιτική του δύση έχει βαλθεί να ανάψει φωτιές στον παγκόσμιο χάρτη, παίζοντας ένα βρόμικο ρόλο στην ρωσοουκρανικό με δόλιες και απαράδεκτες ενεργειες; Πιστεύω, ότι η απάντηση είναι αυτονόητη ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.
ΥΓ: Εάν τελικά το καταστροφικό πλάνο του Μπάιντεν και των άβουλων ευρωπαϊκών χωρών, που συνεχίζουν να αποτελούν ουρά των ΗΠΑ και δεν έχουν συνειδητοποιήσει το ολέθριο λάθος τους, εγκλωβισμένες στην αντιρωσική τους εμμονή, πάρει σάρκα και οστά, τότε θα είναι πλέον πολύ αργά . Ας ελπίσουμε αυτή η παράνοια να μείνει στα χαρτιά. Όσοι ελαφρά τη καρδία και χωρίς ίχνος κριτικής σκέψης φωνάζουν φανατικά ‘Ζήτω η Ουκρανία, Ναι στην πυραυλική ενίσχυση των Ουκρανών , κάτω ο κακός Πουτιν ‘, ας σταματήσουν να γελοιοποιούνται με αυτόν τον τρόπο. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και πρέπει να εστιάσουμε στον πυρήνα του προβλήματος, αλλιώς οι συνέπειες ενδέχεται να είναι τραγικές για όλους. Τη γεωπολιτική επιβάλλεται να την εξετάζουμε εις βάθος . Οι ανούσιες συγκεντρώσεις με ουκρανικές σημαίες και με συνθήματα ‘Ζήτω η Ουκρανία ‘ είναι απλά πυροτεχνήματα και στερούνται ουσίας.
*Ο Νίκος Ζάχος είναι δικηγόρος
