Υποτίθεται ότι η δήλωση πόθεν έσχες είναι μια διαδικασία διαφάνειας. Οι πολιτικοί και διάφορες άλλες κοινωνικές κατηγορίες που διαθέτουν δύναμη έχουν την υποχρέωση να δημοσιοποιούν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Και οι πολίτες μπορούν να τα πληροφορηθούν και να βγάλουν τα… συμπεράσματά τους.
Τι συμπέρασμα λοιπόν βγαίνει από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας χρωστά στις τράπεζες 1,3 εκατ. ευρώ και όλοι οι υπουργοί μαζί 12,7 εκατ. ευρώ; Προφανώς ότι οι τράπεζες τους δανείζουν αφειδώς. Και ότι, στη συνέχεια, δεν διεκδικούν αυτά τα χρήματα.
Όπως κάνουν και με τα 400 εκατ. ευρώ που χρωστάει η Ν.Δ. και αυξάνονται κατά περίπου 30 εκατ. τον χρόνο. Και κανείς δεν σκοτίζεται γι’ αυτό. Την ώρα μάλιστα που απλοί πολίτες, νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις ζουν με τον εφιάλτη των εισπρακτικών, των πλειστηριασμών και του Πτωχευτικού Κώδικα.
Ας το πούμε καθαρά. Όταν οι τράπεζες δανείζουν και δεν διεκδικούν, από κάπου αλλού έχουν όφελος. Αυτό είναι ο ορισμός της διαπλοκής.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν θέλουν να υπάρχουν τέτοιες σκιές, δεν έχουν παρά να δεχτούν την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει, εκτός από τα ποσά δανείων, να κατατίθενται και οι ρυθμίσεις τους. Για να δούμε ποιος κάνει χατίρια σε ποιον και γιατί. Και πόσο αθώα ήταν η κίνηση αυτής της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την ασυλία των τραπεζιτών από κατηγορίες για απιστία. Ιδού η Ρόδος.