){kind=link}
Υπάρχει τρόπος να ξεπεράσει κανείς το αρχικό σοκ από το γεγονός πως η ανακρίτρια κατά της Διαφθοράς Γλυκερία Λουίζα Ιωαννίδου, χωρίς να έχει κάνει καμιά ανακριτική πράξη, αποφάσισε τελικά ότι διαφωνεί με τη δίωξη κατά του υποψήφιου προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανδρέα Λοβέρδου, γιατί τα αδικήματα έχουν παραγραφεί επειδή εμπίπτουν στον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Μπορεί, για παράδειγμα, να το διακωμωδήσει. Γιατί είναι -κομματάκι- ξεκαρδιστικό, με τρόπο βέβαια τραγικό, να σκέφτεται κανείς ότι στην Ελλάδα η ανακρίτρια κατά της Διαφθοράς θεωρεί το αδίκημα της δωροδοκίας εντός των υπουργικών καθηκόντων (!).
Κι όλα αυτά ενώ η ίδια η Βουλή είχε αποφασίσει πως δεν είναι αρμόδια για το θέμα, καθώς το αδίκημα δεν εμπίπτει στον νόμο περί ευθύνης υπουργών, γιατί είχε τελεστεί επ’ ευκαιρία άσκησης των καθηκόντων και όχι στο πλαίσιο αυτών. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί να ξεπεράσει κανείς είναι το γεγονός ότι δεν γίνεται καμιά αναφορά στη διερεύνηση του αδικήματος του ξεπλύματος, το οποίο αφενός είναι διαρκές έγκλημα, αφετέρου, με βάση τη νομολογία, συνδέεται άρρηκτα με αυτό της δωροδοκίας. Ακόμη και στην υπόθεση του Άκη Τσοχατζόπουλου, το ένταλμα σύλληψης αλλά και η καταδικαστική απόφαση αφορούσαν το αδίκημα του ξεπλύματος ή, αλλιώς, της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Επομένως, εύλογο είναι να προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα.
Καταρχάς, η πρώην εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, που άσκησε δίωξη στον Ανδρέα Λοβέρδο, τον Νοέμβριο του 2019 (επί της σημερινής κυβέρνησης, δηλαδή), συμπεριέλαβε στη δίωξή της και το συγκεκριμένο αδίκημα; Αν όχι, η κυρία Ιωαννίδου, που είχε και αρκετό ελεύθερο χρόνο από τη στιγμή που δεν έκανε καμιά ανακριτική πράξη τόσο για την υπόθεση του Ανδρέα Λοβέρδου όσο και για εκείνη του καθηγητή Νίκου Μανιαδάκη, ενημέρωσε τον εισαγγελέα για αυτό το αδίκημα, ως οφείλει από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας; (ΚΠΔ, άρθρο 250: «Αν κατά την πορεία της ανάκρισης ανακαλυφθούν και άλλες αξιόποινες πράξεις που διώκονται αυτεπαγγέλτως, ο ανακριτής τις ανακοινώνει στον εισαγγελέα, χωρίς εν τω μεταξύ να εμποδίζεται να ενεργεί τις κατεπείγουσες ανακριτικές πράξεις για τη βεβαίωσή τους»). Εάν όχι, τότε αυτό είναι το μεγαλύτερο ερώτημα που προκύπτει για την κυρία ανακρίτρια.
Σε κάθε περίπτωση, τον λόγο έχουν τώρα ο εισαγγελέας, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να ασκήσει δίωξη και για το συγκεκριμένο αδίκημα, αλλά και το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο, που επίσης έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολή δίωξης για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Επομένως, η υπόθεση του Ανδρέα Λοβέρδου σε καμιά περίπτωση δεν έχει τελειώσει ακόμη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ούτε καν ο ίδιος δεν έχει βιαστεί να πανηγυρίσει.