Η πραγματικότητα είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ανάγκη τους ακροδεξιούς κάθε είδους μέσα στο κόμμα του. Τους χρησιμοποιεί για να διαχειρίζεται το προσφυγικό αλλά και για να του φέρνουν ψήφους.
Επίσης, τον βοηθούν στις… ισορροπίες με τον Σαμαρά. Και ειδικά με τους τρεις του ΛΑΟΣ, Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη, φαίνεται πως τα έχει βρει για να προωθήσουν τις τομές του στο Δημόσιο, στην αγορά και την Υγεία.
Για τα μάτια του μεσαίου χώρου ο Μητσοτάκης τηρεί υγειονομικές αποστάσεις από τους ακροδεξιούς του. Η ανοχή όμως στις συμπεριφορές τους είναι κραυγαλέα.
Η υπουργοποίηση του ενός που θέλει νεκρούς στα σύνορα, τα χοιρινά σουβλάκια του άλλου, η αθλιότητα του τρίτου που εκθέτει παιδιά 5 χρόνων είναι κεφάλαια της ίδιας ιστορίας. Ο Μητσοτάκης χαϊδεύει την Ακροδεξιά γιατί τη χρειάζεται. Και όσο περισσότερο φθείρεται τόσο περισσότερο τη χρειάζεται.
Η κατάπτυστη ενέργεια ενός βουλευτή της Ν.Δ. να δημοσιοποιήσει ονόματα παιδιών που πηγαίνουν σε παιδικούς σταθμούς είναι το τελευταίο επεισόδιο στην αλυσίδα των ακροδεξιών εκδηλώσεων της Ν.Δ.
Η ανεκδιήγητη επανόρθωση -όλα έγιναν εκ παραδρομής- θεωρήθηκε επαρκής εξήγηση από το κόμμα του Κ. Μητσοτάκη. Ούτε δημόσια αποδοκιμασία του βουλευτή υπήρξε, ούτε επίπληξη, ούτε απάντηση.
Έτσι όλα προχωράνε κανονικά. Το ακροδεξιό μήνυμα έφτασε εκεί που πρέπει και οι του μεσαίου χώρου πήραν τη διαβεβαίωση ότι «δεν είναι αυτό που νομίζουν». Κάνουν λάθος. Αυτό που νομίζουν είναι. Ακροδεξιό ρατσισμό το λένε.