Η χθεσινοβραδινή καταληκτική ομιλία του κου Μητσοτάκη στη Βουλή, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την καθεστωτική συμπεριφορά και τις στενές σχέσεις του Μεγάρου Μαξίμου με τη νύχτα.
Αντί να επιχειρήσει να δώσει έστω κάποια απάντηση στις επίμονες ερωτήσεις του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης για τις σχέσεις υπουργών του, τις εξυπηρετήσεις και την ασυλία που η κυβέρνησή του φέρεται να παρείχε στον υπόδικο τηλεπαρουσιαστή, πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα.
Αρκέστηκε σε έναν παιδαριώδη θεατρινισμό από βήματος, ότι δήθεν δεν γνωρίζει να προφέρει το όνομά του, και ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγκαλιάζει τον Φουρθιώτη, όταν ο τελευταίος αποδεικνύεται ένα κουβάρι με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο.
Το δεύτερο πρωτοφανές στοιχείο της ομιλίας του ήταν η προκλητική παρέμβαση στη δικαιοσύνη, με την αναφορά του σε συμμορίτες για τους δημοσιογράφους που διώκονται γιατί αποκάλυψαν το σκάνδαλο Novartis, δίωξη που έχει προκαλέσει διεθνή κατακραυγή.
Με αυτόν τον τρόπο ο κος Μητσοτάκης επιβεβαιώνει την κριτική ότι το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται πίσω από την πρωτοφανή για μια φιλελεύθερη ευρωπαϊκή χώρα δίωξη, γεγονός που αποδεικνύεται άλλωστε και από την προαναγγελία της δίωξης από κορυφαίους υπουργούς.
Μπορεί το καθεστώς Μητσοτάκη να αισθάνεται πανίσχυρο, γιατί ελέγχει μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, που χθες προσπάθησαν να εξαφανίσουν το θέμα Φουρθιώτη, και να μην διστάζει ακόμη και να παρεμβαίνει τόσο απροκάλυπτα στη δικαιοσύνη, βαφτίζοντας το σκάνδαλο σκευωρία και την πραγματική σκευωρία κάθαρση, ωστόσο καλό είναι να γνωρίζει ότι τα καθεστώτα στις δημοκρατικές κοινωνίες, συνήθως πέφτουν με πάταγο.
